Την βρήκαν μόλις που είχε χαράξει τής φλέβες της με ένα γυαλάκι, την πρόλαβαν. Ο διπλανός μου, πάλι, έχει ευτυχώς, ταμείο που χορηγεί ψυχοφάρμακα. Μόλις επανασύνδεσαν το ρεύμα που για 5η φορά η ΔΕΗ επιχειρεί να διακόψει.
Έκλεισαν τέσσερις μήνες που οι εργαζόμενοι του ΑΛΤΕΡ βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας. Ξεθώριαζει η μνήμη, σαν τις αφίσες του πεζοδρομίου, σε όλους εμάς που δεν έχουμε συναισθηματική ή άλλου είδους εμπλοκή.
Βγήκαν στα κάγκελα στις αρχές του Νοέμβρη. Ήταν τότε που ο μεγαλοιδιοκτήτης έφτανε με χρέη 500.000 ευρώ να καταθέτει ένα πλάνο εξυγίανσης και να προσπαθεί να περάσει στο άρθρο 99, περί πτωχεύσεως.
Οι περισσότεροι στέκονται με βάρδιες στο μαγαζί που επένδυσαν τα χρόνια τους. Καθημερινά πάνω από είκοσι συμπληρώνουν ένα καθαρό οκτάωρο στην είσοδο του κτηρίου. Κανονικά και σε τρείς βάρδειες.
Τα μάτια της Ακριβής είναι κατακόκκινα. Μαζί τελειώσαμε την σχολή κινηματογράφου, μα πόσο γερασμένη μου φαίνεται.
Τι βγαίνει με το κλάμα, τα τρόφιμα που μαζέψαμε τελειώσανε, στις γιορτές όλο και κάποιος πέρναγε, άφηνε κάτι μα κι εμείς το μοιράζαμε στους υπόλοιπους γειτόνους. Ακόμη τρία εργοστάσια στην περιοχή, στο Περιστέρι, βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας.
Στέκεται λίγο, πνίγουν τη μνήμη της δυό περιστατικά, από περηφάνια τα κρύβουνε. Έφερε 8000 ευρώ ο κος Δημητρακόπουλος, δικηγόρος, που έγινε γνωστός από αυτό το κανάλι.
Τον αντιμετώπισαν με δισπιστία, μοίρασαν τα χρήματα, τα μισά για μια κηδεία συναδέλφου που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Τα υπόλοιπα πήγαν στις 4 καθαρίστριες που απλήρωτες, πεταμένες, συνέχιζαν να πηγαίνουν, αθόρυθα, και να συμμαζεύουν το κανάλι.
Έπειτα πάλι ήρθαν 5000 ευρώ από την ΠΟΣΠΕΡΤ. Με τα χίλια ευρώ έβαλαν πετρέλαιο στο κέντρο βρεφών μητέρα, αφού σε μια ενημερωτική επίσκεψη που έκαναν εκεί κρύωναν περισσότερο μέσα από οτι στο δρόμο. Πάντα υπάρχουν χειρότερα.
Ο χρόνος κύλησε, τα τρόφιμα φαγώθηκαν, αφού και σήμερα ακόμη είναι αρκετοί εκείνοι που περνούν από εκεί για να γεμίσουν με κάτι το στομάχι τους. Ευτυχώς που τα πλατό έχουν και κουζίνα για τα γυρίσματα.
Οι περισσότεροι ζούν με το επίδομα που είναι γύρω στα 500 ευρώ, σήμερα, αν και περιμένουν και σε αυτό το ανάλογο ψαλίδισμα.
Η περίπτωση του ΑΛΤΕΡ δεν είναι η μόνη, αυτοί οι άνθρωποι επιβιώνουν χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον από την εκλεγμένη πολιτεία. Φορείς, οργανώσεις και μεμονομένα άτομα έχουν κάνει ένα πέρασμα. Άλλοι με σκοπιμότητα, άλλοι πάλι, με καθαρό πρόσωπο.
Τα σκληρά πρόσωπα τους δύσκολα τα αντιμετωπίζω, ντρέπομαι που δεν στάθηκα πιο κοντά τους. Ίσως γιατί δεν θέλω να δώ, σε προβολή, τον εαυτό μου στην θέση τους.
Μας πιάνει ένα νευρικό γέλιο στο άκουσμα του ονόματος τηλεοπτικού αστέρα που θυμήθηκε το κανάλι τα χριστούγεννα, όταν έστειλε τον οδηγό του να πάρει τα κρασιά που είχαν στείλει στο γραφείο του.
Σε ένα μήνα θα αποφασιστεί από το δικαστήριο εάν ο ιδιοκτήτης μπορεί να εξυγιάνει το κανάλι σύμφωνα με την πρόταση του.
Φυσικά όλο αυτό θα ισχύε μόνον εάν η επιχείρηση συνεχίζει να λειτουργεί. Έτσι προέκυψε και η επίσχεση. Θα αντέξουν τον εξοντωτικό ρυθμό οι εργαζόμενοι; Ένα ερώτημα που θα απαντηθεί σύντομα. Ο δρόμος δείχνει μακρύς και για μας που δεν ήταν-είναι προορισμός αυτό το κανάλι, το Άλτερ, ίσως να μην αποτελεί και θέμα σκέψης. Παρόλα αυτά αν έχουν αντέξει μέχρι σήμερα είναι γιατί τους κρατά η αλληλεγύη, τους συνδέει μια τριχιά, μια κλωστή, αόρατη αλλά εξαιρετικά ανθεκτική και δυνατή, που μπορεί να δίνει και σε μας τους απέξω την ελπίδα ζωής που έχουμε ανάγκη.
