αφιερωμενο....

Της Δέσπως
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται,
μηνά σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι,
η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγόνια.
Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.
Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα,
δεν ειν εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.
Το Σούλι αν επροσκύνησε κι αν τούρκεψεν η κιάφα,η Δέσπω αφέντες πιαπηδές,
δεν έκαμε, δεν έκαμε,
δεν κάνει.
Δαυλί στο χέριν άρπαξε,
κόρες και νύφες κράζει,
σκλάβες των Τούρκων μη ζήσουμε
παιδιά μ’ μαζί μου ελάτε
Και τα φυσέκια ανάψανε κι’ όλοι φωτιά γενήκαν.