αναδημνοσίευση
Σάββατο, 21 Ιανουαρίου 2012
Tης
Λήδας Φιλιππάκη
για το protothema.gr
Η Ιταλία βρήκε όχι μόνο τον εθνικό της ήρωα, αλλά και τον άνθρωπο που κατάφερε να ξεπλύνει την ντροπή της και να καθαρίσει την τιμή της, μετά το τραγικό ναυάγιο τού κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia.
Το πρόσωπο τού τιμητή της ιταλικής υπερηφάνειας είναι ο καπετάνιος Gregorio Maria De Falco, ο οποίος εδώ και μέρες συντονίζει την επιχείρηση ανεύρεσης αγνοουμένων.
Επίσης, το πρόσωπο εκείνο που ηγήθηκε της επιχείρησης διάσωσης των όσων συνέχισαν να βρίσκονται επάνω στο βυθιζόμενο πλοίο, όταν ο καπετάνιος του, Francesco Schettino το εγκατέλειψε, ξεχνώντας τους επιβάτες που τον είχαν ανάγκη.
Έτσι, η γειτονική χώρα έχει στο προσκήνιο τον ήρωα και τον αντι-ήρωά της και πολλά τραγελαφικά που έχουν ακολουθήσει τον άδικο χαμό πολλών επιβατών, μιας κρουαζιέρας που δεν έμελλε να φέρει χαρά.
Η φράση τού De Falco, «γύρνα στο καράβι, γαμώτο!» έχει γίνει μέρος τού εθνικού λεξιλογίου, logo σε μπλουζάκια, και… ήχος τηλεφώνου (ringtone) σε πολλά κινητά.
Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για κάποιον Ιταλό Ολυμπιονίκη, ούτε για κάτι ευχάριστο που αξίζει να θυμάται κανείς…με αποτέλεσμα να προκαλεί κατάπληξη το επιχειρηματικό μυαλό των εμπόρων της γείτονος, αλλά και η διάθεση των Ιταλών να αποδεχτούν και να αναπαράξουν κάτι, το οποίο, περισσότερο τους «ατίμασε» και τους πίκρανε, παρά τους έκανε να αισθάνονται υπερηφάνεια και ψυχικά ανάταση.
Βέβαια, δεν είναι και μικρό πράγμα η επιμονή και προσπάθεια τού De Falco να δώσει λύση στο δράμα των ναυαγών, οπότε, μάλλον «σώζεται» η κατάσταση και η «υπερδιεγερμένη» πραγματικότητα που ζουν στην Ιταλία, σαν επακόλουθο τού πρόσφατου ναυαγίου και της παρουσίασης τού «ποιος είναι ποιος», τελικά.
Η παρούσα διάθεση των Ιταλών δεν θυμίζει τίποτε περισσότερο από κάθε απλό παραμύθι ή αρχαία τραγωδία, στα οποία ο εκάστοτε αναγνώστης-θεατής, επιζητά και προσμένει την κάθαρση, την τιμωρία τού κακού και τη δικαίωση τού καλού.
Μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο De Falco μπήκε σε άμεση σύγκριση με τον Monti και την κυβέρνησή του, που προσπαθούν να σώσουν μία ψυχορραγούσα, οικονομικά, κοινωνία. Αντιθέτως, ο Schettino έφερε στο μυαλό των συμπατριωτών του, τον Berlusconi, που σαν νέος «Ηγεμόνας» ισοπέδωσε την οικονομία, τους νόμους και την ηθική τού λαού του, προς όφελός του, μόνο που στο τέλος, ηττήθηκε.
Συσχετίζοντάς το με πραγματικά γεγονότα, οι δύο καπετάνιοι και οι καταστάσεις που έλαβαν χώρα τις τελευταίες ημέρες μοιάζουν με αυτές τού 1943, όταν η χώρα, κατά τη διάρκεια τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταλείφθηκε από τη βασιλική οικογένεια και τον τότε πρωθυπουργό της. Η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε τη ρήξη τής Ιταλίας με τις Δυνάμεις τού Άξονα και την υπογραφή εκεχειρίας με τους Συμμάχους, στιγμή που έχει περιγραφεί ως εγκατάλειψη βυθιζόμενου πλοίου.
