Αφορμή για το ρεπορτάζ αυτό είχε σταθεί ένα τριπλό μεγάλο κύμα, η γνωστή μας τρικυμία, που είχε κτυπήσει ένα κρουαζιερόπλοιο του Ομίλου Λούη χωρίς καμιά απολύτως προειδοποίηση με συνέπεια να χάσουν τότε τη ζωή τους τρείς επιβάτες του πλοίου.
Ο Στέλιος, ότι είχε αναλάβει Διευθυντής Σύνταξης στο «Βήμα» προερχόμενος από το «Βημαmagazino» και μαζί ψάχναμε περισσότερο από επαγγελματική διαστροφή και λιγότερο από ανάγκη μιας και το ρεπορτάζ το είχαμε πλήρες, να δούμε τι είναι αυτά τα φονικά κύματα που συχνά – πυκνά ακούγαμε.
Τότε ο Στέλιος σκέφτηκε τον καπετάν Δημήτρη. Εγώ δεν τον ήξερα. Ο καπετάν Δημήτρης όμως ήταν φίλος με τον Στέλιο και έτσι αποφασίσαμε να τον πάρουμε τηλέφωνο να τον ρωτήσουμε για αυτά τα κύματα και να του ζητήσουμε την άδεια να δημοσιεύσουμε τις απαντήσεις του μαζί με το σχετικό ρεπορτάζ.
Πριν τον πάρουμε τηλέφωνο ζήτησα από τον Στέλιο να μου πει δύο – τρία πράγματα για τον καπετάν Δημήτρη και πιο πολύ, τι είδους εμπειρία είχε. Δε τον γνώριζα και μιας και υπήρχε ένα σοβαρό ενδεχόμενο να δημοσιεύσουμε τα όσα θα μας έλεγε, ήταν αναγκαίο για μένα να γνώριζα πως όντως θα μιλούσαμε με τον κατάλληλο άνθρωπο.
Τότε ο Στέλιος μου είπε ότι ο καπετάν Δημήτρης ήταν καπετάνιος της ποντοπόρου ναυτιλίας και εργάζονταν πολλά χρόνια στην Arcadia της οικογένειας του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου. Αυτά τα δύο στοιχεία μου αρκούσαν για να καταλάβω ότι είχα απέναντι μου ένα καπετάνιο υψηλών προδιαγραφών και υψηλών απαιτήσεων.
Έτσι λοιπόν άρχισα να καλώ τον αριθμό του σπιτιού του. Ο καπετάν Δημήτρης με περίμενε διότι εν τω μεταξύ είχε μιλήσει και με τον Στέλιο ο οποίος και τον είχε ενημερώσει τι θέλαμε και τι ψάχναμε.
Δεν χρειάστηκα παραπάνω από μερικά λεπτά για να καταλάβω πως στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου είχα έναν άνθρωπο που αγαπούσε πολύ τη δουλειά του, ήταν άριστα ενημερωμένος και ο οποίος, όταν ξεμπάρκαρε δεν άραζε κατά το κοινός λεγόμενο αλλά παρακολουθούσε στενά το αντικείμενο του και όλες τις εξελίξεις που αφορούσαν την δουλειά του.
Για να καταλάβετε τι εννοώ, ο καπετάν Δημήτρης μου έδωσε τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των επίσημων site μέσο των οποίων διάφορες επιστημονικές μονάδες σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν αυτά τα περίεργα κύματα.
Τις γνώριζε και τις παρακολουθούσε και μάλιστα μου έκανε παρατηρήσεις πάνω στα αποτελέσματα των ερευνών των εν λόγω ομάδων.
Αναρωτήθηκα μέσα μου, «τι σόι φρούτο είναι τούτος;», διότι αν ήξερε και παρακολουθούσε στενά την διεθνή βιβλιογραφία ενός θαλάσσιου φαινομένου που μπορεί και να μη συναντούσε ποτέ στη ζωή του, φανταστείτε πως θα παρακολουθούσε τα θέματα εκείνα που χειρίζονταν καθημερινά ως επαγγελματίας…
Μιλήσαμε αρκετή ώρα και είπαμε πολλά και διάφορα όχι μόνο για το θέμα που τον κάλεσα, αλλά και για τη ναυτιλία μας, για τα σύγχρονα πλοία, για τα ταξίδια του, μέχρι και για τις οικογένειες μας είπαμε. Πόσα παιδάκια είχε αυτός, πόσα εγώ….
Πριν κλείσουμε δώσαμε ραντεβού να τα ξαναπούμε για να κανονίσουμε να γνωριστούμε και από κοντά. Δυστυχώς όμως μπλέξαμε με διάφορα και εγώ και αυτός και έτσι δεν κατάφερα να τον γνωρίσω από κοντά.
Κάπου διάβασα ένα σημείωμα της αδερφής του καπετάν Δημήτρη. Σε ένα σημείο του σημειώματος αυτού αναφέρει πως ο αδερφός της ήταν ένας λεβέντης καπετάνιος.
Η λεβεντιά μεταξύ των άλλων υποδηλώνει και μια άλλη ποιότητα, πέρα από τα συνηθισμένα μέτρα. Αυτή η ποιότητα του καπετάν Δημήτρη, αποδεικνύεται – στα μάτια τα δικά μου – περίτρανα από τον τρόπο με τον οποίο φτάσαμε στο σημείο να μην τον έχουμε σήμερα κοντά μας.
Για σκεφτείτε, ποιοι πήγαν να ελέγξουν το πλοίο.
O καπετάνιος του, ο πρώτος μηχανικός του και ο υποπλοίαρχος του.
Θα μπορούσαν και οι τρεις να είχαν μείνει πίσω. Στην ασφαλή γέφυρα σε σύγκριση με τα όσα συνέβαιναν στην κουβέρτα του πλοίου λόγω του καιρού.
Δεν έστειλαν κανέναν όμως εκεί έξω από το πλήρωμα να δει και να τους πει. Πήγαν οι ίδιοι. Και δεν πήγαν μόνο για να έχουν ιδίαν αντίληψη.
Εγώ θέλω να πιστεύω πως πήγαν και γιατί ένιωθαν το βάρος της ευθύνης όχι μόνο για το πλοίο τους, αλλά και για το πλήρωμα τους.
Τέτοιας άφθαστης και μοναδικής στο κόσμο ποιότητας, λεβεντιάς και ναυτοσύνης ήταν και οι τρείς τους.
Αυτά τα στοιχεία δεν στα διδάσκει και δε μπορεί να στα επιβάλλει κανείς. Τα κουβαλάς μέσα σου από τα γεννοφάσκια σου.
Ο καπετάν Δημήτρης ήταν λεβέντης και καπετάνιος από τα γεννοφάσκια του.
Μακάρι να ήταν λιγότερο λεβέντης, αλλά δεν ήταν…
Υ.Γ. : Επίτηδες δεν βάζω το link της συνέντευξης που μου είχε δώσει ο καπετάν Δημήτρης, γιατί δε τη βρίσκω καθόλου με αυτά τα άθλια παιχνίδια που μας παίζει η ζωή καμιά φορά.
Θέλω μόνο να εκφράσω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες του καπετάν Δημήτρη και του Πρώτου Μηχανικού Θανάση Παπαγεωργίου και να ευχηθώ ταχεία ανάρρωση στον Ανδρέα Ιωάννου από την Πάφο της Κύπρου.
Γιώργος Σκορδίλης
gskordilis@theseanation
