Όταν η ποίηση συναντά τη ζωή19/03/2011
www.emprosnet.gr
αναδημοσίευση
Γράφει: Χρηστίδου Βαγγελιώ
Εδώ και λίγες ημέρες, το Πειραματικό Λύκειο Μυτιλήνης διαθέτει για τους μαθητές του στη βιβλιοθήκη του, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), εκπαιδευτικό υλικό για τον ποιητή και πεζογράφο Νίκο Καββαδία.
Προχθές το πρωί, το αφιέρωμα στον ποιητή εμπλουτίστηκε ακόμη παραπάνω, με μια επιπλέον κίνηση του Σχολείου:
τη φιλοξενία του ναυτικού Λάμπρου Λαμπρινού, που, ως λάτρης του Καββαδία βρέθηκε εκεί για να μιλήσει στους μαθητές για τη ζωή και το έργο του, μοιραζόμενος παράλληλα τις δικές του εμπειρίες από τη θάλασσα.
Ο Λάμπρος Λαμπρινός, από τη Φίλια, εργάστηκε για πρώτη φορά σε καράβι το 1977, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Καββαδία, και υπήρξε ναυτικός για 20 χρόνια, 10 από αυτά ταξιδεύοντας υπερπόντια και 10 στην ακτοπλοΐα, στο «Μυτιλήνη» και το «Θεόφιλος».
Όπως εξήγησε στους μαθητές και της μαθήτριες του Β3 τμήματος του Σχολείου,
στα χρόνια αυτά γνώρισε αρκετούς ναυτικούς που είχαν δουλέψει μαζί με το Νίκο Καββαδία, τους οποίους και φωτογράφιζε.
Λάτρης ο ίδιος του ποιητή, ποίημα του οποίου πρωτάκουσε το 1977, έφερε μαζί του στο Σχολείο πλήθος βιβλίων και άλλων αναφορών στο πρόσωπό του και μοιράστηκε τα όσα γνωρίζει με τα παιδιά.
«Πρώτα έμπαινε στη βαλίτσα μου η κασέτα με τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, μετά τα βιβλία του Καββαδία και μετά τα υπόλοιπα», είπε χαρακτηριστικά στο «Ε», μιλώντας για το πόσο τον στιγμάτισε η ποίηση του Νίκου Καββαδία.
«Η ποίησή του με είχε αγγίξει λόγω της δουλειάς μου, η θάλασσα με είχε συνεπάρει κι εμένα, γι’ αυτό έγινα ναυτικός.
Ο Καββαδίας δεν είναι μόνο φαντασία, αγγίζει και την πραγματικότητα, ήταν πολύ καλός γνώστης της ιστορίας και της μυθολογίας και είχε επισκεφτεί πολλά μουσεία ανά τον κόσμο, γι’ αυτό έχει και τόσες αναφορές σε ζωγράφους στο έργο του. Έχω πει πολλές φορές “α, αυτό είδε και το έγραψε”.
Ο πολιτισμός μας οφείλεται πολύ στη θάλασσα.»
Τα ίδια τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον σε όσα άκουγαν από το Μυτιληνιό ναυτικό, ενώ ενδιάμεσα απήγγειλαν και τα ίδια ποίηση του Νίκου Καββαδία.
Οι ίδιοι οι μαθητές απήγγειλαν ποιήματα του Ν. Καββαδία
Με συμμετοχή των μαθητών
Την παρουσίαση συνόδευε προβολή οπτικοακουστικού υλικού, με ποιήματα του Καββαδία που έχουν μελοποιηθεί.
Η «συνάντηση» έκλεισε με ένα ποίημα του κ. Λαμπρινού, που απήγγειλε ο ίδιος στους μαθητές. «Τα παιδιά είχαν δει όσα περιέχει η έκθεση του ΕΚΕΒΙ σε άλλη διδακτική ώρα.
Μαζί με το φιλόλογο Χρήστο Χατζηλία, όμως, τους προτείναμε να ετοιμάσουν ο καθένας κάποιο ποίημα του Καββαδία και να γίνει κι αυτή η συνάντηση, ώστε να ακούσουν για τη ζωή στη θάλασσα από κάποιον που την έχει βίωμα», είπε στο «Ε» η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης του Σχολείου, Μαρία Περιορή.
«Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό και υπήρξε γόνιμος διάλογος.»
«Η ποίηση είναι το καλύτερο γιατρικό για όσα μας ταλανίζουν σήμερα», ανέφερε κατά τη «συνάντηση» η διευθύντρια του Σχολείου, Άννα Κουρασάνη.
«Η ζωή δεν είναι μόνο τεχνολογία, στραφείτε στη λογοτεχνία και την ποίηση.»
Το «μάθημα» έκλεισε με μια επίσκεψη των μαθητών, των καθηγητών τους και του κ. Λαμπρινού στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του «Γυμνασίου», που τα παιδιά έβλεπαν για πρώτη φορά.
---------------------------------------------------------------------------------
ΚΑΡΑΝΤΙ
Στο κορίτσι από το Βόλο
Μπάσες στεριές, ήλιος πυρός και φοινικιές,
ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα.
Γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα,
που αρρώστιες τα 'χουνε τσακίσει τροπικές.
Παντιέρα κίτρινη - σινιάλο του νερού.
Φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο.
Τα δυο φανάρια της νυχτός. Κι ο Pisanello
ξεθωριασμένος απ' το κύμα του καιρού.
Το καραντί ... Το καραντί θα μας μπατάρει.
Σάπια βρεχάμενα, τσιμέντο και σκουριά.
Από νωρίς, δεξιά στη μάσκα την πλωριά,
κοιμήθηκε ο καρχαρίας που πιλοτάρει.
Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό,
όπως και τότε απ' του Κολόμπου την κουκέτα.
Χρόνια προσμένω να τυλίξεις τη μπαρκέτα,
χρόνια προσμένω τη στεριά, να ζαλιστώ.
Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους.
Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς.
Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά, στο στόμα φύκια.
Έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη, πελεκημένη από σπαθιά,
διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια.
Νίκος Καββαδίας
