του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού
Και τώρα εδώ πάνω σ' αυτό το οροπέδιο
σας καλώ
Τώρα που θα βυθίσω το μαχαίρι στο στήθος μου
να σας δώσω το αίμα μου.
Θα 'χει τεράστιες πόρτες
Ουρανοί - ουρανοί,
τρέμουν - τρέμουν κυλάνε.
Μπροστά στα πόδια σας,
στα όνειρά σας,
στο ψωμί
κρότοι , κρότοι καταστροφής
και νέα αυγή κατεβαίνει
Ο άνεμός μου κάθε νύχτα με παγώνει
μα νέα αυγή κατεβαίνει.
Μη με κοιτάτε παράξενα
κανένας δε με γνωρίζει
Μη με κοιτάτε παράξενα
κανείς σας δε με γνωρίζει
Δεν ήρθα,
δεν ήρθα να ξαφνιάσω τις μέρες σας
δεν κρατώ τη ρομφαία
Κυκλοφορούσα αιώνες μέσα στο πλήθος σας
στους δρόμους, στις αρτηρίες.
Δεν ήρθα,
δεν ήρθα να καταργήσω το νόμο
δεν κρατώ τη ρομφαία
Κυκλοφορούσα αιώνες μέσα στους ήχους σας
Δεν ήρθα σαν ξένος, δεν ήρθα.
...
