Ελπίζουμε αυτή η επιστολή να βάλει κάποια πράγματα στην θέση τους…
Όχι, δεν είμαστε ξεχασμένοι, δεν είμαστε παρατημένοι στο έλεος της μοίρας μας, δεν αδιαφορεί ο κ. Αγούδημος για μας…
Τον τελευταίο χρόνο δοκιμαστήκαμε αρκετά…
Η υπομονή μας ξεπέρασε (χωρίς λόγο και αιτία) πολλές φορές τα όρια της χαζομάρας…
Καταλάβαμε όμως ότι δεν αδιαφορεί για μας, είμαστε συνεχώς μέσα στο μυαλό του…
Η απορία μας όμως είναι εύλογη, τόσο ΜΙΣΟΣ, τόσο ΜΕΝΟΣ για τους ανθρώπους που σου δούλεψαν τόσα χρόνια… ΓΙΑΤΙ?
Ο κοινός νους αδυνατεί να συλλάβει κάποια αιτία…
Και η επιστήμη το ίδιο, συμπλήρωσε κάποιος σήμερα…
Κάποιος άλλος συνάδελφος σήμερα έλεγε:
“Χτες με ρώτησε το παιδί μου, πότε θα πάμε για τα Χριστουγεννιάτικα δώρα όπως οι συμμαθητές του. Του απάντησα με μισόλογα και γύρισα από την άλλη για να μην με δει βουρκωμένο…»
ΓΙΑΤΙ?
Σήμερα μας μήνυσες: «Δώρο μην περιμένετε, δεν υπάρχει φράγκο και κάντε ότι καταλαβαίνετε…»
Καπτα Μάκη,
Τόσα χρόνια στο λιμάνι είχες την φήμη του κιμπάρη και του «μάγκα»…
Δεν την έχεις πια…
Με τον καιρό άλλαξες και μάλιστα πολύ…
Πάρτο χαμπάρι έφτασες στην κορυφή…
Δεν γίνεται να πλουτίσεις άλλο…
Όμως έχεις ξεφτιλίσει τους ανθρώπους που σου δούλεψαν τόσα χρόνια…
Τους έχεις τελειώσει….
Αυτό σου ψιθύρισε στο αυτί ο καπταν Αλέκος όταν σου έδινε την ευχή του, στον πίνακα πίσω από το γραφείο σου?
Καθάρισες τους σαν κύριος, είναι αμαρτία, από κει που έχυναν τον ιδρώτα τους για σένα, να σε θυμούνται και να σε βλαστημάνε…
Μια γραμμή από το Ε9 της μαντάμ και καθαρίζεις…
Τι 1000 ακίνητα , τι 999…
Από την G.A. Ferries βγήκαν όλα…
Ούτε από τα φορτηγά πλοία, ούτε από την προίκα της, όπως συνήθιζες να λες…
Κάντο Χριστουγεννιάτικα μπας και σε λυπηθεί ο Θεός και σε αξιώσει να δεις κανένα εγγόνι…
Ένα εγγόνι που δεν θα ντρέπεται να λέει μεθαύριο ποιος ήταν ο παππούς του…
Αυτή είναι η ζωή καπτα Μάκη….
Ζ Ω Η
ΖΩΗ δεν είναι το Ε9, ούτε οι Ελβετίες…
Λες πως είσαι θρήσκος…
Πήγαινε στο εκκλησάκι του Αγίου Νικόλα μόνος σου και σκέψου τα όλα, σκέψου την πορεία σου, την ζωή σου, και σίγουρα θα αποφασίσεις το σωστό και θα τους πληρώσεις και θα τους αφήσεις να πάνε στην ευχή της Παναγίας…
Και όταν το αποφασίσεις μην ακούσεις κανέναν…
Μόνο εκείνον τον μακρινό πια ψίθυρο που λέγεται συνείδηση…
