Πέρα όμως από τον πόνο, υπήρξαν και αποδοκιμασίες από συγγενείς και φίλους κατά των πολιτικών που έφθασαν στην κηδεία, καθώς η οικογένεια είχε ζητήσει να μην παρεβρεθεί ουδείς πολιτικός και εκπρόσωπος της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας.
Mάλιστα, ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφθασε στο νεκροταφείο και πριν καν πλησιάσει την οικογένεια, απωθήθηκε από φίλους και συγγενείς, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που τον αποδοκίμασαν. Παρόμοια συμπεριφορά είχαν και οι δύο πολιτικοί του ΛΑΟΣ, κ. Γεωργιάδης και Πλεύρης, στους οποίους δεν επετράπη να πλησιάσουν και παρακολούθησαν την τελετή από ένα μακρινό σημείο έξω από το νεκροταφείο.
Στα Τρίκαλα, χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκε από νωρίς στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, άνθρωποι που ούτε καν γνώριζαν τον 23χρονο Γιώργο Σκυλογιάννη.
Στο Περιστέρι ο κόσμος ήταν τόσος πολύς που είχε πλημμυρίσει τους δρόμους γύρω από το νεκροταφείο. Ιδιαίτερα αισθητή έκαναν την παρουσία τους οι συνάδελφοι του 22χρονου αδικοχαμένου Γιάννη Ευαγγελινέλη. Μάλιστα, η οργή ήταν τόσο μεγάλη που πολλοί από τους χαμηλόβαθμους αξιωματικούς αποδοκίμασαν έντονα τους υψηλόβαθμους. 'Ηταν τόσο μεγάλη η συναισθηματική φόρτιση που ακόμα και όταν κάποιοι από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς κοίταξαν με έντονο ύφος τους υφιστάμενούς τους η απάντηση που πήραν ήταν ο αριθμός μητρώου τους.
Ποιοί ήταν οι δυο αστυνομικοί
Ο Γιώργος Σκυλογιάννης γεννήθηκε στο Κεφαλόβρυσο Τρικάλων. Ηταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του Χρήστου Σκυλογιάννη, υπαλλήλου καθαριότητας στον πρώην δήμο Φαλώριας, νυν δήμο Τρικκαίων. Η μητέρα του Λεμονιά μπήκε πριν από μερικούς μήνες με 8μηνη σύμβαση επίσης στον τομέα καθαριότητας του δήμου Τρικκαίων και τον Μάιο θα αποχωρούσε, ενώ από χρόνια η οικογένεια είχε μετακομίσει στα Τρίκαλα.
Ενα φιλότιμο και ευαίσθητο παιδί που είχε αναλάβει από νωρίς την υποχρέωση να συντηρεί την οικογένειά του ήταν και ο 23χρονος Γιάννης Ευαγγελινέλης ο οποίος ζούσε στη συνοικία της Κηπούπολης στο Περιστέρι.
Ο πρόωρος θάνατος του πατέρα του, πριν από μερικά χρόνια, τον υποχρέωσε να αναζητήσει δουλειά αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο για να βοηθήσει τη μητέρα και τις δύο μικρότερες αδελφές του. Ο Γιάννης δεν εργάστηκε, ωστόσο, στην επιχείρηση ξυλείας που διατηρούσαν ο πατέρας και ο θείος του στο Περιστέρι, αλλά επέλεξε να μπει στην αστυνομία.
