28-02-2012
Αθήνα Πλατεία Κολοκοτρώνη
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Για μια ακόμη φορά μας υποχρέωσαν να είμαστε στους δρόμους.
Για μια ακόμη φορά αντιπαλεύουμε την λερναία Ύδρα των μνημονίων, της ύφεσης, της παρακμής, της λεηλασίας των εισοδημάτων, της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους, της ανασφάλειας από την ελλειμματική ασφάλεια των πολιτών που οφείλεται στην ισοπέδωση και την εξαθλίωση των Σ.Α. και των στελεχών τους.
Οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται για την κατεδάφιση όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των πολιτών και της κοινωνίας είναι σκληρές, αδίστακτες και καταστροφικές.
Η λογική των δανειστών της χώρας για ισοπέδωση και υποταγή έχει κυριαρχήσει παντού.
Η έλλειψη οράματος για την διακυβέρνηση του μέλλοντος σε όλη την Ευρώπη προσπαθεί να καλυφθεί από διαχειριστικές πολιτικές μικρού διαμετρήματος ανάλογου με το ειδικό βάρος των πολιτικών που την εκφράζουν.
Αντίστοιχη και ακόμη μικρότερη είναι η πολιτική ζωή του τόπου μας, η οποία δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Αποτέλεσμα αυτών είναι η χώρα να βουλιάζει καθημερινά στα αδιέξοδα της , να δημιουργεί συνεχώς νέους άπορους και ανέργους να στραγγαλίζει το εισόδημα των μισθωτών και των συνταξιούχων με φόρους, χαράτσια, περικοπές πάνω στις περικοπές και να βάζει βόμβα στα θεμέλια του σκληρού πυρήνα του κράτους που αποτελείται από τους τομείς της Υγείας – Παιδείας και Ασφάλειας.
Σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου ο λεγόμενος σκληρός πυρήνας του κράτους αντιμετωπίζεται προνομιακά ως λειτουργών για το κοινό καλό με έμμεσο και άμεσο όφελος για τον πολίτη και την χώρα.
Στην Ελλάδα όμως του παραλογισμού και της Τρόικας τα Σ.Α. αντιμετωπίζονται με ρατσιστική σχεδόν διάθεση έχοντας την θέση του εξιλαστήριου θύματος μιας πραγματικά ανίκανης πολιτείας που τα χρησιμοποιεί ως ασπίδα προστασίας της και καταστολής κάθε δημοκρατικής διεκδίκησης.
Μιας πολιτείας που κακοποιεί βάναυσα και προσβάλει την στολή και τους φέροντες αυτήν αφού βλέπει στο πρόσωπο μας εργαζομένους που δεν έχουν κανένα δικαίωμα παρά μόνο υποχρεώσεις.
Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι υποχρέωση μας είναι να παρέχουμε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ασφαλείας στον Έλληνα πολίτη και την χώρα.
Υποχρέωση όμως της πολιτείας είναι να μας παρέχει κάθε διευκόλυνση για να μπορούμε να φέρουμε σε πέρας την αποστολή και το έργο που εκείνη αναθέτει.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει.
Δεν είναι δυνατόν με την υπερεργασια και την υπεραπασχόληση των στελεχών των ΣΑ να καλύπτει τις δικές τις αδυναμίες και ανεπάρκειες.
Δεν είναι δυνατόν να κινδυνεύουμε καθημερινά στον δρόμο, στο λιμάνι, στην θάλασσα, στον αέρα, δίνοντας μάχη με το οργανωμένο έγκλημα χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό και μέσα.
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε υγειονομικά ανασφάλιστοι γιατί δεν φρόντισαν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους ώστε να μην συμβαίνει αυτό.
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε απροστάτευτοι σε υγειονομικούς κινδύνους ερχόμενοι καθημερινά σε επαφή με ομάδες υψηλού κινδύνου για την υγειά μας και των οικογενειών μας χωρίς να προβλέπονται οι στοιχειώδεις κανόνες προστασίας.
Δεν είναι επίσης δυνατόν να καλύπτουμε από τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό τις υποχρεώσεις της πολιτείας.
Δεν έχει ρωτήσει ποτέ κανείς αν τα στελέχη των ΣΑ που εκτίθενται καθημερινά στον κίνδυνο που εργάζονται κάθε μέρα, όλη μέρα, νύχτα, αργίες, Σαββατοκύριακα, μετατίθενται, αποσπώνται, μετακινούνται προς κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών απολάμβαναν κάποια εξάρα αμοιβή για όλα αυτά.
Εμείς ξέρουμε βέβαια γιατί δεν τα ρωτούν αλλά ούτε καν τα αγγίζουν ως θέματα. Πρώτον γιατί ξέρουν την απάντηση δηλαδή ότι δεν λαμβάνουμε καμιά αποζημίωση για όλα αυτά και δεν υπάρχει και καμιά άλλη μέριμνα και δεύτερον και χειρότερο είναι γιατί θεωρούν ότι ο ένστολος είναι σκλάβος ή κομψότερα εργατικό δυναμικό χαμηλού κόστους.
Όμως εμείς έχουμε την ευθύνη να ενημερώσουμε σωστά και υπεύθυνα την κοινωνία και τους πολίτες στους οποίους τελικά και έχουμε την υποχρέωση να λογοδοτήσουμε.
Δεν ζητάμε διαφορετική η άλλη αντιμετώπιση από κανέναν εργαζόμενο.
Ζητάμε να αμειβόμαστε ανάλογα με την εργασία που προσφέρουμε, να προστατεύσουμε την ζωή μας, να μην στερούμε πόρους από τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό για ανάγκες της υπηρεσίας, να έχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όπως όλοι οι εργαζόμενοι και κυρίως η πολιτεία να σέβεται και να αναγνωρίζεις την προσφορά μας που τις περισσότερες φορές βασίζεται στην αλτρουιστική μας διάθεση.
Το δίκαιο είναι με το μέρος μας και θα το διεκδικήσουμε μέχρι τέλους.
Δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, δεν θα υποταχθούμε δεν θα παραδοθούμε άνευ ορών όπως αυτοί θέλουν.
Στηρίζουμε και είμαστε διπλά σε κάθε κοινωνικό μέτωπο και αγώνα εναντία στην άθλια, ισοπεδωτική και ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με κάθε εργαζόμενο, άνεργο, μισθωτό, συνταξιούχο που βλέπει καθημερινά την ζωή του να εξαθλιώνεται.
Είμαστε μαζί στον κοινό αγώνα για να αποτρέψουμε την ολοκληρωτική καταστροφή.
Δηλώνουμε παρόντες, έτοιμοι, αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας ταπεινώσει και να μας εξευτελίσει.
Το τρίπτυχο του αγώνα είναι:
Συμμετέχουμε ενεργά
Αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια μας
Διεκδικούμε τα δικαιώματα μας
