Με αφορμή δημοσιεύσεις,
σχετικά με τα περί Υιοθεσίας των Τέκνων των Αδικοχαμένων-Δολοφονημένων συναδέλφων των Σωμάτων Ασφαλείας από την Βουλή,
θα ήθελα να παραθέσω κι εγώ τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου.
Πόσοι από εμάς διαβάζοντας τις δημοσιεύσεις, περί υιοθεσίας των τέκνων των θανόντων κατά την εκτέλεση της Υπηρεσίας συναδέλφων από την Βουλή, δεν σπεύσαμε να πούμε Μπράβο, έστω και την ύστατη στιγμή ήρθε η δικαίωση;
Είναι όμως τα πράγματα έτσι;
Δικαιολογείται μια τόσο πομπώδεις ψήφιση από την Βουλή;
Με μια πιο ώριμη σκέψη θεωρώ πως, ΟΧΙ και εξηγούμαι...
Εάν τα κεφάλαια, που αποφάσισε και δέσμευσε η βουλή για την Υιοθεσία των συγκεκριμένων τέκνων, τα διέθετε η Ελληνική πολιτεία για Υλικοτεχνική Υποδομή και κυρίως για Συνεχή και Άρτια Εκπαίδευση των Στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας τότε ίσως σήμερα να μην χρειαζόταν να προβούν οι Έλληνες Βουλευτές σε μια τέτοια ψήφιση.
Οι Έλληνες Αστυνομικοί - Λιμενικοί - Πυροσβέστες είναι πολλοί σκληρά εργαζόμενοι οι οποίοι καλούνται να εργαστούν σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο τακτικό πεδίο με αντικειμενικό σκοπό καταρχήν την επιβίωσή τους, έπειτα την εκπλήρωση του αντικειμενικού σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την πάταξη του εγκλήματος και τέλος τον βιοπορισμό των οικογενειών τους από τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου που τους αποδίδονται ως μισθός.
Αυτό που παρατηρείται όμως, είναι ότι κάθε φορά που πέφτει ένας συνάδελφος νεκρός κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ποτέ κανείς δεν εξετάζει, εάν του παρασχέθηκε σύγχρονη και κατάλληλη εκπαίδευση ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει το συνεχώς μεταβαλλόμενο τακτικό πεδίο που δρα, τους κινδύνους που διατρέχει έτσι ώστε να μπορεί να τους αντιμετωπίσει, καθώς επίσης και εάν του παρασχέθηκαν τα κατάλληλα υλικά, (αλεξίσφαιρα γιλέκα, κατάλληλος οπλισμός, σύγχρονα οχήματα, αντιπυρικές στολές κλπ) ώστε να μπορεί να προστατευτεί.
Πόσες άραγε από τις οικογένειες των θανόντων στράφηκαν εναντίον τις πολιτείας για λάθη, εκπτώσεις ή παραλήψεις σχετικά με τα υλικά και τις εκπαιδεύσεις που έπρεπε να είχαν παρασχεθεί ώστε να μπορεί σήμερα ο άνθρωπός τους να εξακολουθεί να χαίρεται τα παιδιά του;
Ενδεικτικά αναφέρω ότι, τις τελευταίες δεκαετίες σε χώρες πιο προηγμένες σε αυτά τα θέματα από εμάς, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες, συγγενείς αδικοχαμένων Αστυνομικών σε συμπλοκές με κακοποιούς ή ακόμα περισσότερο, συγγενείς αδικοχαμένων πολιτών από λάθη ή παραλήψεις Αστυνομικών, ολοένα και περισσότεροι στρέφονται εναντίον τις πολιτείας με αγωγές και μηνύσεις, γιατί δεν παρασχέθηκαν όλα εκείνα τα αγαθά και τα μέσα που θα τους έκαναν πιο αποτελεσματικούς, με αποτέλεσμα να υποχρεώνετε η πολιτεία να καταβάλει υπέρογκα ποσά σε αποζημιώσεις και αναγκάζοντας ολόκληρα τμήματα σε εκ νέου σύγχρονη και αποτελεσματική εκπαίδευση, προκειμένου να σταματήσει η χρηματική αιμορραγία για το αυτονόητο.
Πως θα φαινόταν σήμερα, εάν η πολιτεία μας, εκτός από το να σκεπάσει με την Γαλανόλευκη το φέρετρο του αδικοχαμένου να πρέπει να δώσει και ως αποζημίωση ένα υπέρογκο ποσό για τα λάθη και τις παραλείψεις της,
ώστε, τα Τέκνα τους να μην περιμένουν το φιλοδώρημα της Βουλής;
θα μπορούσα βέβαια να σκεφτώ και το ακριβώς αντίθετο...
Πως θα φαινόταν σήμερα εάν η πολιτεία έκανε όλα εκείνα ώστε οι συνάδελφοι
να γυρνούν καθημερινά με ασφάλεια στο σπίτι τους από την δουλειά τους απολαμβάνοντας την ξεκούραση τους αγκαλιά με τα παιδιά τους έτσι ώστε η Βουλή να μην είναι υποχρεωμένη να τα Υιοθετήσει;
Ο Έλληνας εργαζόμενος σήμερα φορολογείται πολύ σκληρά
και το μόνο που ζητά είναι είναι να βλέπει αυτά τα χρήματα
να του επιστρέφονται ως κοινωνικές παροχές..
.πόσο μάλιστα όταν πρόκειται για την διασφάλιση του ύψιστου αγαθού, της Ανθρώπινης Ζωής.
