ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ
Γυρίζουν στα πόστα τους με ψηλά το κεφάλι
Αποκαλύφθηκαν πλήρως στα μάτια των ναυτεργατών οι εντολοδόχοι των εφοπλιστών στην ΠΝΟ, οι οποίοι χτες ανέστειλαν την απεργία
Οι εντολοδόχοι των εφοπλιστών, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), χτες το μεσημέρι, «έσπασαν» τον απεργιακό αγώνα στα καράβια, πυροδοτώντας την οργή των ναυτεργατών.
Σε πλήρη σύμπλευση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, στο πρώτο κιόλας 48ωρο, αποφάσισαν την αναστολή του απεργιακού αγώνα, κόντρα στη θέληση ολόκληρου του κλάδου, που από τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας έδινε αποφασιστικά τη μάχη, κατεβαίνοντας μαζικά στους καταπέλτες των πλοίων όλης της χώρας, τσακίζοντας κάθε προβοκατόρικη απεργοσπαστική επιχείρηση που έστησαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα κόμματα των εφοπλιστών.
Η κατάπτυστη απόφαση των εφοπλιστικών εγκάθετων στην ΠΝΟ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να «αγγίξει» τους ναυτεργάτες, οι οποίοι γυρίζουν σήμερα στα πόστα τους με ψηλά το κεφάλι, πιο ατσαλωμένοι από το δίκιο του αγώνα τους.
Εναν αγώνα που αναδεικνύεται σε υπόθεση όλων των εργαζομένων και των νησιωτών, γιατί έχει στο επίκεντρό του το «όχι» στην άρση του καμποτάζ, τη διεκδίκηση σύγχρονων, φτηνών, ασφαλών ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, 365 μέρες το χρόνο, με πλοία που θα έχουν πληρώματα με συγκροτημένα εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, προστατεύοντας ταυτόχρονα την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα.
Η αναστολή της απεργίας αποφασίστηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή με ψήφους 5 υπέρ της απεργίας, 9 κατά και ένα λευκό. Οτι πρόκειται για απόφαση που φέρει ατόφια την εντολή εφοπλιστών και κυβέρνησης αποδεικνύεται και από την αντίφαση ανάμεσα στην απόφαση και το δελτίο Τύπου που εξέδωσε η ΠΝΟ. Στο δελτίο Τύπου ομολογεί ότι στις συναντήσεις που έγιναν πριν από τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΝΟ, μεταξύ αντιπροσωπείας της διοίκησης της ΠΝΟ και των υπουργών Ανάπτυξης - Ναυτιλίας και Εργασίας, Α. Διαμαντοπούλου και Γ. Κουτρουμάνη, αντίστοιχα, οι απαντήσεις που πήραν από τους υπουργούς «δεν παρέχουν τις αναμενόμενες λύσεις στα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών».
Καθώς δε δίνεται καμία εξήγηση για τους λόγους της αναστολής, αφού δε δόθηκαν ικανοποιητικές απαντήσεις από τους υπουργούς, επί της ουσίας επιβεβαιώνεται ότι οι δυνάμεις που πήραν την απόφαση της αναστολής της απεργίας έχουν αναλάβει να διευκολύνουν την ενορχηστρωμένη επίθεση που έχει εξαπολυθεί σε βάρος των ναυτεργατών και των οικογενειών τους από κυβέρνηση και εφοπλιστές, καταργώντας τις ΣΣΕ και τα κοινωνικοασφαλιστικά τους δικαιώματα μέσα από την κατάργηση του Οίκου Ναύτου, του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας, την ένταξη του ΝΑΤ στο υπουργείο Εργασίας, τη λεηλασία των αποθεματικών του.
Οργάνωση της πάλης μέσα στα πλοία
ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και οι Ενώσεις Μαγείρων (ΠΕΕΜΑΓΕΝ), Πληρωμάτων Ρυμουλκών, Συνταξιούχων ΝΑΤ με δελτίο Τύπου τονίζουν ότι οι εργοδοτικοί - κυβερνητικοί συνδικαλιστές στην ΠΝΟ απέδειξαν «και σε αυτή τη φάση, που κορυφώνεται η βάρβαρη επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ, εφοπλιστών», «πόσο επικίνδυνοι είναι», «αναδεικνύεται ο υπονομευτικός τους ρόλος» και ότι «βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις αγωνιστικές διαθέσεις συνολικά του κλάδου των ναυτεργατών».
Τονίζουν ότι «ο ταξικός προσανατολισμός της πάλης, η μαζική συμμετοχή των ναυτεργατών, η αλληλεγγύη των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και των άλλων αντιμονοπωλιακών συσπειρώσεων των φτωχών αγροτών και μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων αποτελούν πολύτιμα όπλα για την επιτυχία του αγώνα». «Σε αυτές τις συνθήκες οι ναυτεργάτες με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα ρίχνονται στη μάχη για την οργάνωση της πάλης μέσα από τα καράβια και τα σωματεία, προετοιμάζοντας τους νέους αγώνες. Για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, την ενίσχυση του ταξικού εργατικού κινήματος, για να ανταποκριθούμε στους νέους μεγάλους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας. Η ταξική πάλη είναι κινητήρια δύναμη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες των ναυτεργατών, συνολικότερα των εργαζομένων».
ΚΑΜΠΟΤΑΖ
Τι είναι και γιατί το καταργούν
Η άρση του καμποτάζ ενάντια στην οποία αγωνίζονται οι ναυτεργάτες έχει μεγάλη σημασία για όλους τους εργαζόμενους της χώρας και ειδικά των νησιών. O όρος «cabotage», δηλαδή «προστατευτισμός», που ισχύει μέχρι τώρα στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, για τη χώρα μας σημαίνει ότι οι θαλάσσιες συγκοινωνίες πρέπει να εκτελούνται από πλοία με ελληνική σημαία και ελληνικά πληρώματα.
Αυτός ο «προστατευτισμός» είχε επιβληθεί για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών. Δύο από τα βασικά στοιχεία αυτού του «προστατευτισμού», είναι οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων και η δεκάμηνη υποχρεωτική δρομολόγηση και επάνδρωση των πλοίων.
Συγκεκριμένα, τα πληρώματα των ακτοπλοϊκών πλοίων καθορίζονται από το ΠΔ 177/74 το οποίο ορίζει τον αριθμό του πληρώματος, τις ειδικότητες των ναυτεργατών, με μία κουβέντα τις οργανικές συνθέσεις των πλοίων. Οι οργανικές συνθέσεις (σύνθεση και αριθμός πληρώματος) έχουν άμεση σχέση και με την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, καθώς συνδέονται και με τη χρήση των σωστικών μέσων. Δηλαδή στην ώρα της κρίσης με βάση τη λεγόμενη «υποδιαίρεση» του πληρώματος, το κάθε μέλος του πληρώματος έχει και συγκεκριμένο πόστο (ο καθένας σε μία από τις σωστικές βάρκες, στα «βαρελάκια» κ.ά.).
Η δεκάμηνη υποχρεωτική επάνδρωση και δρομολόγηση των ακτοπλοϊκών πλοίων αφορά τόσο το δικαίωμα στη δουλειά με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, όσο και τη στοιχειώδη ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους, άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι ενταγμένες στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας. Σε όλα αυτά βέβαια έχουν βάλει τη σφραγίδα τους οι αγώνες του ναυτεργατικού κινήματος.
Οι ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου οδήγησαν στον κανονισμό 3577 που εκδόθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση το 1992, και ο οποίος προβλέπει την άρση κάθε προστατευτισμού στις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες και επί της ουσίας είναι η εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ στη θάλασσα.
Αυτό, γίνεται σαφές από τον πρόλογο του κειμένου του Κανονισμού που αναφέρει: «Η κατάργηση των περιορισμών στην παροχή υπηρεσιών θαλάσσιων μεταφορών εντός των κρατών - μελών είναι αναγκαία για την εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς, ότι η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει ένα χώρο, στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των προσώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων. Κατά συνέπεια, η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών πρέπει να εφαρμοστεί στις θαλάσσιες μεταφορές εντός των κρατών - μελών. Της ελευθερίας αυτής πρέπει να επωφεληθούν οι πλοιοκτήτες της Κοινότητας»!
Η άρση του καμποτάζ άρχισε να εφαρμόζεται στην ακτοπλοΐα σταδιακά από το 2001 με το νόμο 2932 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία ο κανονισμός 3577, χειροτερεύοντας δραματικά το ήδη σαθρό θεσμικό πλαίσιο στην ακτοπλοΐα. Ενώ από το 2010 εφαρμόστηκε πλήρως στα κρουαζιερόπλοια.
Στην ακτοπλοΐα η σταδιακή εφαρμογή έδωσε ώθηση στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου με τη δημιουργία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (GRIMALDI, MIG και SEA STAR CAPITAL έλεγχαν το καλοκαίρι του 2011 το 80% των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών), στην επιθετικότητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου και χειροτέρεψε την κατάσταση των ναυτεργατών στα καράβια, τη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των νησιών.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια, παροπλισμός του 60% των ακτοπλοϊκών πλοίων κάθε χειμώνα απομονώνοντας νησιά, ενώ οι εφοπλιστές αρνούνται να δρομολογήσουν πλοία αν δεν τους συμφέρει ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες. Επισφράγισμα είναι οι χοντρές επιδοτήσεις που τσεπώνουν με την πατέντα των άγονων γραμμών (120 εκατ. ευρώ μόνο για το 2011). Το γεγονός ότι ακόμα στα ακτοπλοϊκά πλοία παραμένουν ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα, ότι τηρείται η υποχρεωτική 10μηνη δρομολόγηση και επάνδρωσή τους, οφείλεται ακριβώς στους αγώνες των ναυτεργατών.
Τώρα, όπως φαίνεται, εφοπλιστές και η συγκυβέρνησή τους επιδιώκουν να «τελειώνουν», προωθώντας την πλήρη εφαρμογή του κανονισμού στην ακτοπλοΐα, που σημαίνει κατάργηση και του τελευταίου προστατευτισμού. Δηλαδή κατάργηση της 10μηνης υποχρεωτικής δρομολόγησης και επάνδρωσης των πλοίων, «κατάργηση» των ναυτεργατών με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, επιβολή της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, όπως ισχύει στα κρουαζιερόπλοια, διαμορφώνοντας ένα εφιαλτικό τοπίο και για τους νησιώτες και για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.
Ριζοσπάστης
