Σύνταξη : Βούλα Μαλλά - Μπουένος Άιρες, ΑργεντινήΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Μαριάνθη Τσιλιμίδη, η γιατρός των Ελλήνων της διασποράς
Εκεί στο Νότο, εκεί που πολλοί ονειρεύονται να ταξιδέψουν έστω για λίγο και, όταν πατήσουν το πόδι τους, μαγεμένοι από τις ομορφιές της λατινοαμερικάνικης γης, δυσκολεύονται να επιστρέψουν.
Εκεί που η ζωή είναι αλλιώτικη και οι ρυθμοί πιο χαλαροί από αυτούς της Ελλάδας.
Στη δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Νοτίου Αμερικής –μετά τη Βραζιλία– που πήρε την ονομασία της από το «αργέντουμ»), (άργυρος) ένα πολύτιμο μέταλλο που προμηθεύονταν οι πρώτες ευρωπαϊκές αποικίες από την περιοχή, χτυπά δυνατά η «ελληνική καρδιά»...
Στο ανατολικό τμήμα της όμορφης Αργεντινής, ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του Ατλαντικού ωκεανού, αυτό του Μπουένος Άιρες, υποδέχεται χρόνια τώρα τους καλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού στοιχείου, τους έλληνες ναυτικούς μας.
Αν και το 1970 υπήρχαν περίπου 40.000 Έλληνες στην Αργεντινή,>σήμερα ο αριθμός αυτός εκτιμάται ότι φθάνει στις 20.000. Πηγές της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας ωστόσο, τον ανεβάζουν σε 60.000, συμπεριλαμβάνοντας και πολίτες με πιο μακρινή ελληνική καταγωγή (3ης, 4ης, 5ης γενιάς).
Οι έλληνες ναυτικοί έχουν καταφέρει να ενισχύσουν την παρουσία μας στην άλλη άκρη της γης. Παιδί έλληνα ναυτικού είναι και η άξια επιστήμονας Μαριάνθη Τσιλιμίδη, η οποία διαπρέπει στο Μπουένος Άιρες, έχοντας καταφέρει να εξελιχθεί σε μια εξαιρετική γιατρό –επιθεωρητή δημόσιας υγείας– που παρέχει επιτυχώς τις ιατρικές της υπηρεσίες σε δημόσιο νοσοκομείο της περιοχής.Ανώτερη ελληνική ψυχή στην υπηρεσία της επιστήμης
Μιλώντας μαζί της διαπιστώσαμε ότι, αν και ζει από τότε, που γεννήθηκε στην Αργεντινή, η αγάπη της για την Ελλάδα δεν αμφισβητείται.
Δεν είναι τυχαίο ότι αρνείται να λάβει χρήματα από Έλληνες ασθενείς της!
Η 43χρονη παθολόγος του νοσοκομείου Αrcheritz έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη και το θαυμασμό όχι μόνο των Αργεντινών αλλά και των Eλλήνων κατοίκων της περιοχής, που δεν παραλείπουν να της εκδηλώνουν την αγάπη τους ακόμα και με δώρα, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσοχή που επιδεικνύει κατά την ώρα του καθήκοντος.
Σημειώνει ότι η ζωή στην Αργεντινή είναι αρκετά καλή για κάποιες κατηγορίες επαγγελμάτων –παρά την οικονομική κατάρρευση του 2001– όχι όμως και για το σύνολο. Λατρεύει το επάγγελμά της και εργάζεται 12ώρες ημερησίως αφού διατηρεί το δικαίωμα να έχει τρεις δουλειές στο δημόσιο τομέα με μια μόνο ασφαλιστική κάλυψη, «όμως σε άλλους τομείς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα», όπως εξηγεί.
Άσβεστος πόθος το ταξίδι στην ελληνική πατρίδα
Όταν της ζητούμε να μιλήσει για τη χώρα της συγκινείται: «Μεγαλώσαμε όπως μια παραδοσιακή –πουριτανική θα έλεγα– ελληνική οικογένεια, εγώ και τα τέσσερα αδέλφια μου, εκ των οποίων όμως μόνο ένας ζει στην Ελλάδα» εξομολογείται στο Attica Press, η κ. Τσιλιμίδη.
Επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα και φροντίζει τουλάχιστον μια φορά το χρόνο να γεύεται τις ομορφιές της, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει.
Όσο η ώρα περνά, διαπιστώνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ απλό άνθρωπο που «κουβαλάει» πάνω του την Ελλάδα, φορώντας ένα κρεμαστό κόσμημα που απεικονίζει την Ακρόπολη, ενώ φανερώνει σε κάθε του λέξη και μια ...μυρωδιά από τον ελληνικό τρόπο σκέψης.
«Αγαπάω τη χώρα μου –όσο βέβαια και το μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα– γι' αυτό και επέλεξα να συνεχιστεί η ελληνική παράδοση στο σπίτι μου, στέλνοντας την εννιάχρονη κόρη μου σε ιδιωτικό ελληνικό σχολείο», προσθέτει η επιστήμονας που είναι παντρεμένη με οδοντίατρο ελληνο-ιταλικής καταγωγής.
«Κρίκος» για τους έλληνες ναυτικούς
Γυναίκα δυναμική και πολυτάλαντη, συσπειρώνει γύρω της τους έλληνες της περιοχής. «Αρκετές φορές, ζητούν τη συμβουλή μου για ιατρικά θέματα, καθώς πιστεύουν ότι τους νιώθω καλύτερα από τους Αργεντινούς συναδέλφους μου», αναφέρει.
Μάλιστα, στο νοσοκομείο στο οποίο εργάζεται, έχει συχνά περιθάλψει έλληνες ναυτικούς που, είτε τραυματίστηκαν εν πλω, είτε έτυχε να αρρωστήσουν κατά την παραμονή τους στη χώρα. «Αμέσως με ειδοποιούν για τη συνεννόηση», θυμάται και προσθέτει: «Οι ναυτικοί μας αισθάνονται μεγάλη ασφάλεια όταν μιλούν σε έναν συμπατριώτη τους, πόσο μάλλον όταν αφορά σε θέμα υγείας τους». Δεν σταματάει όμως εκεί: «Εδώ ισχύει και κάτι άλλο. Λύνεται η γλώσσα. Βρίσκεις κοινά. Μιλάς για μια πατρίδα. Η ζωή των ναυτικών δεν είναι εύκολη. Την έζησα κι εγώ μέσα από τον πατέρα μου. Απλώνεις το χέρι σε αυτούς τους ανθρώπους και δεν ζητούν τίποτα άλλο, από μια ζεστή χειραψία», καταλήγει.
Συσπειρωμένη η ελληνική ομογένεια
Μας πληροφορεί ότι οι περισσότεροι ομογενείς ανήκουν σήμερα σε έξι μεγάλες κοινότητες, τρεις από τις οποίες υπάρχουν στο Μπουένος Άϊρες και οι υπόλοιπες σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Υπάρχουν επίσης και άλλες μικρότερες κοινότητες, καθώς και πολλοί ομογενείς διεσπαρμένοι, είτε είναι απομονωμένοι και ξεχασμένοι στις απομακρυσμένες επαρχίες της μεγάλης αυτής χώρας.
Παρόλα αυτά, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι ομογενείς διατηρούν έντονη τη συνείδηση της καταγωγής τους, αν και στην πλειονότητά τους δεν ομιλούν την ελληνική γλώσσα. Στις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες που έχει περάσει η χώρα, οι ομογενείς εξακολουθούν ακόμα να συσπειρώνονται γύρω από τις κοινότητές τους και την ελληνορθόδοξη εκκλησία, να διατηρούν τα ελληνικά έθιμα και παραδόσεις, να ρουφούν με πάθος ό,τι ελληνικό.
Στο Μπουένος Άιρες έχει έδρα η Ορθόδοξη Εκκλησία της πρωτεύουσας της Αργεντινής και της Νοτίου Αμερικής και Αρχιεπίσκοπος σήμερα είναι ο κ. Ταράσιος.
«Η ελληνορθόδοξη εκκλησία και όλοι όσοι στηρίζουν τον ελληνισμό στην Αργεντινή και στη Λατινική Αμερική, αποδίδουν μέγιστο έργο με το να διατηρούν ζωντανή την ανάμνηση των γονιών και των παππούδων που μιλούσαν "Ελληνικά" και που δεν έχαναν ευκαιρία να αναφέρονται με λαχτάρα, συγκίνηση και νοσταλγία σ' ένα μακρινό, μικρό και ταπεινό "χωριό", πέρα από τις θάλασσες» καταλήγει η ελληνίδα γιατρός...
της αγαπημένη μας συναδέλφου ΒΟΥΛΑΣ ΜΑΛΛΑ
αναδημοσίευση απο το ATTICAPRESS
