Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Τους τελευταίους 2 μήνες ακούσατε και διαβάσατε πάρα πολλά για μένα.
Εγώ δε μίλησα καθόλου, δεν είπα τίποτα.
Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω, χωρίς να επιδιώξω να δικαιολογηθώ ούτε να αποποιηθώ ευθύνες για κάτι που είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος.
'Εκπληκτος διαπίστωσα ότι η περιπέτεια μου ενδιέφερε περισσότερο τα Μ.Μ.Ε από τον πιθανό θάνατο μου, καθώς εισήχθην εσπευσμένα στο χειρουργείο του Ιασώ General, κινδυνεύοντας από σηψαιμία.
Ερωτώ, ποιό γεγονός είναι πιο σημαντικό...;
Στο νοσοκομείο ήρθαν 4 κάμερες και στην Λειβαδιά 54!
Πλήρωσα ακριβά το τίμημα και πιθανόν αυτό να είναι φυσιολογικό. Δεν παύει όμως να είναι ανέντιμο, γιατί δεν έκανα καμία αποτρόπαια πράξη.
Εάν είχα απεβιώσει στο νοσοκομείο θα με αποζημίωναν πάλι με τεράστια δημοσιότητα. Ευχαριστώ τους αστυνομικούς για την άψογη εώς συγκινητική συμπεριφορά τους και τον απεριόριστο σεβασμό που μου έδειξαν.
Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που μιλάω για την περιπέτεια, της οποίας επαναλαμβάνω φέρω αποκλειστικά την ευθύνη.
Κάποιοι είπαν από συμπάθεια ότι το ολίσθημα μου οφείλεται στον χαμό της μητέρας μου. Λάθος...
Η μητέρα μου με είχε στην αγκαλιά της όταν ήμουν μικρό παιδί και με προστάτευε. Ο θάνατος της δεν έχει καμία σχέση με τα δικά μου λάθη.
Είναι γελοίο για έναν άνδρα να κρύβεται πίσω από την απώλεια της μάνας για να τον λυπηθούν.
Είναι σαν να καπηλεύεται το θάνατο της. Όσο για την κατάθλιψη που μου προσάπτουν δεν είναι κάτι περίεργο για την εποχή μας, μάστιγα είναι που αυξάνεται συνεχώς.
Είμαι λοιπόν, ένας καταθλιπτικός μαχητής και στέλνω ένα μήνυμα στους ομοιοπαθούντες να αγωνιστούν και να μην φοβηθούν, βραχυκύκλωμα είναι θα περάσει.
Δεν θέλω τον οίκτο κανενός, μόνο την αγάπη.
Δεν έβλαψα συνάνθρωπο, δεν έκλεψα, δεν έκανα καμία ατιμωτική πράξη. Δεν έκανα κακό, έκανα μόνο σε εμένα.
Ευχαριστώ τους συνανθρώπους μου για την μεγάλη αγάπη, που εισέπραξα.
Μανώλης
-------------------------------------------------------------------------
Νομίζω, πως ο Μανώλης,
γνήσιος Κρητικός, λεβέντης με ψυχή,
τα είπε όλα.
Και όλα μεσα απο την καρδιά του.
Να είσαι καλά Μανώλη μας.
π. χρ.
-------------------------------------------------------------------------
Αν η ψυχή είχε φωνή
Στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Μια φυλακή σε προσμένει όταν φοβάσαι
αυτό ψυχή μου να θυμάσαι.
Μια Κυριακή που πεθαίνει μην τη λυπάσαι
αν αγαπάς ο ίδιος θα' σαι.
Παίζει ο πόνος τα βράδια με την καρδιά σου
κυνηγάει τα δάκρυά σου
κι όταν στο δρόμο σου θα 'βρεις παλιά φιλιά σου
βάλτα στην αγκαλιά σου.
Αν η ψυχή είχε φωνή
και μπορούσε να μιλάει
κάνε πιο κει θα 'χε πει
στο κορμί που την χαλάει.
Αν η ψυχή είχε πιει
και μπορούσε να γελάει
κάνει πιο κει θα 'χε πει
στο κορμί που την ξεχνάει.
Χειμώνας σε περιμένει όταν αργήσεις
αυτή την άνοιξη να ζήσεις
κι όταν η αγάπη πεθαίνει να μη δακρύσεις
πόθους ξανά θ' αναστήσεις.
