του δημοσιογράφου, Βασίλη Κουτουζή
Ανάστατοι είναι οι δημοσιογράφοι που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη ΓΓΕ-ΓΓΕ , ΑΠΕ-ΜΠΕ και την ΕΡΤ, από την συνεχιζόμενη προσπάθεια καθιέρωσής τους ως δημοσίων υπαλλήλων, με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου.
Γεγονός που πέρα από τις οικονομικές απώλειες που θα έχουν, πλήττει και το χαρακτήρα του λειτουργήματός τους, αφού πλέον θα είναι «πληρωμένοι κονδυλοφόροι και με τη βούλα».
Η αναστάτωση εντάθηκε όταν επεστάλη από την ΕΓΔΕΚΟ στους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα η σχετική εγκύκλιος για την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου.
Και για να γίνουμε πιο κατανοητοί:
Μέχρι τώρα ένας έγγαμος δημοσιογράφος βάση της ΣΣΕ μεταξύ ΕΡΤ-ΕΣΗΕΑ με 23-24 χρόνια υπηρεσία, είχε ονομαστικό μισθό γύρω στα 2.440 € μικτά .
Μετά την αφαίρεση των μειώσεων των νόμων 3845 και 3899, το ποσό αυτό κατέβαινε στα 2090, από τα οποία αφαιρουμένων των κρατήσεων έπαιρνε στο χέρι 1400-1500 €.
Τώρα, με την κατάταξή του στο ενιαίο μισθολόγιο θα κληθεί να λάβει μικτά 1.299 €.
Διότι με τα χρόνια προϋπηρεσίας του κατατάσσεται στο δεύτερο μισθολογικό κλιμάκιο του Γ βαθμού. Και τα καθαρά που θα λάβει θα είναι κάτω από τα 1.000 € χωρίς αφαίρεση της εφορίας, αλληλεγγύης κλπ.Και τι ζητούν οι δημοσιογράφοι, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, ευνοϊκότερη μεταχείριση:
Αντί άλλων θα ρωτήσουμε με τη σειρά μας:
--- Κάτω από τις ίδιες συνθήκες άγχους με τους δημοσίους υπαλλήλους ασκούν το επάγγελμά τους, υπό την ίδια πίεση του χρόνου;
Τι μαρτυρούν τα διάφορα ιατρικά δεδομένα;
--- Τι μπορεί να αντιτάξει κανείς για τους ρεπόρτερς που είναι όλη την ημέρα δρόμο;
--- Τι μπορεί να αντιτάξει κανείς για τους κινδύνους της ζωής τους που αντιμετωπίζουν κάθε στιγμή, σε καιρικά φαινόμενα, φυσικές καταστροφές, συγκρούσεις, για να μην φθάσουμε στους πολέμους;
Πολλά μπορούμε να πούμε ακόμα, για την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος,
Οπως και για την εξαίρεση κάποιων «επαγγελμάτων» που μόνο «παιδική χαρά»είναι.
Όπως πολλά θα μπορούσαμε να πούμε και για κάποιους που μισούν τους δημοσιογράφους,
οι οποίοι τους ανέδειξαν, και που περιμένουν να τους αναδείξουν!
Αλλά μήπως θα περιμένουν αδίκως;
Κ.Β. /19-11-11
