Εύχομαι να ζήσουμε σύντομα σ' ένα κόσμο που, όλοι, θα είμαστε διαφορετικοί αλλά ίσοι:Στα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις, τις ευκαιρίες, τα όνειρα, τις υλικές απολαύσεις...
Ναι, ΚΑΙ στις υλικές απολαύσεις... στην ανταμοιβή!
Διότι αν όλοι παίρναμε τα ίδια λεφτά, αυτά τα σκουπίδια που γεμίζουν και αδειάζουν τις τσέπες μας, καθορίζοντας την επιβίωση, την αξιοπρέπεια, τις σχέσεις, τα συναισθήματα, τη ζωή μας ολόκληρη, οι πιο πολλοί, που "σκοτωνόμαστε" από το πρωί μέχρι το βράδυ να τα αποκτήσουμε, άλλοι από την εργασία ως μισθό επιβίωσης, άλλοι ως... καβάτζα καλύπτοντας τις ανασφάλειες κι άλλοι κλέβοντάς τα πονηρά από τους αδύναμους επιδιώκοντας να τους εξουσιάζουν, αναρρωτιέστε αν θα υπήρχε τόση αδικία και πόνος γύρω μας;
Εύχομαι λοιπόν, όλοι να αμοιβόμαστε ακριβώς το ίδιο.
Εργάτες και επιστήμονες. Καλλιτέχνες και... ευρεσιτέχνες. Μικροί και μεγάλοι, άντρες και γυναίκες. Και να μη δουλεύουν τα παιδιά.
Έτσι μόνο τα λεφτά και κατ' επέκταση τα υλικά αγαθά, θα πάψουν να έχουν αξία πάνω από τη ίδια τη ζωή και τον άνθρωπο. Έτσι θα πάψει να υπάρχει μόχθος, βία, παρά φύση... θάνατος.
Έτσι θα επικρατήσει επί γης ειρήνη, κοινωνική προσφορά και δημιουργία. Εμπιστοσύνη και δικαιοσύνη.
Έτσι θα σταματήσουμε να υποφέρουμε, να αγχωνόμαστε, να αρρωσταίνουμε αλλά και να δολοπλοκούμε σαν άγρια θεριά ψάχνοντας θήραμα και να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους βάσει της κοινωνικής τους θέσης ξεχνώντας πως ανήκουμε το ίδιο είδος... Είναι μεν χρήσιμος ένας δημοσιογράφος, ένας γιατρός και ένας δάσκαλος αλλά εξίσου χρήσιμος ένας οικοδόμος, ένας ναυτικός κι ένας αγρότης;
Θα ήθελα λοιπόν να αμοίβονται, πρώτα απ' όλα, οι εργάτες όπως τους αξίζει. Χάρη σ' αυτούς έχουμε ένα ζεστό σπίτι για να προστατευόμαστε από τις καιρικές συνθήκες. Χάρη σ' αυτούς τρώμε το ψωμί, από το σιτάρι των αγρών, τις ελιές αλλά και το χαβιάρι οι ευκατάστατοι. Χάρη σ' αυτούς μπορούμε να ταξιδεύουμε από το ένα μέρος της γης στο άλλο, με τα πλοία και τα τρένα που κατασκευάζουν, επισκεύαζουν και οδηγούν. Χάρη σ' αυτούς κι εμείς οδηγούμε αυτοκίνητο, μιας και μπορεί κάποιος να το ευήβρε αλλά ο ίδιος δε θα' μπαινε ποτέ στον κόπο να το παράγει. Ούτε τα μηχανήματα που ανακαλύφθηκαν, πολλά με σκοπιμότητα να παρακάμψουν την εργασία του άνθρωπου, αποδεικνύεται πως μπορεί να λειτουργήσουν χωρίς τον εργάτη. Γιατί λοιπόν να τον αδικούμε διαχρονικά τόσο πολύ;
Αλλά κυρίως γιατί μη παλεύουμε δίπλα του για το κλέμμένο του δίκιο, έστω για ενα μικρό "ευχαριστώ";
Εύχομαι να γίνουμε όλοι άνθρωποι. Ίσως και για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου.
Πως ; Με έναν πολύ απλό τρόπο:
Να εκτιμάμαι αυτόν που μας προσφέρει και να αναρρωτηθούμε τί ακριβώς προσφέρουμε εμείς.
Και όλα θα αλλάξουν!
Εύχομαι να έρθουν χρόνια καλά, όχι στην τσέπη μας, αλλά στην ψυχή μας. Και η κοινωνία αυτομάτως θα γίνει καλύτερη!
Εύχομαι καλούς και τίμους αγώνες, επειδή τίποτα δε χαρίζεται σε κανέναν ανέξοδα.
Και μετά βεβαίως να διασφαλίσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ευχαριστώ όσους μ' έμαθαν να εργάζομαι δημιουργικά και να αγωνίζομαι μέσα από την εργασία μου. Καμία δουλειά δε θα υπήρχε στους αιώνες, αν δεν προσέφερε τίποτα στον συνάνθρωπο. Αλλά ας πάψει να χρησιμοποιείτε επιτέλους στρεβλά και μόνο για τον πλουτισμό των λίγων.
Μόνο τότε αξίζεις μέσα στην κοινωνία και δεν είσαι απλώς ένα δίποδο που στέκεται όρθιο και "σκοτώνει" το ίδιο το είδος του για όχι (μόνο) για να επιβιώσει, αλλά και για υπερέχει. Από ποιον όμως;
Ευτυχία σε όλους!
Καλό αγώνα, δίπλα στους εργάτες, στα μμε, στη στεριά και τη θάλασσα.
Χάρης Μπόλκας
