ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ... ΥΠΗΡΕΣΙΑ !

Την ώρα που χιλιάδες συνάδελφοι από τα ΜΜΕ θυσιάζονται άδικα και εκδικητικά από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, στο βωμό του κέρδους τους και με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης, κάποιοι δημοσιογράφοι, με ή χωρίς εισαγωγικά, αντί να εκφράσουν τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη τους στους συναδέλφους τους που απολύονται και ΠΕΙΝΑΝΕ, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους, τάσσονται με επιστολή που δημοσιοποιούν σε «φίλια» σάιτ του διαδικτύου, κατά της απεργίας διαρκείας (ναι αυτό μάλλον τους ενοχλεί και βγαίνουν έτσι μπροστά, ειδάλλως τί κόπτονται; μήπως κινδυνεύουν εκείνοι) και ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούν από την ΕΣΗΕΑ, να ρίξει νερό στο κρασί της και να εκφράσει…. ρεαλιστικές προστάσεις, δηλ. ούτε λίγο ούτε πολύ να μην αντιδρά με απεργίες στις μειώσεις μισθών, απολύσεις, με σκοπό, όπως λένε την επιβίωση των εφημερίδων, των καναλιών, των ραδιοφώνων και των περιοδικών.

Κανονικά σε διατεταγμένη υπηρεσία λέμε...

Έχει όμως σημασία ποιοι είναι αυτοί που ζητούν όλα αυτα με την επιστολή τους:
Ανάμεσα στους περίπου 134 που βάζουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, φιγουράρουν ονόματα όπως της -επί δεκαετίες- ακριβοπληρωμένης τηλεπερσόνας Έλλης Στάη αλλά και άλλων παρουσιαστάδων, εκπομπαρχών και τηλεσχολιαστών που αμφιβάλλω αν ξέρουν εδώ και χρόνια, με πόσα λεφτά αμοίβονται οι συνάδελφοι τους και τι σημαίνουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πεζοδρόμιο και αγωνία για δουλειά, χωρίς ουσιαστικό - κοινωφελές δημοσιογραφικό έργο. Που βλέπουν τη δουλειά του ρεπόρτερ σαν... μπίζνες του αφεντικού και των πολιτικών φίλων τους, κι αδιαφορούν.... αν αργοπεθαίνουν 3000 συνάδελφοι στην ψάθα ή αν παίρνουν 3 και 60 και φορούν… «φίμωτρο».
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ.

Οι πασίγνωστοι σε μας που δουλεύουμε στα ΜΜΕ, κύριοι και οι κυρίες αυτές, είναι από την ΕΡΤ, το ΣΚΑΪ, το ΔΟΛ και αλλού, περίπου 134 άτομα. Αρκετοί με υψηλές αποδοχές και διαχρονικά γνωστοί απεργοσπάστες, που σε όλη την καριέρα τους εξυπηρετούσαν ΜΟΝΟ το κεφάλαιο, κάνοντας μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς αντεργατική προπαγάνδα, (σας λέει κάτι το όνομα Πάσχος Μανδραβέλης;) σε εξωφρενικό σημείο.

‘Α ρε Παύλο Τσίμα που μέχρι σύνθημα με το όνομα σου στις πορείες έχει βγάλει ο λαός. Με το δίκιο του.
‘Α ρε Τάσο Τέλογλου... το ξέχασες το ξύλο από τους αγανακτισμένους; Αυτοί όμως δε ξεχνούν τα κατευθυνόμενα ρεπορτάζ σου. Ο κόσμος δεν είναι χαζός.
Για τον Ηλία Κανέλλη, τον αριστερό (τρομάρα του) συνδικαλιστή, εκπρόσωπο των εργοδοτών τι να πω; Του τα είπαν 1200 ατόμα στη συνέλευση που τον έδιωξαν κλωτσιδόν όταν σηκώθηκε στο βήμα να πει τον καημό των αφεντικών που περνάνε δύσκολα...

Μ’ αρέσει, βρε υποκριτές, που στην επιστολή σας γράφετε : Η ενημέρωση δεν είναι εμπόρευμα, δεν (μπορεί να) είναι αντικείμενο συναλλαγών, είναι προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας.
Αν δε σας ήξερα προσωπικά κάποιους… θα είχα φάει και εγώ το κουτόχαρτο.
Ουστ ξεπουλημένοι!

Βεβαίως απ' όσο γνωρίζω, ανάμεσα στους υπογράφοντες υπάρχουν και πολλοί φοβισμένοι, συμβιβασμένοι, παραπλανημένοι και άσχετοι με το πως κερδίζονται οι πραγματικοί αγώνες

Χάρης Μπόλκας