Ξέρω νὰ ζωγραφίζω
Βάφω στοὺς τοίχους τὴ σκιά μου
Μὲ τὴ φωνὴ
Μὲ τὴ ματιὰ
Μὲ τὴν ἀνάσα μου
Ἐδῶ θὰ μείνω
Νὰ κρατήσω μέχρι τέλους
Στὴ φωνή μου τὴν καρδιὰ
Στὴ ματιά μου τὴ ζωὴ
Στὴν ἀνάσα τὰ σημάδια μου
Σὲ μία κορφὴ ν’ ἀνέβω
Ξένος στὶς λεωφόρους τῶν βουβῶν
Μὲ μιὰ σημαία-ἰδέα στὰ χέρια μου
Νὰ κυματίζει
Γιὰ ὅσους δὲν κουράστηκαν
Τὸν ἣλιο ν' ἀτενίζουν
Δὲν ἦρθα νὰ πουλήσω τὴν ψυχή μου
Κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν
Μὲ τ’ ἀναλώσιμα τῶν παζαριῶν
Γιὰ νὰ μὲ χτίσετε κατὰ τὸ γοῦστο σας
Δὲν ἦρθα γιὰ νὰ μὲ γκρεμίσετε
Στὸ πήγαινε-ἔλα σας
Γιὰ νὰ μὲ σέρνετε
Ἐδῶ θὰ μείνω
Κι ἂς μείνω τελευταῖος
Τὴ μόδα τῶν ἀνδρείκελων κατεδαφίζοντας.
Θοδωρής Βοριάς
