Θα κρατήσω μόνο μια φράση των συνδικαλιστών αστυνομικών που αναφέρθηκαν στο θάνατο των δύο νεαρών ένστολων της ομάδος ΔΙΑΣ. Μια φράση, νομίζω που τα λέει όλα και προκαλεί λύπη και προβληματισμό, καθότι πρόκειται για νεαρούς εργαζόμενους και μάλιστα με μισθό πείνας παρά την επικινδυνότητα της εργασίας τους: "Τους στέλνουν σα πρόβατα στη σφαγή"
Και μπορεί τα λόγια των συνδικάλιστων να ακούγονται με καχυποψία σε όλους, ειδικά όταν στο ενεργητικό της αστυνομίας έχουν καταγραφεί χιλιάδες μικρές και μεγάλες αυθαιρεσίες, η πραγματικότητα όμως, δυστυχώς είναι αυτή.
Η ομάδα ΔΙΑΣ αποτελείται από παιδιά. Κυριολεκτικά παιδιά, από 20 μέχρι 27 ο μεγαλύτερος, όπως μάθαμε. Άντρες αλλά και μερικά κορίτσια. Και σίγουρα δεν χρησιμοποιήθηκαν τυχαία σ' αυτό το πόστο, αυτές οι "θερμόαιμες", ηλικίες.
Με μοναδικό ίσως εφόδιο, το δίπλωμα οδήγησης μηχανής (που κι αυτό για να λέμε την αλήθεια, δε θα ξαφνιαστώ αν αποδειχθεί πως δεν το έχουν καν, με δεδομένο τα μικρά και μεγάλα τροχαία ατυχήματα που καταγράφονται χωρίς να υπάρχει καταδίωξη) βγήκαν στους δρόμους, λίγο πριν το... μνημόνιο με πρόσχημα όμως την... προστασία του πολίτη από το οργανωμένο έγκλημα, ουσιαστικά όντας οι ίδιοι ανοργάνωτοι. "Γυμνοί" από αλεξίσφαιρα, τα οποία αγόρασαν από τα "ψίχουλα" του μισθού τους, τον οποίο θυσιάζουν όπως καταγγέλεται για να βάζουν ακόμα και βενζίνη στα μηχανάκια τους αλλά κυρίως... χωρίς επιχειρησιακή εκπαίδευση, όπως λένε οι εκπρόσωποι τους.
Ίσως όμως, στην πραγματικότητα η ομάδα αυτή, να μην εκπαιδεύεται καν για τον κοινωφελή σκοπό της προστασίας των πολιτών και όσα προσφέρουν ενίοτε σ' αυτόν. να είναι χάρη στο φιλότιμο τους. Και το λέω αυτό γιατί μπορεί να μιλούν οι συνδικάλιστες για επιχειρησιακή ανεπάρκεια, η εκπαίδευση όμως κρίνεται ΑΡΙΣΤΗ κάπου αλλού: στην καταστολή.... διαδηλώσεων (!) και ίσως επειδή εκεί, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερους κινδύνους. Οι εργαζόμενοι διαδηλωτές βλέπετε είναι... άοπλοι και πολλές φορές ανήμποροι να υπερασπιστούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Δε θα ξεχάσω ποτέ, στη μεγάλη διαδήλωση του Νοεμβρίου, την εικόνα περίπου 15-20 αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, να κυκλώνουν με... αριστοτεχνικό τρόπο, με τις μηχανές τους, στην πλατεία Συντάγματος, παιδία μέχρι 15 χρονών και να τα χτυπούν. Δε θα ξεχάσω την παράσυρση άλλου διαδηλωτή από μηχανάκι της ομάδας ΔΙΑΣ, στο πρόσφατο πανεργατικό συλλαλητήριο.
Τι λέει όμως η κυβέρνηση;
Στις καταγγελίες για ελλειπή εκπαίδευση, αλεξίσφαιρα (τα οποία τελικά πρόσφατα τους προμήθευσε η ΕΛΑΣ) κλπ, ο υφυπουργός προστασίας του πολίτη κ. Όθωνας, από το νοσοκομείο Νικαίας, αμέσως μετά την ανακοίνωση του 2ου θανάτου, αρκέστηκε να δηλώσει πως "δεν χωράνε μικροπολιτικές αυτές τις ώρες"... Και τι να πει;
Πως αυτοί οι 2 αστυνομικοί όπως και τα άλλα δύο παληκάρια που τραυματίστηκαν μαζί τους και νοσηλεύονται, έκαναν το καθήκον τους, αυτό που πραγματικά οφείλουν και πληρώνει ο πολίτης, για την τιμή του σώματος που υπηρετούν και ενός... ψιλικατζή στο Μενίδι που είχαν λήστεψει νωρίτερα αδίστακτοι κακοποιοί; Και νομίζω, πως αυτός θα είναι ίσως και ο μόνος που θα αναγνωρίσει απόψε, τη αυτοθυσία τους, όσο κανείς άλλος. Οι συνάδερφοι θα κλάψουν το φίλο και οι γονείς το παιδί. Για τους άλλους βλέπετε προέχουν, οι μπίζνες, οι καριέρες και η πολιτική.... κατά του πολίτη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα...
και μια ευχή, αυτές τις δύσκολες στιγμές για όλους τους έλληνες εργαζόμενους: όταν τα δάκρυα, που είδα απόψε στα μάτια των συναδέρφων τους, στεγνώσουν, ας κοιτάξουν την ζωή, τους "φίλους" και τους "εχθρούς" τους, κατάματα. Με η χωρίς αλεξίσφαιρα.
Χάρης Μπόλκας
