Νομίζω ότι προλαβαίνω ακόμη. Εκ του ονόματος, Παρθενόπη, εκτιμούσα ότι ταιριάζει να γιορτάζει του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Έκανα λάθος, γιατί δεν υπολόγισα το πιο σημαντικό. Την Ποντιακή καταγωγή! Θα προσπαθήσω να επανορθώσω με ένα -ιδιαίτερα αφιερωμένο- τραγούδι από μια καλλιτέχνιδα που αγαπάμε και εκτιμούμε και οι δύο ιδιαίτερα. Την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.
Πάνε 20 χρόνια όταν σε πρωτοαντίκρυσα, σε ένα studio του "Καναλιού 1" του Πειραιά, να της παίρνεις συνέντευξη. Από τότε μέχρι σήμερα αλλάξανε πολλά στον κόσμο. Ας μην τα απαριθμήσουμε καλύτερα. Μέχρι το Βελιγράδι φθάσαμε, εν καιρώ βομβαρδισμών, για μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας (ακόμη μου "κοπανάς" ότι σε άφησα να επιστρέψεις μόνη, με κίνδυνο τη ζωή σου. Sorry, δεν είχε γίνει συνειδητά). Αυτό, όμως, που δεν αλλοιώθηκε είσαι ΕΣΥ και οι ΑΞΙΕΣ σου. Οι θάλασσες που ταξιδέψαμε είχαν απ' όλα. Τρικυμίες, φουρτούνες, ακόμη και συγκρούσεις. Χάριν ουσίας, όμως...
Είσαι ανεκτίμητη, ΑΛΗΘΙΝΗ, είμαι περήφανος που σε έχω φίλη ...20 χρόνια μετά. Ο Θεός και η Παναγιά (η Σουμελά, έ;) να σε έχουν καλά και να σε φυλάνε.
20 χρόνια μετά, "ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ". Χρόνια Πολλά, Ποπάκι.
Υ.Γ. Η επόμενη θάλασσα που θα ταξιδέψουμε μαζί θα έχει μόνο ηρεμία και γαλήνη...
ΛΑΜΠΡΟΣ Θ. ΠΑΠΑΞΕΝΑΚΗΣ
