Νιώθω την ανάγκη να γράψω 2 λόγια για τον Δημήτρη !!!!
Γνωριστήκαμε μέσω του forum της ΠΟΕΠΛΣ (πάει και αυτό) λίγο πρίν το κλείσουν και ευτυχώς ανταλλάξαμε και τηλέφωνα. Τότε ακόμη υπηρετούσε στα ελικόπτερα. Ουδέποτε καταφέραμε να ανταμώσουμε από κοντά (λόγω μεγάλων αποστάσεων) ήμασταν όμως αρκετά κοντά μέσω διαδικτύου και βλεπόμασταν και συνομιλούσαμε πίνοντας τον καφέ μας .
Ένας ανοιχτόκαρδος άνθρωπος χωρίς παρωπίδες και διαπλοκές όπου δεν του άρεσε ο μπούσουλας ,οι λαμογιές,ο ωχαδερφισμός, το παραλιμενικό με μια λέξη. Μια διαφήμιση έλεγε "Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς" εκείνος όμως μιλούσε και δεν μασούσε τα λόγια του (αυτό που ήταν θα το έλεγε γινόταν δεν γινόταν αρεστός σε κάποιους κυρίως προϊσταμένους αλλά και παρατρεχάμενων τους) τιμούσε τα παντελόνια του και την υπογραφή του.
Όμως τέτοιοι συνάδελφοι οι οποίοι έχουν όραμα ήθελαν και ακόμη και σήμερα πιστεύουν για ένα σώμα ΑΛΣ/ΕΛ.ΑΚ ξεκάθαρο για τον σκοπό που υφίσταται και όχι για ''εξυπηρετήσεις και συγκαλήψεις''. ΔΥΣΤΥΧΩΣ λιγοστοί στο σώμα (τουλάχιστον δεν έχουν πέσει στην αντίληψη μου)
Δέχτηκε πολλές πιέσεις με διαφόρους τρόπους ακόμη και ψυχολογικές (αν και ήξεραν την σοβαρά βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του) από όσους ήθελαν και θέλουν να ¨θάβουν¨τα πάντα στο Σώμα-ηγεσίες ΡΕΝΤΖΕΠΕΡΗ, ΜΠΟΥΣΙΟΥ - με τις ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΕΣ ΕΔΕ ενώ, ο Δημήτρης Λισμάνης μιλούσε ανοιχτά γα τα κακώς κείμενα κι έγραφε και υπέγραφε τις καταγγελίες του...
Φίλε Δημήτρη, θα σε θυμάμαι κυρίως σε κάθε δύσκολη στιγμή μου και θα παίρνω κουράγιο απο τον αγώνα σου.
Υ.Γ. Άστε τους συνδικάλες στα σαλόνια τους ,τους τα είχε ψάλει αρκετές φορές .
Στην αρχή καλά ήταν τα παλαμάκια του αλλά όταν κατάλαβε τα βρώμικα νερά τους και είχε δεί τα μελάνια που αφήνουν για να εξαφανίζονται όπως η σουπιά, δεν τους ήταν αρεστός.
