Το διάβασα και δεν το πίστευα αδελφέ Ρ.
Μας χαιρετάς λοιπόν φίλτατε. Γινόμαστε δηλαδή φτωχότεροι ... κατά έναν ... αλλά λέοντα!!!
Ίσως λίγοι ξέρουν τι εννοώ, γιατί πολλοί σε γνώρισαν, αλλά λίγοι σε ξέρουν πραγματικά.
Έ, άμα κι εσύ υπέβαλες παραίτηση σημαίνει ότι τα πράγματα για μας τους ένστολους μόνο αισιοδοξία δεν εμπνέουν.
Το λέω, γιατί είσαι μάχιμος με κάθε έννοια, μάχιμος αξιωματικός, μάχιμος επιστήμονας, μάχιμος ακόμη και σαν οικογενειάρχης.
Σε χαιρόμουν πάντα να σε βλέπω να παίρνεις φόρα και να τα λες έξω απ’ τα δόντια, με τη χαρακτηριστική σου ταχύτητα του λόγου και την κοκκινίλα στο πρόσωπο, ειδικά άμα ερχόσουν αντιμέτωπος με την ... «αήττητη βλακεία», όπως συνήθιζες να λες.
Καράβι και μετά σπουδές στην Αμερική - δύσκολα χρόνια σε ζόρικο και πρωτοποριακό τομέα - και μετά πάλι καράβια... και ύστερα θέσεις με χοντρές ευθύνες, μέσα στο ΓΕΝ και διδασκαλία στη Σχολή Δοκίμων, και ξενύχτια, ατέλειωτα ξενύχτια στο σπίτι πάνω από το κομπιούτερ, αλλά και ... σπάνιος πατέρας.
Όπου πρωτοποριακή πρόταση και γόνιμος νεωτερισμός μέσα στο Π.Ν. δήλωσες «μέσα» και όπου μάχη κόντρα στη γραφειοκρατική αντίληψη έβαλες πάντα πλάτη.
Δάσκαλος καλός στους νεώτερους και ... δίκαιος Κριτής στο όνομα και στην ουσία!!!
Λυπάμαι ειλικρινά γιατί το Π.Ν. δεν χάνει απλά έναν άριστο Αξιωματικό και μάλιστα στην πιο ώριμη και πιο παραγωγική περίοδο της σταδιοδρομίας του.
Χάνει έναν άνθρωπο έντιμο, ευθύ με κοφτερό και ανοιχτό μυαλό, που μόλις πριν λίγους μήνες γύρισε από το εξωτερικό με φρέσκιες ιδέες και πολλές προτάσεις.
Εμείς, οι ένστολοι φίλοι σου, χάνουμε σε δύσκολες ώρες ένα καλό «εν όπλοις σύντροφο» και ένα μαχητή.
Ξέρω ότι δεν παραιτείσαι, γιατί φυγομαχείς.
Όποιος το σκεφθεί αυτό δεν σε ξέρει καλά. Φεύγεις γιατί έχεις μάθει καλά ότι «...εάν μια μάχη δεν αξίζει να δοθεί γιατί παραμονεύει η ήττα, ο καλός στρατηγός δεν διακινδυνεύει τις δυνάμεις του, για να μην χάσει τον πόλεμο...». Εξάλλου στην Τέχνη του Πολέμου ήσουν και είσαι εξαίρετος.
Καλή τύχη και καλή σου δύναμη.
Ο «διπλοαγκυράκιας» φίλος σου
