χαρισμένο στα φουκαριάρικα, τα παιδιά των εφοπλιστών !!!
Που να πώ, ο έρμος
Που να πώ, ο έρμος
τον μαύρο τον ...καυμό μου
στο ουίσκι , στα σκυλάδικα
και στο χορό
"πνίγω"
καθέ νύχτα
τον βαρύ,
τον ...αναστεναγμό μου !
-----------
"Καίω" τα ευρώπουλα,
που όλο λογοστεύουν
και απολύω ναυτικούς,
που αύξηση γυρεύουν
--------
μου φωνάζει κι ο μπαμπάς
"πάψε να ξοδεύεις"
δεν βλέπεις πόσα χάνουμε
κι ακόμα ...μπερμπαντεύεις
---------
Και πέφτω σε κατάθλιψηγιατί
δεν είμαι μαθημένος
χωρίς φεράρι να γυρνώ
και όλοι να λέν με λύπηση για κοίτα, ο...καυμένος ...
------------------
Κοίτα πως καταντήσαμε
να βλέπουμε με πόνο
-----------
και νάχεις και κείνο τον χοντρό
τον μπούφαλο, Βαγγέλα
να σου ζητά βοήθεια
να σου φωνάζει "ελα"
-------------------
για να σου φάει ο άτιμος
ό,τι έχει απομείνει
κι εσύ να μείνεις φουκαράς
με πίκρα και οδύνη
-------------
μες στου Τζελέπη να γυρνάς
με τρύπια πια, την τσέπη
να κλαίς και να μονολογάς
ο κόσμος σαν σε βλέπει
------------
σας βρίσκεται, ρε μάγκες μου
μήπως κανένα πούρο ;
να το καπνίσω , να σωθώ
την φτώχεια να ξεχάσω
--------------
και να γυρίσω
στα παλιά
έστω με το μυαλό μου
λίγο να νοιώσω πλούσιος
στο ψεύτικο ονειρό μου....
Πόπη Χρ.