34 χρόνια μετά, βρεθήκαμε στο τακτικό ραντεβού την πρωτομαγιά το μεσημέρι ώρα 12 στο Α' Nεκροταφείο, στο μνημόσυνο της οικογένειας και των συναγωνιστών του,
για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον ΑΝΙΚΗΤΟ, αγωνιστή της Δημοκρατίας και σύμβολο της
αντιδικτατορικής αντίστασης ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ.
Ο Παπα Τσάκαλος, πλαισιούμενος από δύο ιερείς, χοροστάτησε στο μνημόσυνο, στο τέλος του οποίου οι
παρευρισκόμενοι ανεφώνησαν ΑΘΑΝΑΤΟΣ, με ταυτόχρονα χειροκροτήματα και δάκρυα.
Ανάμεσα στους φίλους, συγγενείς και συναγωνιστές του, κοντά στον αδελφό του Στάθη και στα ανήψια του
Αλέκο και Γιώργο, διακρίναμε τον τ. Πρόεδρο της Βουλής κ. Δημήτρη Σιούφα, τον τ. Αντιπρόεδρο της Βουλής
κ. Παναγιώτη Κρητικό, τον τ. Υπουργό κ. Λευτέρη Βερυβάκη, τον δεσμοφύλακά του κ. Γιώργο Μωράκη, δεκανέα τότε των
στρατιωτικών φυλακών Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.),που τον βοήθησε να δραπετεύσει, την χήρα του ηρωικού
συνταγματάρχη Σπύρου Μουστακλή, κ. Χριστίνα Μουστακλή, κ.α.
------------------------------------------------------------------
απόσπασμα από το βιβλίο αλεξανδρος παναγουλης
τα ποιηματα
εκδόσεις παπαζήση
Σ.Φ.Μ. - Απομόνωση - Ιούνιος 1971. Μετά από μιά απόπειρα απόδρασης που έκανα
στις 2 Ιουνίου. Μου είχανε αφαιρέσει τα πάντα. Δεν είχα ούτε ένα μολύβι ούτε λίγο χαρτί. Ούτε ένα βιβλίο
ή μιά εφημερίδα. Η απομόνωση γινότανε σκληρότερη. Με αίμα ζωγράφιζα στους τοίχους του τάφου μου την
αηδία μου για την Χούντα, την οργή μου και την απόφαση για συνέχιση του αγώνα.
Αυτές οι γραμμένες με αίμα λέξεις, ήταν πραγματικά ζωγραφιές που <ομόρφαιναν> το κελί μου.
Ήταν μιά συντροφιά που όταν την σκότωναν εγώ την ανάσταινα με καινούργιο αίμα.
Αυτούς τους στίχους τους πρωτόγραψα με αίμα εκείνες τις μέρες, πάνω σ' ένα πακέττο τσιγάρων.
Η Μ Π Ο Γ Ι Α
Ζωντάνεψα τους τοίχους
φωνή τους έδωσα
πιό φιλική να γίνουν συντροφιά
Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν
να μάθουνε πού βρήκα τη μπογιά
Οι τοίχοι του κελιού
το μυστικό το κράτησαν
κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού
'Ομως μπογιά δε βρήκαν
Γιατί στιγμή δε σκέφτηκαν
στις φλέβες μου να ψάξουν
Capt. Ν. Πλακάς
Capt. Ν. Πλακάς
