Προς: peiratikoi@yahoo.grΘέλω να πω τόσα πολλά , θέλω να βρίσω τόσους πολλούς ....
όμως δεν θα κάνω τίποτε απτα δυο!!!
Πριν λίγο καιρό μιλούσαμε για την χαμένη αξιοπρεπεια των Λιμενικών...
τώρα μιλάμε για την χαμένη αξιοπρέπεια των Ελληνων!!!
Τα καταφέρατε κουφάλες...διαλύσατε εντελώς το κράτος ..
διαλύσατε τους Ελληνες και τώρα μας ζητάτε και τα ρέστα!!!
Σας σιχάθηκα όλους ...Πολιτικούς ..Προισταμενους ...Συνδικαλιστές ...Τηλεοπτικούς Προπαγανδιστές (όλων των κατευθύνσεων).
Τσάτσοι των μεγάλων συμφερόντων ....
τσάτσοι της ματαιοδοξίας...
Στην παρούσα φάση απαξιώ να σχολιάσω Πολιτικούς , Στρατιωτική Ηγεσία και άλλους Προισταμένους καθώς και τους Τηλε- Δημοσιογράφους,
αλλά λόγω της επικαιρότητας
θα κάνω μερικά σχόλια για τους συνδικαλιστές του Δημοσίου,
αλλά και ειδικότερα για την ΠΟΕΠΛΣ!!!
Αυτοί οι ξευτιλισμένοι έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης (οι μεγαλοσυνδικαλιστές) για την κατάντια του Δημοσίου....
μόνο ρουσφέτια .γλύψιμο και απεργίες ήξεραν να κάνουν!!!
Οτί θετικό πέτυχαν ήταν λίγο δεν είχε αντίκρυσμα ..
και αποδεικνείεται σε καθημερινή βάση ...όλα τα αρνητικά, που έφεραν στην κοινωνία είναι πολλά και αυτά αποδυκνείονται σήμερα!!!
Δεν είμαι εναντίον του Συνδικαλισμού , είμαι εναντίον των Συνδικαλιστών!!!
Πρέπει επιτέλους να αλλάξουν αντιλήψεις και πρακτικές στον Συνδικαλισμό ...
πρέπει να αλλάξουν τα πρόσωπα ...
πρέπει να αναλάβουν άνθρωποι με καθαρά πρόσωπα και καθαρές φωνές ...
πρόσωπα που έχουν πολιτικό λόγο, αλλά δεν κρύβονται ούτε υποκινούνται από μικροπολιτικές σκοπιμότητες ,ούτε είναι όργανα άλλων συμφερόντων πέραν των συμφερόντων του τομέα, που εργάζονται και των ανθρώπων που εργάζονται, εκεί!!
Συνδικαλιστές που γίνονται πολιτικοί ....
τι ξεφτίλα κιαυτή!!!
Ας απαγορευτεί στους μεγαλοσυνδικαλιστές να πολιτεύονται, ενώ είναι ενεργοί Συνδικαλιστές ή μόλις έχουν αποχωρήσει (με πρόθεση να γίνουν βουλευτές)!!
Να περνάνε μερικά χρονια και μετά να έχουν δικαιωμα να πολιτευτούν και τότε να δούμε ποιος θα τους ψηφίσει!!!
Στα δικά μας τώρα ...
αναρωτιέμαι αν η ΠΟΕΠΛΣ και η ΠΕΑΛΣ έκατσαν στο ίδιο τραπέζι να συζητήσουν για τον χαμό, που επικρατεί το τελευταίο διάστημα!!!
Βαρέθηκα να μας καλούν σε ετοιμότητα ...
λες και λειτουργει πραγματικά ο Συνδικαλισμός στο ΛΣ..
.Κυριοι είστε σε ακινησία ..
όπως και πολλά σκάφη του Λιμενικού!!
Τι να το κάνεις το πλήρωμα να είναι σε ετοιμότητα, όταν το σκάφος είναι χαλασμένο!!
Είμαστε η ΄΄ούρα΄΄ της ΕΛ.ΑΣ..λογικό βέβαια ..
αλλά δεν είναι καθόλου λογικό, να είστε άφαντοι στα καθημερινά μας προβλήματα!!!
Προχθές, έγιναν πορείες σε όλη την Ελλάδα...
έγινε η μεγάλη κινητοποιήση στην Αθηνα,
χάθηκαν άνθρωπινες ζωές ...εσείς τι κάνατε;;
Είχατε πει να συμμετέχουμε κι εμείς στις τοπικές πορείες διαμαρτυρίας των εργαζομένων αν θύμαμαι καλά!!
Για ρώτήστε τα μέλη σας αν οργάνωσαν όλοι την συμμετοχή μας στις τοπικές κινητοποιήσεις;;
Πάντως, η δική μου Υπηρεσία ήταν άφαντη στη πορεία, που πραγματοποιήθηκε και οι συνδικαλιστές ήταν εξαφανισμένοι από την Υπηρεσία!!!
Ουτε καν εκπροσώπηση δεν είχαμε!!
Η ΕΛ.ΑΣ και η Π.Υ κατέβασαν μεγάλο αριθμό ένστολων και συμμετείχαν ενεργά,
αλλά εμείς πάλι απόντες!!!
Δεν λέω άλλα ...η ανυπαρξία σας μιλάει από μόνη της!!!
ΑΑΑ και κάτι ακόμα ..
σταματείστε επιτέλους να εκτυπώνετε το Περιοδικό ...
είναι σαν να μας κοροιδεύετε ...
τα ιδια και τα ίδια συνέχεια και το χειρότερο είναι, πως διαβάζουμε αυτά που ήδη ξέρουμε!!!
μα είναι δυνατόν να διαβάζουμε Πασχαλιάτικα για την Πρωτοχρονιάτικη πίτα, που κόψατε;; έλεος!!!
Δώστε τα χρήματα απ τις συνδρομές μας κάπου αλλού!!!
Κάντε το ηλεκτρονικό περιοδικό να το διαβάζουμε απο το ιντερνετ...
και εσείς ας στελνετε, έστω ένα περιοδικό σε κάθε Υπηρεσία (για όσους δεν έχουν H/Y) αλλά εγκαίρως ..
όχι μετά από 4 μήνες, έτσι για να λέτε οτι έχουμε και έντυπο περιοδικό!!!
Αυτά για την ώρα...
Αφιερώνω στην Ελλαδα και τους Ελληνες τους παρακάτω στίχους του Μάνου Ελευθερίου, 2 τραγούδια, τα οποία θα μπορουσαν να γίνουν ο νέος Εθνικός μας υμνος!!!
Διαχρονικός και δυστυχώς επίκαιρος όσο ποτέ ο ποιητής!!!
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον ʼδη κι απ' τον κόσμο
Η μοίρα κι ο καιρός...
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς & Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Τάνια Τσανακλίδου
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ' αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή[Παρασκευή]
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
