Του Προέδρου ΠΕΑΛΣ
κ. Δημήτριου ΣΑΪΤΑΚΗ
Με πολύ μεγάλη καθυστέρηση η Ελληνική κοινωνία ανακαλύπτει σιγά, σιγά, την αναγκαιότητα αλλά και τη χρησιμότητα των συνεργασιών σε όλα τα επίπεδα, καθώς την θετική τους «μετενέργεια».
Δυστυχώς, δεν εκπαιδευτήκαμε σε αυτή την λογική και αυτό το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Με επιδεξιότητα, όσοι ήταν απέναντι σε αυτή την προοπτική έκτισαν γύρω μας αόρατα τείχη συσκοτίζοντας τις θετικές πτυχές, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις όποιες αρνητικές. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν αποτέλεσαν παραδείγματα προς μίμηση.
Λέξεις όπως, σύμπνοια, συνεννόηση, συνεργασία, συμπόρευση, για πολλά χρόνια υπήρξαν, έννοιες, δυσανάγνωστες, αδιάφορες, μη συμβατές με την καθημερινότητα Όταν για άλλους λαούς, οι συνεργασίες αποτελούσαν και αποτελούν, αυτονόητη επιλογή και κουλτούρα, εμείς, μόλις σήμερα, με μεγάλη καθυστέρηση, ανακαλύπτουμε την αναγκαιότητα, αλλά και την χρησιμότητα τους.
Μετά τις πρόσφατες εκλογές, όλο και περισσότεροι, ανακαλύπτουμε την έννοια λέξεων, που έως χθες είχαμε ξεχάσει, δεν υπήρχαν. Ανακαλύπτουμε τις ευθύνες μας.
Τα αποτελέσματα της απουσίας συνεννόησης και συνεργασιών είναι γνωστά, ορατά στον καθένα. Σε επίπεδο λειτουργίας του κράτους καταστρεπτικά, σε επίπεδο κοινωνίας, απογοητευτικά.
Με την κινδυνολογία και το «μπορούμε μόνοι, έτσι είναι καλύτερα», καταφέραμε, σε βάρος του κοινού καλού, να περιχαρακώσουμε τις μικρές μας εξουσίες, για την εξυπηρέτηση μικρών ή μεγάλων συμφερόντων, αποκλείοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας από την λήψη αποφάσεων και τελικώς από την συνευθύνη.
Πως αυτή την αδυναμία θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε σε δύναμη;
Με έναν απλό και αποτελεσματικό τρόπο, να δούμε τι κάνουν οι άλλοι γύρω μας, σε παγκόσμιο επίπεδο, να παραδειγματιστούμε, να μην επιτρέψουμε, πλέον να μας τρομοκρατούν και όπου διαπιστώνουμε ασυνέπεια στον στόχο, να ανταποδίδουμε με απόλυτη συνέπεια.
Οι συνεργασίες σε επίπεδο κράτους, πολιτικών σχηματισμών, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, φορέων, πολιτών, πρέπει να αποτελέσει τη νέα κουλτούρα μας. Η συνεννόηση, η συνεργασία, δεν καταργούν την διαφορετικότητα των ιδεών, των θέσεων και των απόψεων, την αυτονομία ενός εκάστου.
Απαιτούν όμως κοινό στόχο και σαφές πλαίσιο αρχών.
Έτσι, εκτιμώ ότι θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε αποτελεσματικότερα στις παρούσες και στις επερχόμενες οικονομικές , κοινωνικές και άλλες προκλήσεις. Εξάλλου, η ιστορία μας ως έθνους, διαχρονικά, έχει αποδείξει, ότι όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, βρήκαμε τον τρόπο να συνεννοηθούμε και να πετύχουμε. Σήμερα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
