Ήταν μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που "έζησε" τα τελευταία χρόνια το Σύνταγμα. Μέχρι και πριν από λίγη ώρα (γύρω στις 23.00) σε πολλούς δρόμους γύρω από την πλατεία επικρατούσε το αδιαχώρητο. Κάποιοι υπολογίζουν τους διαδηλωτές γύρω στους 200.000, ίσως να ήταν και πολλοί περισσότεροι καθώς είχαν κατακλυστεί τα στενά, μέχρι το Κολωνάκι κι από την άλλη πλευρά έφταναν κοντά στο Φίξ!Οι αγανακτισμένοι έδωσαν το "παρόν" ειρηνικά, ενώ οι αστυνομικοί (πολλαπλάσιοι από τις προηγούμενες μέρες) είχαν ζώσει το Κοινοβούλιο και τους γύρω από αυτό δρόμους, τοποθετώντας κλούβες και κιγκλιδώματα (άκρως επικίνδυνα καθώς είχα δεθεί μεταξύ τους με συρματόσχοινο και αν έσπαζαν θα σκοτωνόταν κόσμος). Μόνο στη Β. Σοφίας, στο ύψος του Μεγάρου Μαξίμου χάθηκε προς στιγμήν ο έλεγχος καθώς γύρω στις 7 το απόγευμα, κάποιοι "αγανακτισμένοι" που κατέβαιναν απο την περιοχή του Ευαγγελισμού με προορισμό το Σύνταγμα, εμποδίθηκαν από τα ΜΑΤ τα οποία έριξαν δακρυγόνα ακόμα και σε γυναίκες που είχαν μαζί τους παιδιά !!! Ένας νεαρός μάλιστα (όπως κατάγερε να τον απαθανατίσει ένας καλός συνάδερφος, φωτογράφος από το newsbeast) σκαρφάλωσε στη κλούβα και πέρασε από πάνω.
O κόσμος ήταν όλων των ηλικιών. Κυρίως νέοι. "Πολύχρωμοι" κι απολιτίκ. Πολλοί πραγματικά εξοργισμένοι. Έκαναν μάλιστα συχνά πυκνά αρκετές ασκήσεις της παλάμης προς τη Βουλή, ενώ τα συνθήματα περισσεύαν... εφευρετικότητας. Με... πορεία έφτασαν αργά το απόγευμα και κάποιοι ρασοφόροι. Για να είμαι όμως ειλικρινείς, δεν κατάλαβα αν οι συγκεντρωμένοι τους επεφημούσαν ή τους αποδοκίμαζαν καθώς τα χειροκροτήματα επικαλύπτονταν από εξοργισμένα... "ου" !
Στις 9 το βράδυ έγινε και πάλι λαϊκή συνέλευση, στη μέση της πλατείας, από χιλιάδες (πιο συνειδητοποιημένους) πολίτες. Ίσως είναι από τα σηματικότερα πράγματα που γίνονται εκεί, καθημερινά τις τελευταίες 2 βδομάδες. Σ αυτές τις συνελεύσεις, ο κόσμος ενημερώνεται για το πρόβλημα που έχει η χώρα, προτείνει ελεύθερα λύσεις και λαμβάνονται με ψηφοφορία, αποφάσεις, τόσο για την οργάνωση των διαδηλώσεων, όσο και για τον τρόπο προσβολής του μνημονίου, απαλλαγής του χρέους (κλίθηναν ακόμα και οικονομολόγοι να πουν τις απόψεις τους) και αλλαγής της μούφας-δημοκρατίας που επικρατεί στον τόπο.Χάρης Μπόλκας
