Ήταν απόγευμα…
Μουντό, συννεφιασμένο…
Το ποστάλι σαλπάρει από το λιμάνι της Πάτρας…
Σφυρίζει… σφυρίζει λυπημένα, το στερνό αντίο…
«αντίο φίλε Βασίλη, καλό ταξίδι»
«ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες απλόχερα»
«λυπόμαστε για όσα δεν μπόρεσες να μας δώσεις γιατί έφυγες νέος… πολύ νέος»
όμως το σημάδι σου στην ψυχή μας, στο Λιμενικό Σώμα, στη ναυτιλία, στην Πάτρα θα παραμείνει ανεξίτηλο,
θα μας ακολουθεί για πάντα και θα μας παραδειγματίζει…
καλό ταξίδι… φίλε, Βασίλη
ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ Τάσος
