του Σταμάτη Σκούρτη
Τούτος ο κουρνιαχτός που αναδύεται από τα δακρυγόνα και τις μολότοφ πέφτει σαν φαιά ομίχλη πάνω στην Πόλη. Μαζί του κουβαλάει τη μυρωδιά του θανάτου. Είναι το ίδιο δηλητηριώδες άρωμα που μολύνει τον αέρα, που κόβει τις ανάσεις, που μας στερεί τη ζωή. Ιδιο κι απαράλλαχτο, μιαρό, βγαλμένο από τα έγκατα κάποιας κόλασης όπως τότε που σκοτώθηκαν από σφαίρες ενστόλων τα δυό δεκαπεντάχρονα, ο Μιχάλης και ο Αλέξης.
Την Τετάρτη μπροστά στη Βουλή από απλή συγκυρία δεν χάθηκαν ζωές. Ισως οι νέοι νεκροί της Δημοκρατίας να ήταν είτε ο διαδηλωτής που παρασύρθηκε σκόπιμα από τη μοτοσυκλέτα του εντεταλμένου κρανοφόρου είτε ο πεσμένος αστυνομικός που λαμπάδιασε από την οργισμένη μολότοφ. Ισως να ήταν κάποιος άλλος από τα αδιακρίτως εκτοξευόμενα καρκινογόνα χημικά και τις «αθώες» χειροβομβίδες κρότου – λάμψης.
Ως συνήθως τα θλιβερά γεγονότα παρουσιάστηκαν μονομερώς και αντεστραμένα. Στα τηλεοπτικά δελτία και τα άλλα μέσα ενημέρωσης τηρήθηκε, σχεδόν χωρίς παρεκκλίσεις, η επίσημη γραμμή της Αστυνομίας.Ο άτυχος αστυνομικός που γλύτωσε εκ θαύματος, οι αντεξουσιαστές που τα σπάνε και τα καίνε, ο τοξοβόλος και άλλα παρόμοια. Πουθενά δεν βρήκε θέση στην «έγκυρη ενημέρωση» η ακραία βίαιη παρουσία των λογής έμμισθων κρανοφόρων.
Αλήθεια, δεν είναι ανθρωποκτονία εκ προθέσεως η επίθεση του μοτοσυκλετιστή αστυνομικού εναντίον του καταδιωκόμενου πεζού διαδηλωτή και η παράσυρση του; Αραγε, ποιος είναι εκείνος ο νοσηρός εγκέφαλος που θέσπισε αυτή τη δολοφονική καταστολή και δημιούργησε αυτή την ομάδα των ένστολων Κοτζαμάνηδων της Δημοκρατίας; Ποιος είναι αυτός που προωθεί μεθόδους του μετεμφυλιακού φασιστικού παρακράτους και ποια «σοσιαλιστική» πολιτική ηγεσία τις υιοθετεί και τις νομιμοποιεί;
Ο υπουργός που κατ’ όνομα είναι «προστάτης των πολιτών» σιωπά. Ακολουθεί την πεπατημένη που διάβηκαν οι προκατοχοί του πολιτικοί προϊστάμενοι της αστυνομικής ράβδου. Είναι, όμως, σιωπή συνένοχη που κάνει δυνατότερο το βρυχηθμό του θανατικού που έρχεται.
Ο πολιτικός κόσμος, εκτός από τυπικές «χλιαρές» ανακοινώσεις κάποιων κομμάτων της Αριστεράς, δεν ενοχλήθηκε από την ανθρωποκτόνα πρόθεση των ενστόλων. Κανείς δεν φάνηκε να ανησυχεί και όλοι έδειξαν ότι διαθέτουν υπερβολικά βραχεία μνήμη. Στα μυαλά τους ο προπέρσινος φλογερός Δεκέμβρης μοιάζει να απέχει τουλάχιστον μισό αιώνα από το σήμερα.
Περισσότερο προκλητικοί, αναμενόμενο άλλωστε, οι λεγόμενοι συνδικαλιστές της Αστυνομίας. Τα μέλη μιας συντεχνίας που διαφυλάττει τα συμφέροντα της ακόμη και σε βάρος όλης της κοινωνίας. Μια κάστα, ταγμένη να προστατεύει την ιδιότυπη ομερτά που κρατάει κλειστά στόμματα και διαβάλλει συνειδήσεις. Αυτοί που δεν έβγαλαν ούτε μια τυπική ανακοίνωση για το νεαρό ΜΑΤατζή, ο οποίος, όντας ιατρικώς ακατάλληλος για οπλοφορία, αυτοκτόνησε πρόσφατα μέσα στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν μετατέθηκε, όπως ζητούσε, σε άλλη υπηρεσία. Τώρα, αφού χαρακτήρισαν ως «προσχεδιασμένη απόπειρα δολοφονίας» την μολότοφ στον μοτοσυκλετιστή, θεώρησαν, ως οφείλουν, όλα τ’ άλλα καλώς γινομένα.
Η ανοχή απέναντι στις βίαιες και παρακρατικές μεθόδους που χρησιμοποιεί όλο και πιό πολύ η ΕΛΑΣ είναι εξαιρετικά επικίνδυνο σημάδι.
Την Τετάρτη μπροστά στη Βουλή από απλή συγκυρία δεν χάθηκαν ζωές. Ισως οι νέοι νεκροί της Δημοκρατίας να ήταν είτε ο διαδηλωτής που παρασύρθηκε σκόπιμα από τη μοτοσυκλέτα του εντεταλμένου κρανοφόρου είτε ο πεσμένος αστυνομικός που λαμπάδιασε από την οργισμένη μολότοφ. Ισως να ήταν κάποιος άλλος από τα αδιακρίτως εκτοξευόμενα καρκινογόνα χημικά και τις «αθώες» χειροβομβίδες κρότου – λάμψης.
Ως συνήθως τα θλιβερά γεγονότα παρουσιάστηκαν μονομερώς και αντεστραμένα. Στα τηλεοπτικά δελτία και τα άλλα μέσα ενημέρωσης τηρήθηκε, σχεδόν χωρίς παρεκκλίσεις, η επίσημη γραμμή της Αστυνομίας.Ο άτυχος αστυνομικός που γλύτωσε εκ θαύματος, οι αντεξουσιαστές που τα σπάνε και τα καίνε, ο τοξοβόλος και άλλα παρόμοια. Πουθενά δεν βρήκε θέση στην «έγκυρη ενημέρωση» η ακραία βίαιη παρουσία των λογής έμμισθων κρανοφόρων.
Αλήθεια, δεν είναι ανθρωποκτονία εκ προθέσεως η επίθεση του μοτοσυκλετιστή αστυνομικού εναντίον του καταδιωκόμενου πεζού διαδηλωτή και η παράσυρση του; Αραγε, ποιος είναι εκείνος ο νοσηρός εγκέφαλος που θέσπισε αυτή τη δολοφονική καταστολή και δημιούργησε αυτή την ομάδα των ένστολων Κοτζαμάνηδων της Δημοκρατίας; Ποιος είναι αυτός που προωθεί μεθόδους του μετεμφυλιακού φασιστικού παρακράτους και ποια «σοσιαλιστική» πολιτική ηγεσία τις υιοθετεί και τις νομιμοποιεί;
Ο υπουργός που κατ’ όνομα είναι «προστάτης των πολιτών» σιωπά. Ακολουθεί την πεπατημένη που διάβηκαν οι προκατοχοί του πολιτικοί προϊστάμενοι της αστυνομικής ράβδου. Είναι, όμως, σιωπή συνένοχη που κάνει δυνατότερο το βρυχηθμό του θανατικού που έρχεται.
Ο πολιτικός κόσμος, εκτός από τυπικές «χλιαρές» ανακοινώσεις κάποιων κομμάτων της Αριστεράς, δεν ενοχλήθηκε από την ανθρωποκτόνα πρόθεση των ενστόλων. Κανείς δεν φάνηκε να ανησυχεί και όλοι έδειξαν ότι διαθέτουν υπερβολικά βραχεία μνήμη. Στα μυαλά τους ο προπέρσινος φλογερός Δεκέμβρης μοιάζει να απέχει τουλάχιστον μισό αιώνα από το σήμερα.
Περισσότερο προκλητικοί, αναμενόμενο άλλωστε, οι λεγόμενοι συνδικαλιστές της Αστυνομίας. Τα μέλη μιας συντεχνίας που διαφυλάττει τα συμφέροντα της ακόμη και σε βάρος όλης της κοινωνίας. Μια κάστα, ταγμένη να προστατεύει την ιδιότυπη ομερτά που κρατάει κλειστά στόμματα και διαβάλλει συνειδήσεις. Αυτοί που δεν έβγαλαν ούτε μια τυπική ανακοίνωση για το νεαρό ΜΑΤατζή, ο οποίος, όντας ιατρικώς ακατάλληλος για οπλοφορία, αυτοκτόνησε πρόσφατα μέσα στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν μετατέθηκε, όπως ζητούσε, σε άλλη υπηρεσία. Τώρα, αφού χαρακτήρισαν ως «προσχεδιασμένη απόπειρα δολοφονίας» την μολότοφ στον μοτοσυκλετιστή, θεώρησαν, ως οφείλουν, όλα τ’ άλλα καλώς γινομένα.
Η ανοχή απέναντι στις βίαιες και παρακρατικές μεθόδους που χρησιμοποιεί όλο και πιό πολύ η ΕΛΑΣ είναι εξαιρετικά επικίνδυνο σημάδι.
Είναι προσάναμμα στη βάση της κοινωνίας.
Ενα σπίρτο είναι αρκετό και τότε θα δούμε ποιους θα ζώνουν οι φλόγες και ποιοί θα μπορούν να σβήσουν τις πυρκαγιές.
