Μην την πιστεύεις την αγάπη
στάζει παράπονο θολό
κυλάει εκεί κυλάει εδώ
και συ πιστεύεις την αγάπη
Έχει τον ήλιο στο 'να χέρι
στ' άλλο σκουριάζει τον καιρό
μας βάζει όλους στο χορό
και συ πιστεύεις την αγάπη
Θάλασσα είναι η αγάπη
κλεισμένη μέσα στην καρδιά
ειν' η καρδιά μικρό καράβι
που η αγάπη κυβερνά
Μην την πιστεύεις την αγάπη
στάζει παράπονο θολό
κυλάει εκεί κυλάει εδώ
και συ πιστεύεις την αγάπη..
------------------------------------
Τι πάθος
Στίχοι: Δημήτρης Λάγιος
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
Μην η αθωότητά μου είναι μέσα στη σιωπή
σ' ένα θησαυρό χαμένο που γυρεύω μια ζωή
μην την ξόδεψα στα ζάρια μην την πήρε το κρασί
ίσως φταίει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή
Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
Χάνω την ισορροπία κι ο αέρας με τρυπά
φταίνε κι οι κραυγές των γλάρων σ' ένα γκρίζο ορίζοντα
οι αποστάσεις με λυγίζουν δεν υπάρχει επιστροφή
ειν' η αθωότητά μου μέσα στην καταστροφή
Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
------------------------------------------------------------------
Άνθρωπος και Καλλιτέχνης
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΓΙΟΣ!!
Ο Δημήτρης Λάγιος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 7 Απριλίου 1952.
Σπούδασε πιάνο, κιθάρα και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο.
Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις, στο Σικάγο, μέχρι το 1978. Μετά το 1980, σε ηλικία 28 χρονών, επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με την Ελληνική μουσική και το Ελληνικό τραγούδι.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ζάκυνθο, οργάνωσε τις “Γιορτές Τέχνης και Λόγου”, δημιούργησε το συγκρότημα “Ασκηταριό”, το “Κάλβειο Κέντρο Μουσικών Μελετών” και το “Κάλβειο Ωδείο”.
Στο «Ένα πολιτιστικό χωριό», του Γιώργου Βιδάλη στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (11/08/2001), ο Δημήτρης Αβούρης αφηγείται για τον Λάγιο:
«Ήταν το ίνδαλμα των νέων εδώ.
Στα 25-28 του συσπείρωσε την καλλιτεχνική Ζάκυνθο γύρω του, ανέδειξε τραγούδια, ποιήματα, μνημεία, που δεν τους έδιναν σημασία και ήταν σκόρπια, έκανε τις γιορτές του "Ασκηταριού". Είχαμε μια πόρτα να χτυπήσουμε κι έναν άνθρωπο να συνεννοηθούμε. Έφτιαξε το Κάλβειο Ωδείο, έφερε καθηγητές, έχουν βγει τόσα παιδιά, τόσα μαντολίνα, απ' αυτό»
Από το 1985, ο Δημήτρης Λάγιος, θα ενδιαφερθεί για το Κυπριακό πρόβλημα και θα εμπλακεί ενεργά, διοργανώνοντας Φεστιβάλ, μουσικές εκδηλώσεις και πορείες.
Παράλληλα, θα ιδρύσει το Μουσικό Σχολείο της Μυκόνου, το Μουσικό Σχολείο του Δήμου Αλίμου, ενώ συμμετείχε στη δημιουργία του πρώτου, στην Ελλάδα, Λαϊκού Σχολείου Παραδοσιακής Μουσικής, με τον Αριστείδη Μόσχο. Ίδρυσε το σύνολο “Ραψωδοί” με το οποίο παρουσίασε μουσικές εκδηλώσεις σε αρχαίους χώρους. Θα γράψει χορωδιακά τραγούδια, ενώ θα καταγράψει δισκογραφικά τις εθνομουσικολογικές του έρευνες.
Αυτές οι καταγραφές θα μπορούσαμε να πούμε πως τον οδήγησαν και στο έργο “Σκιές”, σε ποίηση δική του, με το κυπριακό φωνητικό σύνολο “Διάσταση” και τη μεσόφωνο Ηλέκτρα Βάργκα. Το έργο δισκογραφήθηκε το 1987. Σημαντικό έργο του είναι και οι “Ρωγμές”, για ορχήστρα μαντολινάτας. (Κυκλοφόρησε το 1992). Το 1986 γράφει τα έργα “Ολυμπιείον” και “Ουράνιος Μύθος”. Το 1987 θα γράψει το χορόδραμα “Ίνα τι” σε ποίηση δική του και του Δαβίδ, που θα δισκογραφηθεί το 1992.
Θα γράψει, επίσης, φωνητικές ραψωδίες και τραγούδια σε στίχους δικούς του, αλλά και σύγχρονων Ελλήνων ποιητών, αρχίζοντας το 1979 με τον “Ήλιο τον ηλιάτορα”, του Ελύτη, που δισκογραφεί το 1982. Μεγάλη επιτυχία θα γίνει το τραγούδι “Όμορφη και παράξενη πατρίδα”, αλλά και τα “Να κλαις”, “Γεια σου κύριε Μενεξέ”, “Μωβ”.
Έχουν κυκλοφορήσει επίσης οι δίσκοι του: “Ο Αη-λαός” (1983), “Εδώ που γεννηθήκαμε” (1983), “Του Σολωμού και της Ζάκυνθος” (1986), “΄Εργα για ορχήστρα νυκτών οργάνων” (1989), “Των Αθανάτων” (1994).
Η πιο προσωπική δουλεια του, η “Ερωτική Πρόβα”, είναι ουσιαστικά ένα χορόδραμα όπου αναζητεί τη λύτρωση περιγράφοντας –με μουσική και ποίηση- την πορεία προς το τέλος.
Έχοντας επίγνωση του δικού του τέλους που πλησιάζει, βρίσκει την τεράστια καλλιτεχνική δύναμη να γράψει αυτό το έργο, το 1989.
Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει το 1991
Στις 11 Απριλίου του 1991, ο Δημήτρης Λάγιος πεθαίνει από καρκίνο.
Ήταν μόλις τριάντα οκτώ χρονών.
Με το θάνατό του, η ελληνική μουσική έχασε πρόωρα έναν εξαιρετικό συνθέτη και τραγουδοποιό που, σίγουρα, είχε πολλά να προσφέρει ακόμα.
Όσοι είχαν την ευτυχία να τον γνωρίσουν τον περιγράφουν πάντα ως ένα αγνό και άδολο άνθρωπο, υπόδειγμα καλλιτέχνη, αξιόμαχου, με υψηλούς στόχους.
