Η ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. αποτελεί τον ενιαίο και ενωτικό φορέα των αποστράτων στελεχών των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων (Στρατού Ξηράς, Πολεμικού Ναυτικού, Πολεμικής Αεροπορίας)., που σκοπό έχει την προστασία των Συνταγματικών δικαιωμάτων και εννόμων συμφερόντων των μελών της, λειτουργώντας χωρίς καμία έμμεση ή άμεση κρατική, κομματική ή άλλη εξάρτηση.
Είναι ανάγκη να καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι οι απόστρατοι στρατιωτικοί, όπως και οι εν ενεργεία συνάδελφοί μας, αισθανόμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής Κοινωνίας. Κατά συνέπεια:
Δεν επιθυμούμε ειδικά προνόμια έναντι του υπόλοιπου Ελληνικού Λαού
Δεν διεκδικούμε να αποφύγουμε θυσίες τις οποίες καλείται ο ελληνικός Λαός να υποστεί.
Είμαστε οι τελευταίοι που θα έβαζαν το συντεχνιακό ή προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον της Χώρας και της Ελληνικής Κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι έμπρακτα έχουμε προσφέρει στην ελληνική κοινωνία, έμμεσα ή άμεσα.
Δεν αποδεχόμαστε όμως να οριζόμαστε ως «δημόσιοι υπάλληλοι με ιδιαιτερότητες» (όπως αναφέρει ο κ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην ανακοίνωση τύπου της 5-7-2010 για το νέο συνταξιοδοτικό των στρατιωτικών), χωρίς αυτό να σημαίνει ίχνος μομφής εις βάρος των δημοσίων υπαλλήλων που αγωνιούν και αυτοί όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες. Απλά, οι κεφαλαιώδεις διαφορές των στρατιωτικών με τους δημοσίους υπαλλήλους δεν στοιχειοθετούν «ιδιαιτερότητες», αλλά καθορίζουν διαφορετική κατηγορία κρατικών λειτουργών, καθόσον κατά την πολυετή θητεία μας:
Μετατιθέμεθα χωρίς την θέλησή μας κάθε 2-3 χρόνια, με ότι αυτό συνεπάγεται στην οικογενειακή συνοχή, στον οικογενειακό προγραμματισμό και προϋπολογισμό, στο επίπεδο διαβίωσης και στην ψυχοσύνθεση των τέκνων μας.
Εργαζόμασταν και ζούσαμε κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα για κάθε παράπτωμα μικρό ή μεγάλο, ακόμα και για τροχαία παράβαση.
Εργαζόμασταν αμισθί, πέραν του ωραρίου, κατά μέσο όρο από 20 έως και 40 επιπρόσθετες ώρες την εβδομάδα, χωρίς να υπολογίζονται οι ασκήσεις, επιφυλακές κλπ, ενώ το πενθήμερο δεν ήταν ποτέ δεδομένο.
Για πολλά χρόνια πληρώναμε ακόμη και το φαγητό που τρώγαμε κατά τη διάρκεια ασκήσεων, υπηρεσιών, κινητοποιήσεων κλπ.
Δεν είχαμε το δικαίωμα του συνδικαλισμού και της συλλογικής εκπροσώπησης, κοινωνικά αιχμάλωτοι και ανίκανοι να αμυνθούμε και να υπερασπισθούμε τους εαυτούς τους.
Υποχρεωνόμασταν να «απολαμβάνουμε», χωρίς δυνατότητα άλλης επιλογή, τις υπηρεσίες υγείας των κεκορεσμένων, από συνεχώς προστιθέμενους νέους ιδιώτες δικαιούχους, στρατιωτικών νοσοκομείων. Παράλληλα υποκείμεθα σε επιπρόσθετες κρατήσεις υπέρ του ΝΙΜΤΣ και του ΝΝΑ, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε ποια είναι η ανταποδοτικότητα αυτών των επιπρόσθετων κρατήσεων.
Αξιοσημείωτο είναι, ότι πληρώνουμε κρατήσεις ακόμη και για την Ελληνική Σημαία που μας τοποθετούν όταν μετοικούμε από το μάταιο τούτο κόσμο!
Ενώ οι καθαρές αποδοχές μας, ως εν ενεργεία, κυμαίνονταν από 700,00 € του άγαμου ΕΠΟΠ, έως 3.000,00 € του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, υποχρεούμασταν να δαπανάμε σεβαστά ποσά, ουσιαστικά «για την υπηρεσία και ένεκα ταύτης» (στολές, μετακινήσεις για υπηρεσιακούς λόγους, διπλά οικογενειακά έξοδα λόγω μη δυνατότητας μετακίνησης των οικογενειών μας στους εναλλασσόμενους τόπους εργασίας μας κλπ.).
Μετά τα παραπάνω, αντιδρούμε και δεν αποδεχόμαστε οτιδήποτε θίγει την τιμή και την υπόληψή μας, δεν λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες που εργαστήκαμε και μας βάζει στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας αλλά και απέναντι της. Πιο συγκεκριμένα και ενδεικτικά:
Δεν αποδεχόμαστε καν να αποκαλούμαστε «ένστολοι υπάλληλοι», γιατί το θεωρούμε ιδιαιτέρα απαξιωτικό, παρορμητικά φέρνοντας στο νου μας τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο να παριστάνει τον Πτέραρχο, όντας ένστολος, γκρουμ ξενοδοχείου!
Καταδικάζουμε την αήθη και προβοκατόρικη επίθεση που έχει εξαπολυθεί εναντίων των Στρατιωτικών, αναφορικά με τη «δυνατότητα» που έχουν να βγαίνουν σε μικρή σχετικά ηλικία στη σύνταξη, τις «υψηλές αποδοχές», την «προνομιακή υγειονομική περίθαλψη» και τα μεγάλα «προνόμιά» τους, έναντι του Ελληνικού Λαού. Επίθεση η οποία, εν πολλοίς, έλαβε τη μορφή συνολικής υποτίμησης και απαξίωσης της προσωπικότητας και του επαγγελματισμού των στρατιωτικών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε στα όρια του εξευτελισμού και της παραπλάνησης.
Δεν ανεχόμαστε από οποιονδήποτε, όσο ψηλά και να βρίσκεται, να διαβάλει τους στρατιωτικούς και κατ’ επέκταση τους αποστράτους με ανυπόστατους χαρακτηρισμούς όπως «προνομιούχοι», «υψηλόμισθοι – υψηλοσυνταξιούχοι» κλπ. Ανεχθήκαμε την κοινωνική και εργασιακή αιχμαλωσία επί δεκαετίες. Δεν έχουμε περιθώρια ανοχής για τώρα που είμαστε απόστρατοι και ελεύθεροι Έλληνες πολίτες !
Δεν κατανοούμε ποιο είναι αυτό το νομικό / ηθικό έρεισμα με το οποίο, αντίθετα στη Συνταγματική νομιμότητα επαναπροσδιορίζονται συντάξεις με αναδρομική ισχύ μεταγενεστέρου νόμου.
Είναι πασιφανές, ότι κατά τη διάρκεια των χρόνων που ίσχυε το σημερινό συνταξιοδοτικό σύστημα, οι στρατιωτικοί στερούνταν κατάφορα πολλών δικαιωμάτων. Ακόμη και η αποστρατεία – φυγή ενός μέρους του προσωπικού των ΕΔ, προς τον «ελεύθερο κόσμο», είναι περίτρανη απόδειξη. Η διαχρονική έλλειψη στοιχειωδών δικαιωμάτων πρέπει να αναγνωριστεί και από την κοινωνία και από το κράτος, το οποίο μάλιστα να αναλάβει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό, ότι οι στρατιωτικοί έχουν ήδη «ματώσει» και «ματώνουν» καθημερινά υπέρ του συνόλου, σε χρόνο εργασίας, σε επικινδυνότητα, σε μειωμένες αποδοχές, σε οικογενειακή και κοινωνική αταξία. Το υφιστάμενο – παλαιό συνταξιοδοτικό καθεστώς ήταν η ελάχιστη αποζημίωση – αναγνώριση. Η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία, ως χρέος, όχι μόνον δεν πρέπει να θίξουν τα ελάχιστα υφιστάμενα δεδομένα, αλλά οφείλουν να ενσκήψουν άμεσα στα τεράστια προβλήματα των στρατιωτικών, που έχουν συσσωρευτεί επικίνδυνα.
Η τυχόν συνυπευθυνότητα των ηγεσιών των Ε.Δ. όλα αυτά τα χρόνια, σε οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί μεμπτό, δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα/ άλλοθι για οποιαδήποτε μομφή κατά του συνόλου, καθ’ όσον αυτές οι ηγεσίες ήταν και είναι απόλυτη επιλογή της εκάστοτε Κυβέρνησης χωρίς θεσμοθετημένα αξιοκρατικά κριτήρια.
Η Ένωση μας, προτίθεται άμεσα με την έγκριση του καταστατικού μας, να προβεί στη, σύμφωνα με το καταστατικό, ανάληψη δράσεων σε τρεις βασικούς τομείς:
1. Αποκατάσταση της τιμής, της υπόληψης και της αξιοπρέπειας των αποστράτων στρατιωτικών, οι οποίες έχουν υποστεί μεταπολιτευτικά σοβαρά πλήγματα.
2. Με δεδομένο ότι η 25αετής υπηρεσία του μέσου στρατιωτικού ισοδυναμεί με 35 έως 40 εργασιακά χρόνια οποιουδήποτε εργαζόμενου, διεκδίκηση συνταξιοδοτικών και κοινωνικών απωλειών, όπως:
Επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης με ενσωμάτωση των ποσών στη μηνιαία σύνταξη και αποσύνδεση της από κάθε προϋπόθεση – μέτρο που εφαρμόζεταιαναδρομικά, σε αρκετούς από εμάς μάλιστα, αρκετά χρόνια μετά την συνταξιοδότηση μας.
Αποσύνδεση της καταβολής σύνταξης από ηλικιακά όρια.
Κατάργηση του νέου ΛΑΦΚΑ και σε περίπτωση μη επιτυχούς έκβασης, διεκδίκηση του να αποδίδονται αυτές οι κρατήσεις των αποστράτων στρατιωτικών στα κατά περίπτωση Μετοχικά Ταμεία, για να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητά τους για τις επόμενες γενεές.
Διεκδίκηση του δικαιώματος εργασίας των αποστράτων ανεξάρτητα από την λήψη της σύνταξης.
3. Διερεύνηση των εννόμων συμφερόντων μας και ανάλογη ανάληψη δράσεων, αναφορικά με τα παρακάτω ζητήματα:
Κατάσταση Μετοχικών Ταμείων και δυνατότητα θεσμικής ενεργού συμμετοχής των αποστράτων μετόχων.
Αυθαίρετος επαναπροσδιορισμός σύνταξης των Ανωτάτων Αξιωματικών ε.α.
Διασφάλιση προτεραιότητας νοσηλείας των εν ενεργεία και αποστράτων στελεχών και των οικογενειών τους στα στρατιωτικά νοσοκομεία, για τα οποία καταβάλλουν επιπρόσθετες κρατήσεις για όλα τα χρόνια του εργασιακού και συνταξιοδοτικού τους βίου.
Που πηγαίνουν τα χρήματά μας
Ποια η ανταποδοτικότητα τους
Πως δημιουργήθηκαν τα υπέρογκα χρέη και πόσα είναι
Καταλήγοντας, θέλουμε να επισημάνουμε ότι μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων αποστράτων, υπάρχει πληθώρα εξαίρετων επιστημόνων, τεχνοκρατών με μοναδική πολύπλευρη και πολυδιάστατη εμπειρία!
Σε αυτή τη χώρα ουδείς περισσεύει
Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα του κόσμου που όχι μόνο δεν τους αξιοποιεί, αλλά μεθοδευμένα τους βάζει στο κοινωνικό περιθώριο και απομόνωση.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ.
