ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Αναχώρησε για πάντα το απόγευμα του Σαββάτου στο Έσσεν της Γερμανίας ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Αλέξανδρος Σχινάς, πλήρης επίγειων ημερών στα 88 του. Υπήρξε η πιο ανένδοτη και πιο χαρακτηριστική φωνή της Deutsche Welle τον καιρό της δικτατορίας, όταν κάθε βράδυ στις δέκα παρά είκοσι πάμπολλοι Έλληνες συντονίζονταν στη μπάντα των βραχέων με τη «φωνή της ελευθερίας» από την Κολωνία.
Παράλληλα ο Σχινάς υπήρξε και ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της μεταπολεμικής νεοελληνικής λογοτεχνίας με μικρό έργο και μεγάλη επίδραση στους ομοτέχνους του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 και υπήρξε γόνος της παλιάς αθηναϊκής οικογένειας των Σχινάδων. Η ανέμελη νεότητα με τις παρέες της Κηφισιάς έληξε απότομα όταν κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του τον καιρό του εμφυλίου. Η καταδυνάστευση της εξουσίας και η απομόνωση του εγώ σε έναν κόσμο εχθρικό επρόκειτο να γίνουν τα βασικά θέματα της λογοτεχνίας του. Ο Σχινάς εφεύρε τον υπερλεξισμό, την άνευ ορίων διεύρυνση της εκφραστικότητας μέσα από την εκμετάλλευση κάθε γλωσσικής δυνατότητας. Έξοχο δείγμα αυτής της πρωτοποριακής για την εποχή του αντιμετώπισης της ελληνικής είναι το έργο του «Αναφορά περιπτώσεων» (1966 και σε τριπλασιασμένη έκδοση το 1989). Στη δεκαετία του 50 περιηγήθηκε τη Δυτική Ευρώπη και εγκαταστάθηκε οριστικά στη Γερμανία το 1959, από το 1963 διετέλεσε ανταποκριτής της ΕΙΡ και μετά τη δικτατορία και της ΕΡΤ. Η γλώσσα και η ελευθερία ήταν οι μόνιμες αγωνίες του Σχινά, που παρέμεινε μέχρι τέλους ένας εραστής του ανέφικτου. Στις αντιδικτατορικές εκπομπές του από τη Deutsche Welle γελοιοποιούσε τη χούντα και προπαγάνδιζε την απόλυτη ρήξη μαζί της μέσα από μια λαϊκή εξέγερση. Μετά τη δικτατορία επικεντρώθηκε στα προβλήματα της παιδείας πιστεύοντας ότι ο δημοτικισμός από μόνος του δεν αρκούσε για να θεμελιώσει μια σύγχρονη εκπαίδευση. Αυτή η σειρά των εκπομπών δημοσιεύθηκε το 1977 με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Για την υπεράσπισι της ελληνικής εγκεφαλοκρηπίδας».
Η τελευταία εκπομπή του Αλέξανδρου Σχινά μεταδόθηκε από τη Deutsche Welle στις 24 Ιουλίου 2004, τριάντα ακριβώς χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ο ώριμος Σχινάς είχε αρχίσει να βλέπει με περισσότερη διαλλακτικότητα τα ελληνικά πράγματα και κατέληγε ως εξής:
