Γιώργος Γεωργιάδης, ρεπόρτερ, 30 χρόνια πολεμικός ανταποκριτής: Σκοπός είναι να γίνεις καλύτερος άνθρωπος κι αυτό μόνο μ” έναν τρόπο το καταφέρνεις: Να είσαι δίπλα στους άλλους συνεχώς. Να μπορείς να μιλήσεις αλλά να ξέρεις και ν” ακούς. Να βλέπεις τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν του δίνεις το χέρι για να σηκωθεί”!!!

Τιμήθηκε από το “Αληθώς” ο Γιώργος Γεωργιάδης

Δημοσίευση: 26 Νοεμβρίου 2012

http://imerazante.gr

αναδημοσίευση

ΖΑΚΥΝΘΟΣ – “Δεν έχω την εντύπωση ότι είδα στη ζωή μου πολλά. Άλλωστε, πιστεύω ότι όσο περισσότερα βλέπεις, όσο περισσότερο ταξιδεύεις, τόσο καταλαβαίνεις ότι δεν είδες τίποτα. Γιατί η κάθε εικόνα, η κάθε στιγμή αλλάζει, ανάλογα με τη διάθεση ή τον φόβο σου. Αλλάζει από το φως ή το σκοτάδι. Από την απουσία ή τον ίλιγγο. Το κάθε τι μοιάζει διαφορετικό. Σκοπός είναι να γίνεις καλύτερος άνθρωπος κι αυτό μόνο μ” έναν τρόπο το καταφέρνεις: Να είσαι δίπλα στους άλλους συνεχώς. Να μπορείς να μιλήσεις αλλά να ξέρεις και ν” ακούς. Να βλέπεις τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν του δίνεις το χέρι για να σηκωθεί”.

Με αυτό τον τρόπο ολοκλήρωσε την ομιλία του ο βετεράνος δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργιάδης, που αριθμεί ούτε ένα, ούτε δυο, ούτε τρία, αλλά τριάντα ολόκληρα χρόνια πολεμικών ανταποκρίσεων, λόγος για τον οποίο το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου Μπανάτου “Αληθώς” αποφάσισε να τον τιμήσει διοργανώνοντας εκδήλωση ευαισθητοποίησης κατά της πολεμικής βίας.


Τον τίμησαν με την παρουσία τους

Η σύναξη πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 24 Νοεμβρίου 2012, μέσα στην κατάμεστη εκκλησία της Παναγούλας Μπανάτου με μοναδικό ομιλητή το δημοσιογράφο Γιώργο Γεωργιάδη.

Τη διοργάνωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Μπιάζη, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Ζ. -εκπρόσωπος τού απουσιάζοντος στην Αίγυπτο Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου- ο Πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Κυπριώτης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γιώργος Αρμένης, ο Πρόεδρο του Μπανάτου Χαράλαμπος Κοντονής, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Κωστας Τσιριγώτης, ο Δημοτικός Σύμβουλος Διονύσιος Στραβοπόδης, και φυσικά πλήθος συμπολιτών μας.

Ας ευαισθητοποιηθούμε

Τον λόγο πήρε στην αρχή ο υπεύθυνος του “Αληθώς” Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας, ο οποίος, είπε μεταξύ άλλων: “Η πολλά υποσχόμενη παρουσίαση, που πρόκειται να κάνει ο ευαίσθητος αυτός πλανόδιος των ειδήσεων από τα πεδία των μεγάλων και ιστορικών μαχών των τελών τού Εικοστού Αιώνα, παρά το “βαρύ” και “δύσπεπτο” θέμα της, είναι κατά βάθος ειρηνιστική, γι” αυτό και αγκαλιάστηκε από το Μορφωτικό Κέντρο της Ενορίας μας. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σημαντικότερο από εδώ, στη γωνιά του πλανήτη όπου βρεθήκαμε να ζούμε, πάρεξ να συναντιόμαστε και να οδηγούμαστε σε ευαισθητοποίηση, μ” έναν απώτερο στόχο: Η δική μας -μικρούτσικη έστω- στάση / αντίσταση μπορεί εντέλει να συνεισφέρει στην γενικότερη επ-ανάσταση τού Δίκιου έναντι τού περιρρέοντος Άδικου”.

Στη συνέχεια ο κ. Γεωργιάδης ανέπτυξε το ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα “Τριάντα χρόνια πολεμικές ανταποκρίσεις”, μέσα από το πλούσιο φωτογραφικό αρχειακό υλικό του, τις εμπειρίες του από τα πεδία των μεγάλων πολέμων της σύγχρονης Ιστορίας, όπου -ως πολεμικός ανταποκριτής- έλαβε μέρος. Παράλληλα, κατέδειξε το πώς οι “Έμποροι των Εθνών” τσαλαπατούν την ανθρωπιά και πώς η βία γίνεται καθημερινό βίωμα ολόκληρων λαών.
Παρουσίασε τις πολύτιμες εμπειρίες του από τα πεδία των μαχών, όπως και από τον ακήρυκτο πόλεμο για το νερό, που συμβαίνει ολοένα στην Αφρική.

“Ζω την ιστορία από μέσα”

Για να καταλάβει κάποιος την ιστορία, πρέπει να γνωρίζει το χθες και κυρίως να μπορεί να δει μπροστά, στο αύριο. Για να φτάσουμε λοιπόν στο δικό του το “σήμερα”, ο κ. Γεωργιάδης μας έδειξε το “δικό” μας το χθες. Κι όταν λέει χθες, εννοεί την εποχή κατά την οποία γεννήθηκαν συνάνθρωποί μας, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα εν ζωή.“Όταν νεαρός ρεπόρτερ -το 1982- έκανα την πρώτη μου αποστολή στο Λίβανο, παρασύρθηκα βεβαίως από την τρέχουσα ειδησεογραφία, που ήταν πράγματι σκληρή. Οι σφαγές στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα ήταν, κατά την διάρκεια του πολέμου, ένα γεγονός που έμελλε να καταγραφεί στην ιστορία της φρίκης του αιώνα μας. Κι όταν έναν χρόνο αργότερα, το 1983, ο Γιάσερ Αραφάτ συγκρούονταν λυσσαλέα με τον εχθρό του Αριέλ Σαρόν κι όταν αποχώρησε ηττημένος από το Λίβανο, με το Ελληνικό πλοίο “Οδυσσέας Ελύτης” και προορισμό εξορίας την Υεμένη, ήμουν εκεί. Κι έλεγα: “Ζω την ιστορία από μέσα” ανέφερε πριν μας “ταξιδέψει” εκατό χρόνια πίσω, στον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, ο οποίος κηρύχτηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1912, σε μια εποχή που η ύφεση του 1870-1880 και τα επιστημονικά με τα τεχνολογικά άλματα, δημιούργησαν την “μπελ επόκ” για να φθάσουμε στο σήμερα μέσα από δυο παγκόσμιους πολέμους και τους συσχετισμούς δυνάμεων που πραγματοποιήθηκαν.

Ήμουν “παρών” σε όσα διαδραματίστηκαν

Ο κ. Γεωργιάδης μίλησε και για την ψυχολογία ενός ανθρώπου που γνωρίζει -όσο μπορεί ένας μελετητής να γνωρίσει- το παρασκήνιο των πολεμικών συγκρούσεων, αλλά παράλληλα πρέπει -αλλά και θέλει- να βρίσκεται παρών, σε όσα διαδραματίζονται και πρόσθεσε “το να βρίσκεσαι τη μία στιγμή ανάμεσα σε κρατουμένους στη Βοσνία σε κάτι άθλιες αποθήκες, όπου στοιβάζονται άνθρωποι, κρατούμενοι για τα θρησκευτικά τους πιστεύω και την άλλη να κάνεις συνέντευξη με αυτόν που τους φυλάκισε, θέλει να διαθέτεις μία ψυχική ισορροπία. Το να πηγαίνεις από τον πόλεμο της Βοσνίας, στους σεισμούς της Ανατολίας, θέλει αντοχές. Το να σε βραβεύει ο ηγέτης της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και αμέσως μετά να φωτογραφίζεις Μουσουλμάνους, που επιδεικνύουν ως λάφυρα τα κεφάλια των εχθρών, θέλει γερά νεύρα. Από τα απόμακρα σημεία, με την παλαιά τεχνολογία και τα δορυφορικά τηλέφωνα με τις κεραίες- ομπρέλες, στην πολιτισμένη Δύση. Από την Πέτρα της Ιορδανίας, στα μοναστήρια της Μολδαβίας. Από την Ταϊλάνδη στη Χιροσίμα”.

Σε κάνει υπεύθυνο και δυνατό

“Αυτή είναι η δουλειά μου!… Αυτή είναι η ζωή μου!… Το να μην ξέρεις πού θα βρεθείς αύριο και πότε θα επιστρέψεις, είναι σκληρό… Όμως και άλλα εκατό χρόνια να είχα μπροστά μου, το ίδιο θα έκανα! Ζώντας το άγριο ένστικτο εκείνου που επιτίθεται, σε κάνει να γαληνεύεις όταν βρεθείς κοντά στον ανίσχυρο. Το να βλέπεις ανθρώπους να σκοτώνονται, σε κάνει ν” αγαπάς τους ανθρώπους. Το να διαχειρίζεσαι μία είδηση κάτω από συνθήκες ζωής και θανάτου, σε κάνει πιο υπεύθυνο” επεσήμανε αναφερόμενος στη συμπλήρωση 30 χρόνων πολεμικών -και όχι μόνο- ανταποκρίσεων, αφού ένιωσε ότι ζει την ιστορία από μέσα, συνεργαζόμενος με ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας, της εικονοληψίας και της φωτογραφίας.

Βιογραφικό

Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1955. Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία το 1981. Έκανε την πρώτη αποστολή του σε πόλεμο, το 1982, ως απεσταλμένος τής Ελευθεροτυπίας στον Λίβανο.
Από τότε, κάλυψε τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής και κυρίως το Παλαιστινιακό, με αποστολές στον Λίβανο, την Βόρειο Αφρική (όπου είχε μεταφερθεί το αρχηγείο του Γιάσερ Αραφάτ), την Υεμένη και αλλού. Κορύφωση των γεγονότων ήταν το ξέσπασμα της εξέγερσης Ιντιφάντα, το 1987, στην Ιερουσαλήμ.
Από το 1987 μέχρι το 1989 εργάστηκε παράλληλα και στην ΕΡΤ. Το καλοκαίρι του 1989, με ομάδα συναδέλφων του, συμμετείχε στην δημιουργία τού MEGA. Την ίδια χρονιά μετακινήθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Για λογαριασμό των δυο αυτών Μέσων, κάλυψε την εξέγερση στη Ρουμανία, την πτώση του τείχους στο Βερολίνο, τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, το Αλβανικό, τις αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο του Ιράκ, τον Εμφύλιο τής Ρουάντα κ.ά.
Επίσης κάλυψε πολλές φυσικές καταστροφές, όπως σεισμοί σε Πακιστάν, Ανατολία, Κωνσταντινούπολη, Ινδία, Τσουνάμι στη Σρι Λάνκα. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει στην υποσαχάρια Αφρική.