αναδημοσίευση
Η αλληλεγγύη γεννιέται πάλι στον Ασπρόπυργο
Εμπρακτη η συμπαράσταση στον απεργιακό αγώνα από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Όταν ο ήλιος πέφτει, οι απεργοί ανάβουν φωτιές για να ζεσταθούν και υποδέχονται το «καραβάνι» της αλληλεγγύης. Μεμονωμένοι εργαζόμενοι και οργανωμένα σωματεία συμπαραστέκονται υλικά και ψυχικά.
Ενα πρωτοφανές κύμα εργατικής αλληλεγγύης που ξεκινά από κάθε γωνιά της Ελλάδας, ένα μοναδικό φαινόμενο έχει γεννηθεί τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας αγκαλιάζοντας τον αγώνα των χαλυβουργών. Εναν ανένδοτο απεργιακό αγώνα που συνεχίζεται αμείωτος εδώ και 34 ημέρες με διακύβευμα την επιβίωσή τους.
Εργατικά σωματεία, άνεργοι, έφηβοι, φτωχοί, εργαζόμενοι, φοιτητικοί σύλλογοι, γυναικείες οργανώσεις, μεμονωμένοι πολίτες βρίσκονται καθημερινά εκεί. Δίνουν χρήματα, τρόφιμα, ψηφίσματα συμπαράστασης.
Στη σιδερένια πύλη του εργοστασίου είναι δεμένα πανό και ζωγραφιές: Στέλνουν μηνύματα αλληλεγγύης μέχρι την τελική νίκη. Οι φτωχογειτονιές των Δυτικών Προαστίων έχουν σηκωθεί στο πόδι.
Ενα χαμόγελο
Οι μαθητές του Ασπρόπυργου κάνουν μία ώρα κοπάνα για να συμπαρασταθούν στους εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Στην Ελευσίνα τα αρτοποιεία φουρνίζουν για τους απεργούς.
Γεμίζουν καλάθια και τα στέλνουν. Ενα καρβέλι για κάθε οικογένεια. Ενα χαμόγελο, μια σφιγμένη γροθιά, ένα τραγούδι, ένα ποτήρι κρασί, μερικά ευρώ. Κάποιοι έχουν συγγενείς ή γνωστούς μέσα στο εργοστάσιο, άλλοι έχουν απλώς τα ίδια προβλήματα.
Σκληρή δουλειά μέσα στη λάβα και το ψύχος, με συχνά εργατικά ατυχήματα, καρκινογενέσεις, ακρωτηριασμούς, αναπνευστικά προβλήματα είναι η καθημερινότητα των χαλυβουργών που καλούνται πλέον να εργαστούν με μισθό 500 ευρώ
Ούτε μία ώρα δεν μένει μόνη της η περιφρούρηση. Πριν δύο εβδομάδες, ο κόσμος ήταν τόσος που στριμωχνόταν στην αυλή του εργοστασίου. Αγρότες παρέδωσαν στους χαλυβουργούς φρούτα, ο συνεταιρισμός φαρμακοποιών τρόφιμα, ένας συνταξιούχος έναν τόνο λάδι.
Δωρεές με συνθήματα
Οι δωρεές γίνονται δεκτές με συνθήματα, ενώ οι απεργοί αποφασίζουν νέες πολύμορφες δράσεις.
Το Συνδικάτο Επισιτισμού ετοίμασε ζεστή φακή και φασολάδα για τους συγκεντρωμένους, ενώ συγκρότημα μαθητών του ΕΠΑΛ Ελευσίνας έδωσε συναυλία στον χώρο.
34 ημέρες έξω από την πύλη του εργοστασίου ο πρόεδρος του Σωματείου, Γιώργος Σιφωνιός έχει στήσει μια σκηνή για να ξεκουράζεται μερικές ώρες
Με χρήματα που συγκεντρώθηκαν σουβλίστηκαν στο εργοστάσιο 4 αρνιά για τα παιδιά των απεργών. Κομβόι από ταξί διαδήλωσε τη συμπαράσταση των αυτοκινητιστών, ένας σουβλατζής φέρνει κάθε τόσο μερικές μερίδες φαγητό στους απεργούς.
Προχθές πραγματοποιήθηκε φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας τοπικών ομάδων με τα έσοδα να διατίθενται στους χαλυβουργούς, στους ανθρώπους που δίνουν μάθημα στην ελληνική κοινωνία για το πώς δένεται τ' ατσάλι...
Τι λένε οι απεργοί
Ο κόσμος θέλει να αγωνιστεί, αλλά φοβάται...
Οικογένειες επισκέπτονται τη Χαλυβουργία για να ενισχύσουν τον αγώνα των απεργών και να δώσουν ένα μάθημα ζωής στα παιδιά τους
«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το θέμα έχει πια ξεφύγει από τα όρια των χαλυβουργών», λέει ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου της Χαλυβουργίας. «Eπιασα δουλειά λίγο καιρό μετά τη μεγάλη απεργία του '78, που κράτησε έξι μήνες. Τότε απεργούσαν για το γάλα και για αυξήσεις. Τώρα είναι διαφορετικά», συνεχίζει. «Μας ζήτησαν κατάργηση της σύμβασης με πενθήμερο-πεντάωρο και μείωση μισθού 40% ή απολύσεις. Απαντήσαμε με απεργία και για εκφοβισμό απέλυσαν 36 άτομα. Μας απειλούν ότι θα απολύσουν άλλους 180.
Oμως εμείς εδώ την τρομοκρατία τη σπάσαμε. Δεν φοβόμαστε τίποτα. Είμαστε και οι 380 αποφασισμένοι για την πιο σκληρή αναμέτρηση. Είμαστε μια γροθιά. Αν δεν ανακληθούν οι 34 απολύσεις και δεν πάρουν πίσω τα σχέδιά τους, δεν μπαίνει κανένας για δουλειά. Ενας για όλους και όλοι για έναν. Χωρίς εμάς δεν γυρνά γρανάζι στο εργοστάσιο. Το κίνημα αλληλεγγύης είναι τέτοιο -που κι εμάς τους ίδιους μας εξέπληξε- επειδή ο κόσμος θέλει να αγωνιστεί αλλά φοβάται. Εμείς εδώ στέλνουμε στον κόσμο το μήνυμα ''ξεφοβηθείτε''», συνεχίζει.
Τα παιδιά έχουν στερεώσει ζωγραφιές για τους απεργούς στα κάγκελα της Ελληνικής Χαλυβουργίας
«Το μεροκάματο είναι 42 ευρώ μεικτά. Υπολογίστε μείον 40%. Για 500 ευρώ δεν γυρνάμε στη φωτιά και στο σίδερο. Ο καρκίνος θερίζει, τα αναπνευστικά, οι ακρωτηριασμοί είναι καθημερινοί. Πέρυσι σκοτώθηκε ένας συνάδελφος και ένας άλλος καταστράφηκε τελείως επειδή τους είχαν να δουλεύουν κάτω από το λιωμένο σίδερο παρότι το σωματείο είχε προειδοποιήσει. Και στο δικαστήριο προχθές μας είπαν ότι έφταιγαν οι εργάτες γιατί δεν έτρεξαν να σωθούν...».
Ψηφίσματα από όλο τον κόσμο
Συμπαράσταση που εκπλήσσει
Οι απεργοί και οι οικογένειές τους υποκλίνονται στο μεγαλείο της αλληλεγγύης που ξέρει να δείχνει ο λαός. Το Συνδικάτο Οικοδόμων με συντεταγμένη παρουσία παρέδωσε ξύλα για τις φωτιές που ανάβουν το βράδυ οι απεργοί προκειμένου να ζεσταθούν. Οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ προσφέρουν δωρεάν μαθήματα στα παιδιά των εργατών. Η κυρά Αρχόντω, η φουρνάρισσα της Ελευσίνας, έχει γίνει ευεργέτης των Χαλυβουργών. Οταν μιλούν για εκείνη, γελούν τα μάτια τους. «Είναι η βασική τροφοδότης μας», λένε. «Μία φορά την εβδομάδα μαγειρεύει φαγητό για περίπου 100 άτομα και μας το φέρνει», εξηγεί ο ταμίας του Σωματείου κ. Δημήτρης Λιάκος. «Και δεν μας αφήνει ποτέ να πούμε «ευχαριστώ». Την πρώτη φορά, πήγα και τη χιλιοευχαρίστησα και μου έβαλε κατσάδα», συνεχίζει. «Και όχι μόνο τα φέρνει, αλλά κάθεται και τρώει μαζί μας...» προσθέτει ο συνάδελφός του, κ. Γαϊτανάρος.
Τα ψηφίσματα αλληλεγγύης από σωματεία, οργανώσεις και φορείς είναι αμέτρητα. Μια κούτα γεμάτη. «Εχουμε μηνύματα από την Ιταλία, την Ινδία, τη Μαλαισία, το Πακιστάν, τη Δανία, από τη Νέα Υόρκη μας έστειλαν 1.000 ευρώ...» λέει ο πρόεδρος. «Το προχθεσινό μας ψήφισμα απευθύνεται στον ελληνικό λαό λέγοντάς του ότι η συμμετοχή του στον αγώνα δεν είναι πλέον μόνο ζήτημα αλληλεγγύης, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη».
Κι ενώ μιλά, ένας περαστικός σταματά με το αυτοκίνητό του, δίνει 50 ευρώ για ενίσχυση και φεύγει. «Πρέπει να πούμε ότι στην απεργία αυτή είχαμε από την αρχή δίπλα μας το ΠΑΜΕ, κι αυτό λειτούργησε πολλαπλασιαστικά στο κίνημα αλληλεγγύης. Οι οργανώσεις του κινήθηκαν σε αυτή την κατεύθυνση πανελλαδικά», προσθέτει ο κ. Σιφωνιός.
Στιγμές συγκίνησης από τα παιδιά
Οι ζωγραφιές μικρών μαθητών και το μήνυμα μιας 5χρονης
Δύο εβδομάδες πριν, σε μια μαζική κινητοποίηση αλληλεγγύης κι ενώ η εθνική οδός ξεχείλιζε από τον κόσμο, μια γλυκιά παιδική φωνούλα ακούστηκε με πάθος από το μικρόφωνο: «Παλεύουμε μαζί σας για να νικήσετε». Ηταν ένα κοριτσάκι μόλις 5 χρόνων, η Ελένη, που πήγε με τους δικούς της δύο σακούλες τρόφιμα στους απεργούς, γιατί, όπως είπε, «κι ο δικός της μπαμπάς είναι εργάτης και καταλαβαίνει».
Δεν ήταν το μόνο παιδί που αισθάνθηκε δικό του τον αγώνα των Χαλυβουργών. Ο κ. Τηλέμαχος Γαϊτανάρος, μέλος της Διοίκησης του σωματείου, δεν θα ξεχάσει ποτέ, όπως λέει, ένα κοριτσάκι που συνόδευε τον μπαμπά του στο εργοστάσιο. «Ηταν ένας εργαζόμενος που ήρθε να ενισχύσει οικονομικά τον αγώνα μας», λέει. «Αφού μας μίλησε, βγήκε το κοριτσάκι απ' το αυτοκίνητο και μας άφησε 50 λεπτά επιπλέον.
Ηταν το χαρτζιλίκι του. Για εμένα ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές μαζί με την επίσκεψη που μας έκανε η Ενωση των ΑμΕΑ», συμπληρώνει. Συγκινητική είναι και η εμπειρία που διηγείται στο Διαδίκτυο ένας δάσκαλος, ο κ. Στέλιος Φωκιανός: «Δευτέρα 21 Νοεμβρίου και το πρωινό μάθημα στη ΣΤ΄ τάξη σε δημοτικό σχολείο του Κερατσινίου ξεκινάει με την προκήρυξη των εργατών της Χαλυβουργίας.
Κέντρισε η προκήρυξη
Η δύναμη του κειμένου κεντρίζει τα συναισθήματα των παιδιών, παιδιών μιας κοινωνίας που βιώνει έντονα τη φτώχεια και την ανεργία.
Στη συνέχεια βρίσκουμε στο Διαδίκτυο ενδιαφέροντα στοιχεία για τον χάλυβα, τα εργοστάσια παραγωγής του και τα τεράστια κέρδη του. Τα παιδιά συζητούν, ρωτούν, προβληματίζονται και νιώθουν πολύ κοντά τους όσα συμβαίνουν. Αποφασίζουν να ζωγραφίσουν μηνύματα αλληλεγγύης, τα οποία τώρα είναι εκτεθειμένα στον απεργιακό χώρο της Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο...».
Κατερίνα Ροββά
Φωτό: Χάρης Γκίκας
