11 -10-2010
(Κρίμα, γιατί και λύση μπορούσε να δοθεί και να οδηγεί σε «ΠΕΔΙΟΝ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟΝ!»)
Αν αληθεύουν έστω και τα μισά απ’ όσα διαβάζω για κάποια από τα στελέχη των ειδικών δυνάμεων του Λ.Σ. – που πράγματι εκπαιδεύθηκαν από την Πολιτεία για να βγάζουν πέρα ειδικές και επικίνδυνες αποστολές – ότι δηλ. παίρνουν επίσημες άδειες για να μετέχουν ως μισθοφόροι! σε αποστολές προστασίας των ελληνικών εμπορικών πλοίων κατά του φαινομένου των σύγχρονων πειρατικών επιθέσεων στην Σομαλία, τότε φίλοι μου, έχουμε χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια και, το χειρότερο, έχουμε πέσει σε ένα πολύ βαθύ λάκο διαφθοράς, αλλά και χείριστης μορφής εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων του Σώματος.
Διότι δυστυχώς δεν συντελείται υπέρ του, αλλά υπέρ της «τσέπης» κάποιου ή κάποιων μεσαζόντων, που, για άλλη μια φορά εκμεταλλεύονται άριστα την ανεπάρκεια της στρατιωτικής ηγεσίας να δώσει ώθηση στο Λ.Σ. και να αναδείξει τα πλεονεκτήματα και τις αρετές του, αλλά και την χρησιμότητά του για την διασφάλιση των ανά την υφήλιο συμφερόντων του ελληνικού πλοίου, του έλληνα πλοιοκτήτη και του έλληνα ναυτικού.
Και επειδή στην παρούσα φάση, δεν έχω άλλα στοιχεία, μιλώ μόνο για «ανεπάρκεια», αλλιώς θα μιλούσα είτε για «ανοχή», είτε για «συμπαιγνία», όσων τυχόν εκ της της στρατιωτικής ηγεσίας είτε θα ανέχονταν, είτε θα συντάσσονταν με τους μεσάζοντες αυτούς που, απ’ όσα δυστυχώς διάβασα, είναι σάρκα εκ της σαρκός του Σώματος, καρκινική δυστυχώς!
Και τα λέω όλα αυτά, γιατί το πρόβλημα της σύγχρονης πειρατείας στη ζώνη αυτή της υδρογείου είναι υπαρκτό εδώ και τουλάχιστον μια πενταετία, βαίνοντας μάλιστα διαρκώς αυξανόμενο και έχοντας απασχολήσει ιδιαίτερα τη διεθνή ναυτιλιακή κοινότητα.
Κατά τη γνώμη μου το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ερέθισμα για μια στρατιωτική ηγεσία με όραμα ώστε να προχωρήσει σε γενναίες εισηγήσεις προς την πολιτική ηγεσία, δείχνοντας έτσι ότι το Σώμα και θέλει και μπορεί να ασκήσει μια πολιτική ενεργούς προστασίας και διασφάλισης των ναυτιλιακών συμφερόντων της χώρας μας, ειδικά, όταν σε κάποιο συγκεκριμένο της υδρογείου αυτά πλήττονται από έκονομες ενέργειες που απειλούν:
-το εμπορικό πλοίο που φέρει τη σημαία μας ή ανήκει σε ελληνική εταιρεία,
-τον έλληνα ή αλλοδαπό ναυτικό που ζει και εργάζεται μέσα σ’ αυτό το πλοίο, και
-τον έλληνα πλοιοκτήτη/εφοπλιστή που με τα πλοία του επιχειρεί στις σκληρά ανταγωνιστικές συνθήκες του χώρου της διεθνούς ναυτιλίας.
Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε προωθηθεί μια νομοθετική ρύθμιση που να προβλέπει την δράση του Λ.Σ. στην ανοικτή θάλασσα και στα διεθνή ύδατα (blue water patrol and surveillance), με σκοπό και στόχο την προστασία των ναυτιλιακών συμφερόντων της χώρας και να επιτρέπει την, υπό συγκεκριμένους όρους και συνθήκες, μετάβαση μέσων και ανδρών των ειδικών δυνάμεων του Σώματος για την προστασία των ελληνικών πλοίων, που παραπλέουν στην επικίνδυνη ζώνη που δρουν οι σύγχρονες πειρατές και να ορίζει και τους κανόνες εμπλοκής και χρήσης πυρός, ανάλογα με το είδος και το μέγεθος της απειλής.
Τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για τη χώρα μας?
Θα σήμαινε ότι η Ελλάδα, μια ηγετική δύναμη στην εμπορική ναυτιλία, θα έστελνε μέσω αυτής της δράσης του Λ.Σ. το μήνυμα ότι αφ’ ενός μεν είναι σε θέση να συμπαρασταθεί έμπρακτα στα πλοία, που φέρουν το νηολόγιο της – άρα η σημαία γίνεται ισχυρότερη και σαφώς ελκυστικότερη – και αφ’ ετέρου ότι θέλει και μπορεί να έχει πρωτεύοντα ρόλο στα διεθνή ναυτιλιακά θέματα.
Τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για το Λ.Σ.?
Απλά θα σήμαινε άμεση υποστήριξη από τη ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα για την απόκτηση των κατάλληλων επιχειρησιακών μέσων και την βελτίωση των υποδομών των ειδικών δυνάμεων του Σώματος, αλλά και την αναβάθμιση του κύρους και της ισχύος του.
Και ας μην βιαστούν οι γνωστοί κλαψιάρηδες-γραφειοκράτες, που θα έλεγαν «Καλά όλα αυτά, αλλά και ποιός τρελλός θα πήγαινε?»,
γιατί ήδη η απάντηση υπάρχει:
«Οι ίδιοι ακριβώς που πάνε και τώρα με τη θέλησή τους!». Μόνο που τώρα ρισκάρουν πολύ περισσότερο, ενώ αν ο νόμος προέβλεπε οτι μετέχουν σε επίσημη αποστολή με τη θέλησή τους, θα ήταν πλήρως κατοχυρωμένοι.
Και φυσικά θα έπρεπε να προβλεφθεί και ικανοποιητικότατη αμοιβή για μετάβαση και συμμετοχή σε επιχείρηση μέσα σε έπικίνδυνη ζώνη.
Τέλος, επειδή ίσως κάποιοι σκεφθούν ότι όλα αυτά είναι πολύ ριζοσπαστικά, απλά αναφέρω ότι ήδη στην περιοχή αυτή εκτελούν επιχειρήσεις οι δυνάμεις κάποιων άλλων χωρών με πολύ μικρότερους εμπορικούς στόλους.
Θα είχα πολλά να πω για το όλο θέμα, αλλα θα προτιμήσω να περιμένω τις εξελίξεις.
Με εκτίμηση
Ελεύθερος Φαροφύλακας
