ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΣ Πειραιάς, 01-06-2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Βίοι πλοίων» με την εικαστική γραφή του Γιάννη Δ. Μίχα
Έκθεση ζωγραφικής με 60 έργα από την πολύχρονη εικαστική του διαδρομή και με τίτλο «Βίοι Πλοίων» πραγματοποιεί ο ζωγράφος Γιάννης Δ. Μίχας, στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος.
Στην έκθεση παρουσιάζεται σειρά συνθέσεων του ζωγράφου, της τελευταίας δεκαπενταετίας, εμπνευσμένων από τη θάλασσα, τους ανθρώπους της, τα τοπία της, τα πλοία, το λιμάνι του Πειραιά όπου ζει, αγωνίζεται και προσφέρει.
Η επιλογή των έργων, έγινε από τον ίδιο τον δημιουργό με την πρόθεση η παρουσίασή τους να αποτελέσει τη σύνθεση του προσωπικού εικαστικού του ύμνου για το υγρό στοιχείο και την ελληνική ναυτοσύνη.
Την έμπνευση, την αιτία και την ανάγκη που τον ώθησαν να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη εικαστική κατάθεση στο φιλότεχνο κοινό και ιδιαίτερα στους Πειραιώτες, καταγράφει, ο ίδιος ο Γιάννης Μίχας στο νέο του ομώνυμο βιβλίο, το οποίο αφιερώνει στη σύντροφο και το γιό του «σαν εξομολόγηση, σαν λατρευτική κατάθεση στην αγάπη τους και τη συμπαράστασή τους…»
Το βιβλίο θα πρωτοπαρουσιαστεί στη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης και τα έσοδα από τις πωλήσεις του θα διατεθούν για τη στήριξη του Συλλόγου Γονέων και Φίλων Ατόμων με Αναπηρίες Σαλαμίνας και της Πειραϊκής Ένωσης Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με νοητική στέρηση.
Τα εγκαίνια της έκθεσης «Βίοι Πλοίων» θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010 και ώρα 20.00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος (Ακτή Θεμιστοκλέους, Μαρίνα Ζέας, Πειραιά), ενώ οι δημιουργίες του ζωγράφου θα παραμείνουν στο Μουσείο μέχρι τις 10 Ιουλίου.
Ο Γιάννης Μίχας υπηρετεί τη ζωγραφική τέχνη με πάθος και αφοσίωση εδώ και αρκετά χρόνια. Όντας ναυπηγός στο επάγγελμα, το οποίο άσκησε επί σειρά ετών, είναι δεμένος αναπόσπαστα με τον κόσμο της θάλασσας και των πλοίων, τη φυσική και μεταφυσική τους αύρα.
Γι’ αυτό και τα περισσότερα έργα του πηγάζουν από τη συγκεκριμένη βιωματική του σχέση. Ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου του «Βίοι Πλοίων» καταθέτει με εξομολογητική διάθεση:
«Γοργόνες, αγαπητικιές, ουράνιες θάλασσες,
σκαριά και το όνειρο της ναυτοσύνης.
Ένα λιμάνι στην άκρη της γης σαν αυτό
που προσπερνά ξεσκούφωτος ο Οδυσσέας
χάριν της δόξας των πλοίων.
Μικρές προσευχές, εγκόλπιο καταστρώματος,
ατομικός πορτολάνος, οι ζωγραφικές συνθέσεις,
τα σχέδια τα χρώματα, και οι σκόρπιοι στίχοι,
ξόρκια και ευχές, για τις τυχαίες ώρες της ημέρας.
Πλοία, ω! πλοία, σαν τους Αγίους των Ελλήνων βαδίζετε στο νερό…»
Όπως επισημαίνει ο ζωγράφος Θ. Στεφόπουλος «Στον Γιάννη Μίχα είναι η αυστηρή διαύγεια του περιεχομένου, που ταυτίζεται με το παράδοξο στη σύνθεση, καθαρά στοιχεία ελληνικής ιδιοσυγκρασίας.
Η αξία της τέχνης του είναι ο συνδυασμός της συγκεκριμένα αφηρημένης μορφής, χωρίς την επίδραση της ψευτιάς της σημερινής εποχής, και έχει ανταπόκριση στην ανθρώπινη ευαισθησία. Αυτή θεωρούμε ότι είναι η μεγάλη προσφορά στην ελληνική τέχνη του ζωγράφου Γιάννη Μίχα».
Στη γραφή και στο περιεχόμενο του ζωγραφικού έργου του Γιάννη Μίχα, αναφέρεται και η κριτικός και ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά «Η γραφή είναι σχεδιαστικά προσηλωτική στις λεπτομέρειες, ενώ ο ρεαλισμός, εντελώς παράδοξα κάποτε, εμβολιάζεται και με υπερρεαλιστικά στοιχεία.
Από την άλλη πλευρά, ο κυβισμός του χώρου, ανατρέπει σε πολλά σημεία την κλασικίζουσα προοπτική, χωρίς, ωστόσο να την ακυρώνει.
Τα επίπεδα βάθους συγχωνεύονται με εκείνα της επιφάνειας, ενώ η μνήμη που απελευθερώνεται από την φαντασία, διαστέλλει τον ορίζοντα.
Πρόκειται για έναν ψυχοδυναμικό ορίζοντα που πρισματικά αποκρυσταλλώνει τις νωπές εντυπώσεις ή τις συγκινησιακά υγρές αναμνήσεις, μετατρέποντάς τις σε διαστρωματώσεις ανιχνεύσεων του ορατού και των αποτυπωμάτων που αφήνει πίσω του ο καιρός, ή το συλλογικό υποσυνείδητο».
