"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ''
αναδημοσίευση
Οι απεργοί χαλυβουργοί απέδειξαν πόσο ισχυρό είναι το όπλο της ταξικής αλληλεγγύης
«Είμαστε όλοι χαλυβουργοί! Ολοι οι εργασιακοί χώροι να γίνουν χαλυβουργίες οργάνωσης και αγώνα! Η φωτιά που άναψε εδώ να ανάψει σε όλα τα εργοστάσια»!
Η φράση αυτή περιέχεται στο κάλεσμα - ψήφισμα της τελευταίας μαζικής Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» την περασμένη Πέμπτη, που ομόφωνα αποφάσισε τη συνέχιση της απεργίας. Δηλώνει πως οι απεργοί χαλυβουργοί, που βαδίζουν ήδη προς την 50ή μέρα της απεργίας τους, δεν περιορίζουν τον αγώνα τους στην πύλη του εργοστασίου.
Ηδη μέσα από την πάλη τους έχουν αποκαλύψει ότι η αξίωση του Μάνεση για 5ωρο, ή εκ περιτροπής εργασία, αποτελεί επιδίωξη όλων των βιομηχάνων με απώτερο στόχο να δημιουργηθούν εργάτες που θα δουλεύουν μέσα στη φωτιά για ένα κομμάτι ψωμί.
Ηδη μέσα από την πάλη τους έχουν αποκαλύψει ότι η αξίωση του Μάνεση για 5ωρο, ή εκ περιτροπής εργασία, αποτελεί επιδίωξη όλων των βιομηχάνων με απώτερο στόχο να δημιουργηθούν εργάτες που θα δουλεύουν μέσα στη φωτιά για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι απεργοί χαλυβουργοί κάνουν καθαρό πως η δική τους πάλη είναι πάλη συνολικά της εργατικής τάξης και γι' αυτό τονίζουν πως έχει μεγάλη σημασία αυτός ο αγώνας να επεκταθεί παντού, σε κάθε χώρο εργασίας, πόλη, γειτονιά. Ηδη η απήχησή του έχει βγει και έξω από τα σύνορα της χώρας.
Ατσάλινη ενότητα
Από την εξέλιξη του αγώνα αυτού και τα μέχρι τώρα συμπεράσματα που έχουν εξαχθεί, οι χαλυβουργοί μετράνε ήδη νίκες. Εδειξαν σε όλους τους εργαζόμενους πως μπορούν να στήσουν αποτελεσματικές άμυνες απέναντι στις σημερινές εντεινόμενες εργοδοτικές επιθέσεις. Γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει στο μέλλον και προϋποθέσεις οξύτερης αντεπίθεσης για να διεκδικήσουν, να πάρουν πίσω αυτό που παράγουν οι ίδιοι με τα χέρια τους.
Η φλόγα της χαλυβουργίας να πάει σε κάθε χώρο εργασίας καλούν πλέον οι απεργοί
Η απεργία των χαλυβουργών έχει αναδείξει την πραγματική δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν στηρίζουν έναν αγώνα στην ταξική ενότητα και την αποφασιστικότητα με μοναδικό στόχο τα δικά τους και μόνο συμφέροντα, χωρίς να παρεκκλίνουν από αυτά.
Εδειξαν πόσο σημαντικό είναι να γίνονται όλοι μια ατσάλινη γροθιά απέναντι στο μοναδικό εχθρό, την εργοδοσία, και έκαναν βήματα οργάνωσης του αγώνα έτσι που να υπερασπιστούν με ταξική αδιαλλαξία σειρά κατακτήσεων, όπως μεροκάματα και συμβάσεις, αλλά και να διεκδικήσουν συνολικότερα αιτήματα, από καλύτερες συνθήκες εργασίας μέχρι μόρφωση για τα παιδιά τους, δημόσια Υγεία κ.ά. Απέδειξαν πόσο μεγάλη δύναμη μπορεί να αποτελέσει το ισχυρό όπλο της ταξικής αλληλεγγύης εργατών προς εργάτες, λαού προς το λαό για τη συνέχιση και κλιμάκωση ενός αγώνα. Μια αλληλεγγύη που συνεχίζει μέχρι και σήμερα ασταμάτητα, δείχνοντας συνολικότερα τις προσδοκίες των εργαζομένων αλλά και την αποφασιστικότητά τους για αγώνες.
Κλιμάκωση της πάλης σε κάθε επίπεδο
Από τις πρώτες μέρες της απεργίας και αντιλαμβανόμενοι ότι η εργοδοτική αδιαλλαξία θα συνεχιστεί, οι χαλυβουργοί δήλωσαν και το έκαναν πράξη ότι θα κλιμακώσουν την πάλη τους με συγκεκριμένα βήματα. Πέρα από τις όποιες κινητοποιήσεις με πορείες και συγκεντρώσεις σε Ελευσίνα, Αθήνα, Κηφισιά, μουσικές και άλλες εκδηλώσεις, προχώρησαν την αντιπαράθεσή τους πέρα από τον Μάνεση. Ανέδειξαν ότι αιτία των αξιώσεων του Μάνεση δεν είναι άλλη από τη στρατηγική του κεφαλαίου για ολοένα μεγαλύτερη εξαθλίωση των εργατών ώστε να εξασφαλίζει περισσότερα κέρδη ακόμα και σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης. Μια στρατηγική που εξυπηρετείται από τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης στις κυβερνήσεις, στην ΕΕ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Η ενότητα και η αποφασιστικότητα όπως αυτή των χαλυβουργών αποδεικνύεται καθοριστική για κάθε αγώνα.
Ταυτόχρονα, δεν είναι τυχαίο ότι στην πρώτη γραμμή του αγώνα μπήκαν και οι γυναίκες των απεργών που απεγκλωβίστηκαν από μια μίζερη προσμονή στο σπίτι. Ηρθαν στο εργοστάσιο, οργάνωσαν τη δράση τους στις γειτονιές, στα σχολεία, στους συλλόγους, μεταφέροντας τα μηνύματα της απεργίας εκεί. Καλώντας τα ίδια τα λαϊκά στρώματα να στηρίξουν τις οικογένειες των απεργών.
Ακόμα πιο αποφασιστικό βήμα αποδείχτηκε η προσπάθεια συντονισμού καταρχήν με τους εργαζόμενους μέσα στον ίδιο τον επιχειρηματικό όμιλο αλλά και στη συνέχεια παραπέρα σε επίπεδο περιοχής Θριασίου και πλέον και της Αττικής. Οι εξορμήσεις που έκαναν από την αρχή των απεργιών στα εργοστάσια του Βόλου είχαν πολλαπλούς στόχους. Εδειξαν στους εργαζόμενους στο Βόλο ότι κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο της επίθεσης. Παράλληλα, ξεμπρόστιασαν τους εργατοπατέρες του εκεί σωματείου (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), που είχαν υποθηκεύσει κάθε αγώνα των εργαζομένων αποδεχόμενοι χωρίς καμία κουβέντα τις αντεργατικές αξιώσεις της εργοδοσίας και είχαν αφήσει ουσιαστικά γυμνούς τους εργαζόμενους κρατώντας τους φοβισμένους και τρομοκρατημένους, έρμαια στον εργοδότη και για το μέλλον. Οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές αποκαλύφτηκαν μπροστά στους εργάτες ως αυτό που είναι: Συμβιβασμένοι που αντί να παλεύουν για τα δίκια των εργατών, διαπραγματεύονταν το πώς θα αυγατίσουν τα κέρδη του καπιταλιστή.
Οι απεργοί χαλυβουργοί του Ασπροπύργου πήγαν εκεί στο Βόλο, παραμέρισαν την εργοδοτική πλειοψηφία στη διοίκηση του σωματείου - το οποίο ακόμα περιμένουν να τους ενημερώσει πότε θα συναντηθούν -, βρέθηκαν με τους ίδιους τους εργαζόμενους στην παραγωγή. Τους απέδειξαν ότι έχουν δύναμη και μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν.
Η εργοδοσία δεν είναι ανίκητη αρκεί οι εργαζόμενοι να είναι συσπειρωμένοι, ενωμένοι και αλληλέγγυοι. Και αυτή την προσπάθεια δε θα τη σταματήσουν.
Η εργοδοσία παραμονεύει
Οι απεργοί επιμένουν και συνεχίζουν να ανοίγουν βήμα ξέροντας ότι η εργοδοσία θα δείξει ακόμα πιο έντονα το αδίστακτο πρόσωπό της και θα εντείνει την επιθετικότητα που μέχρι σήμερα έχει εκφραστεί με 50 απολύσεις, απειλώντας ότι θα πετάξει συνολικά 180 εργαζόμενους στο δρόμο της ανεργίας. Είναι εντελώς εκτεθειμένη και πιεσμένη και στο υπόλοιπο επιχειρηματικό κεφάλαιο της περιοχής που βλέπει τους εργαζόμενους εκεί, αντί να υποκύπτουν, να ανάβουν τις φλόγες της χαλυβουργίας και σε άλλα εργοστάσια και η 24ωρη απεργία στους χώρους εργασίας του Θριασίου ήταν μόνο η αρχή. Μια απεργία που οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της περιοχής αναγκάστηκαν να την κηρύξουν κάτω από την πίεση του αγώνα των χαλυβουργών και στην οποία οι εργαζόμενοι της περιοχής συμμετείχαν μαζικά και καθολικά βλέποντας στους χαλυβουργούς τα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζουν για όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Το νέο κάλεσμα που προβάλλουν πλέον οι χαλυβουργοί με αξιώσεις προς όλα τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής (Αθήνας, Πειραιά, Θριασίου, Λαυρίου, Μεγάρων) για κήρυξη νέας 24ωρης απεργίας δείχνει το δρόμο της ασυμβίβαστης πάλης, της έντασης της ταξικής συσπείρωσης. Ξέρουν, βέβαια, ότι η εργοδοσία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να υπονομεύσει την απεργία των χαλυβουργών και να εμποδίσει κάθε βήμα κλιμάκωσης.
Απέναντι στους σχεδιασμούς των καπιταλιστών απάντηση των εργαζομένων είναι η ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο σωματείο τους, ο διαρκής έλεγχος στον ταξικό προσανατολισμό του, ξέροντας πως έτσι θα συνεχιστεί η πάλη για τα δικά τους συμφέροντα. Σ' αυτό το δρόμο δυναμώνουν ακόμα περισσότερο τους δεσμούς τους με τις ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, που απέδειξε από την πρώτη μέρα ότι θα βρίσκεται στο πλευρό τους. Πρωτοστάτησε στην ανάδειξη των πολιτικών αιτιών που έφεραν τις εργοδοτικές αξιώσεις του Μάνεση, αλλά και την ταξική κατεύθυνση που πρέπει να έχουν οι αγώνες για την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών.
Καθώς η ταξική αναμέτρηση που εκφράζεται αυτές τις μέρες στην «Ελληνική Χαλυβουργία» κορυφώνεται, είναι σημαντικό από αυτόν το σκληρό και περήφανο αγώνα να βγαίνουν πολλαπλά συμπεράσματα. Για το σκληρό και αδίστακτο πρόσωπο της εργοδοσίας, με την οποία οι εργάτες δεν έχουν απολύτως κανένα κοινό συμφέρον. Για τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρέπει να παραμεριστούν και να απομονωθούν. Για τη ρίζα των εργοδοτικών αξιώσεων, που βρίσκεται στις πολιτικές των μονοπωλίων που υπηρετούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, από τα οποία οι εργάτες πρέπει να απεμπλακούν οριστικά. Να προσανατολίσουν τις διεκδικήσεις και τις απαιτήσεις τους στο να πάρουν τελικά την εξουσία της ζωής και της εργασίας στα δικά τους χέρια.
Γ. Μ.
