Προς:PEIRATIKOI@YAHOO.GR
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ
Επιτέλους κάποιοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι παλαιοκομματικές και παλαιοσυνδικαλιστικές πρακτικές είναι πλέον τουλάχιστον ντεμοντέ.
Με λίγα λόγια αυτά δεν περνάνε πια στον κόσμο.
Οι εποχές όπου το βαθύ κομματικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο είχε τον πλήρη έλεγχο της δημόσιας διοίκησης, παρακάμπτοντας κανόνες δικαίου ή και τη νόμιμη αρμοδιότητα υπηρεσιακών παραγόντων ή ακόμη και υπουργών, είναι για τους πολίτες μάλλον ξεπερασμένες και προκαλούν πια οργή, αγανάκτηση και αηδία, ακόμη και στους ίδιους τους δημόσιους υπαλλήλους, που κάποτε, τουλάχιστον τις αποδεχόντουσαν ως κάτι δεδομένο ή τουλάχιστον αναπόφευκτο.
Είναι περίεργο λοιπόν ,που τις τελευταίες μέρες με πλήθος σικέ καταχωρήσεων σε blogs γίνεται προσπάθεια de facto απαξίωσης των θεσμών και υπονόμευσης της ακεραιότητας ανθρώπων που σχετίζονται με τις νόμιμες τυπικές διαδικασίες κατάρτισης της λίστας προσόντων και μορίων των διευθυντών του ΥΘΥΝΑΛ (ο νόμος Ραγκούση αφήνει άλλωστε ελάχιστα περιθώρια πριμοδοτήσεων) και έμμεσου επηρεασμού της κρίσης του Υπουργού προφανώς προς όφελος συγκεκριμένων επιλογών.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι η προσπάθεια αυτή δεν φαίνεται να γίνεται από μία συγκεκριμένη πολιτική παράταξη των υπαλλήλων, αφού η ίδια η σύνθεση του υπηρεσιακού συμβουλίου δεν αφήνει περιθώρια κομματικής πειθαρχίας ή έστω επιρροής, αλλά από συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν σχηματίσει «ανίερες» συμμαχίες και για πολύ στενά προσωπικά συμφέροντα.
Η προπαγανδιστική προβοκατόρικη τακτική, που χρησιμοποιούν είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια.
Λάσπη και συκοφαντία σε όσους αντιστέκονται ή τουλάχιστον είναι αξιοπρεπείς έναντι των θεσμών με παράλληλη ανάδειξη των αρεστών και μετρίων και ταυτόχρονη αντιστροφή της πραγματικότητας και διοικητικής νομιμότητας με ψεύδη και ανακρίβειες.
Και όλα αυτά τελικά αποπροσανατολίζουν ,τόσο τους υπαλλήλους όσο και κυρίως τους πολίτες από το πραγματικό ζητούμενο.
Δηλαδή, την αποτελεσματική και επιτυχημένη λειτουργία του ΥΘΥΝΑΛ με το νέο μάλιστα σχήμα και την πρόκληση πλήρους πολιτικοποίησης και εκσυγχρονισμού του.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ο κ. Διαμαντίδης ,αν μη τι άλλο ως άνθρωπος και πολιτικός με βαθιές δημοκρατικές αρχές και μεγάλη εμπειρία με ενισχυμένο κριτήριο αξιολόγησης ανθρώπων και καταστάσεων τελικά δεν θα επηρεασθεί από υπόγειες τακτικές τύπου Γκαίμπελς, αλλά θα συνεχίσει το δύσκολο ομολογουμένως δρόμο της αξιοκρατίας, διαφάνειας και απόλυτης νομιμότητας.
Και πρέπει να είναι σίγουρος ότι σε αυτό το δρόμο θα τον στηρίξει η συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων του Υπουργείου και των πολιτών.
