Aσχετο για τους πολλους
αλλα σχετικο-σχετικοτατο
για τους λιγους και εκλεκτους
φιλους-φιλες
των peiratikon.
=====================
Ηταν γραφτο μου ανημερα της Πρωτοχρονιας,
να σε συναντησω και παλι στο στενο
αλλα γραφικο δρομακι των Βρυξελλων.
Εκει οπου χρονια τωρα με στελνουν τα ονειρα μου
για βρω αυτο που παντα μου ελειπε.
Και χρονια τωρα μου διεφευγε,λες και αποζητουσε
τα ονειρα μου.
Που ομως τις περισσοτερες φορες μετατρεπονταν σε εφιαλτες
αφου παντα αν και ημουν ενα βημα,μια αναπνοη
απο Σενα
Παντα σε εχανα.
Και παντα σ αναζητουσα.
Και ηρθε το 2010
Και ηρθες και συ.
Ομως τωρα ευελπισθω και πιστευω οτι δεν ησουν
Ονειρο.
Και τωρα θα σε κρατησω για παντα.
Οσο και αν εσυ εχεις την ταση να φευγεις
και να παιζεις
Το παιχνιδι του κρυφτου.
Τωρα ομως φανερωθηκες και γω
επαψα πλεον να σε ονειρευομαι
αφου σε βρηκα
και σε αγκαλιασα.
Μολις ειχες βγει απο τον γραφικο
μπιστρο
των Βρυξελλων.
Και γω ημουν απεξω
μεσα στην καταρρακτωδη βροχη και την πυκνη ομιχλη
Για ωρες πολλες
και σε περιμενα.
Και τωρα δικαιωθηκα.
Και τα ονειρα μου
επαψαν να με βασανιζουν.
Και παντα ξυπνω
χωρις να ειμαι βουτηγμενος
στον πυχτο ιδρωτα.
Και παντα πλεον τωρα
ξεκινω την μερα μου(εστω και αν εξω βρεχει και εχει ομιχλη)
αισιοδοξα,για το αυριο και το μελλον.
Θανος Λαμπροπουλος
