"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"
αναδημοσίευση
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
Ηταν μια θαυμάσια μέρα η χτεσινή. Μια μέρα που θα μείνει στην ιστορία. Μέσα σε συνθήκες εφιαλτικής επέλασης στη ζωή του, ο λαός μας έστειλε μήνυμα αντεπίθεσης εκεί ακριβώς που έπρεπε: Στο μετερίζι ενός παλικαρίσιου και κρίσιμου αγώνα που έχει αποκαλύψει το μεγαλείο της αλληλεγγύης και της οργάνωσης των εργατών. Εξω από το χαλυβουργείο του Ασπροπύργου. Εκεί, αντάμωσαν οι χιλιάδες απεργοί και οι διαδηλωτές της Αττικής συνθέτοντας εικόνες ξεχωριστές σε ομορφιά και περιεχόμενο. Εκεί, «έφτασε» και το μήνυμα των χιλιάδων διαδηλωτών από ολόκληρη τη χώρα που βροντοφώναξαν «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
Πρωτομαγιά 2012 στην «Ελληνική Χαλυβουργία». Το ημερολόγιο του αγώνα έγραφε 184 μέρες ΑΠΕΡΓΙΑ! Ναι, χτες, ήταν μια διαφορετική Πρωτομαγιά. Εκεί, στην καρδιά της βιομηχανικής ζώνης του Θριασίου, ανάμεσα στα τεράστια εργοστάσια που θυμίζουν καθημερινά πως τον πλούτο τον παράγουν οι εργάτες αλλά τον καρπώνεται μια χούφτα καπιταλιστές, έλαμψαν τα φλάμπουρα, τα πρόσωπα, οι καρδιές. Και στον αέρα, τρεις λέξεις που βγήκαν από χιλιάδες στόματα: «Αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς». Γι' αυτό ήταν εκεί οι εργάτες, οι γυναίκες κι οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων, αλλά κι οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μετανάστες, οι συνταξιούχοι. Για να σταθούν δίπλα τους. Να τιμήσουν αυτή τη μέρα μαζί με τους ηρωικούς απεργούς. Να τιμήσουν - όπως της αρμόζει - αυτή τη μεγάλη γιορτή της εργατικής τάξης τους. Για να πάρουν δύναμη από τη δύναμή τους. Για να υποκλιθούν στο κουράγιο τους. Για να κάνουν μαζί τον απολογισμό μιας σκληρής ταξικής πάλης που αφορά κάθε εργάτη, όλο τον εργαζόμενο λαό. Και όλοι μαζί, εργάτες και εργάτριες, να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους καπιταλιστές και στους πολιτικούς τους υπηρέτες: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε»!
Η σημερινή μας απεργιακή πρωτομαγιάτικη συγκέντρωσή στην πύλη
της "Χαλυβουργίας" δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα», τόνισε από το βήμα ο
Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ελληνική
Χαλυβουργία» του Ασπροπύργου, κεντρικός ομιλητής στην απεργιακή συγκέντρωση.
«Θέλει να δηλώσει την πίστη και την αποφασιστικότητά μας να προσπαθήσουμε όλοι
να οργανώσουμε σκληρό και μακροχρόνιο αγώνα όπως οι χαλυβουργοί. Για να
αναχαιτίσουμε τη νέα αντιλαϊκή λαίλαπα που έρχεται μετά τις εκλογές».
Αναφερόμενος στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και τη σημασία
που έχει ο αγώνας των χαλυβουργών επισήμανε: «Ορισμένοι αναρωτιούνται "και τι
κερδίσανε οι χαλυβουργοί μέχρι τώρα;". Τους λέμε τα εξής: Η ιστορία το έφερε οι
χαλυβουργοί να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα. Δεν παίρνουν όμως
τα μυαλά μας αέρα, γιατί ξέρουμε ότι αυτό μεγαλώνει τις ευθύνες μας. Κανένας
μεγάλος αγώνας δεν έγινε ούτε θα γίνει, έχοντας εκ των προτέρων εξασφαλισμένη τη
νίκη. Στη ζωή τέτοιοι αγώνες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο στα μυαλά των
γραφειοκρατών, των βολεμένων, των φοβισμένων και των συμβιβασμένων. Κανένας
πραγματικός αγώνας δε γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία της
Εργατικής Πρωτομαγιάς το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί
όλοι μάς βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γίνουμε καλύτεροι. Κάθε αγώνας είναι
συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον
πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να
ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους. Οι αγώνες δε μετριώνται μόνο με το πόσα
παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ
περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα,
τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοήθησαν σημαντικά στην
αφύπνιση συνολικά των εργαζομένων, να σπάσει η τρομοκρατία, έγιναν ορόσημα.
Τέτοιος είναι και ο αγώνας των χαλυβουργών, και με τέτοια κριτήρια πρέπει να
κριθεί».
Νωρίτερα,
τη συγκέντρωση είχε χαιρετίσει ο Τζουζέπε Λαρομπίνα, από την Ενωση
Συνδικάτων Βάσης Ιταλίας (USB) και εργάτης στη ΦΙΑΤ στο Τορίνο, ο οποίος τόνισε
μεταξύ άλλων: «Η 1η Μάη πρέπει να παραμείνει μια μέρα αγώνα και όχι να γίνει μια
εθιμοτυπική μέρα που στερείται την ταξική της έννοια όπως θα επιθυμούσαν τα
κεντρικά εργοδοτικά συνδικάτα. Δεν υπάρχει κοινό συμφέρον ανάμεσα σε αφεντικά
και εργάτες, όπως υποστηρίζουν οι ευρωπαϊκές αστικές κυβερνήσεις για να πείσουν
τους εργαζόμενους να δεχτούν τις θυσίες». Ενώ εκ μέρους των εργαζομένων στην
επιχείρηση «Phone Marketing» (απεργούν εδώ και 40 μέρες ενάντια στους μισθούς
πείνας που θέλει να επιβάλει η εργοδοσία) η Λίζα Λαφαγιάννη σημείωσε: «Οι
ζωές μας δεν είναι παιχνίδι στα χέρια των εργοδοτών. Δεν έχουμε κανένα κοινό
συμφέρον». Η συγκέντρωση ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με τραγούδια από το
συγκρότημα «Ρωμιοσύνη"!
