ΚΑΙ Η ΒΡΟΧΑ ΕΠΙΠΤΕ ΣΤΗ ΒΡΥΞΕΛΛΑ

ΑΣΧΕΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΑΛΛΑ ΣΧΕΤΙΚΟ-ΣΧΕΤΙΚΟΤΑΤΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
=================
Και ηρθες παλι,εκει στην Γκραν Πλας
στο μικρο υπαιθριο καφε
με την σημαδιακη ονομασια
Καρλ Μαρξ.
Και δεν σε προλαβα γιατι ετρεχες
πλατσουριζοντας
στα πλημμυρισμενα απο τα νερα της πρωινης
βροχης πεζοδρομια.
Και σε σε βρηκα λιγα λεπτα αργοτερα
να ακουμπας για μια καλιτερη τυχη τα κατω ακρα
του Everard Serclaes.
Και ταχυνα τα βηματα μου
για να σε προλαβω και να σου πω,αυτο που ηθελα
απο μικρο αμουστακο αγορι.
Και σε ξαναχασα.
Οπως παντα.
Αφου μαλλον ηθελες παντα να φευγεις.
Και ομως ξαφνικα σε ξαναειδα στην αλλη γωνια
να στεκεσαι
κατω απο το Manneken-Pis.
Kαι ενω βρισκομουν μια αναπνοη από το να σου πω
αυτο που ηθελα
ξαναχαθηκες
σαν ξωτικο,αερινο
με τα ξανθα μαλια σου να χανονται μαζι σου.
Και ηταν αυτα που ηθελα και ποθουσα να αγγιξω απο μικρος.
καιενω τα βηματα μου βαρια
με οδηγουσαν στην ανηλια τρυπα μου
ξυπνησα βουτηγμενος στον ιδρωτα,και την αγωνια
του ονειρου.
Και ειπα ονειρο ηταν και περασε,και απλα γυρισα πλευρο
για να συνεχισω τον βαθυ μου υπνο.
Δεν προκανα να κλεισω τα βλεφαρα
και νασαι παλι
καθισμενη στο μικρο τραπεζακι
της λαικης ταβερνας.
Να απολαμβανεις με ιδαιτερη βουλιμια
το πιατο με τους αχνιστους
Moules
Και εσβηνες την πιπερατη γευση τους
με ενα τεραστιο ποτηρι
παγωμενη Carbonnade Flammande.
Και απο τοτε ξαναζω το ιδιο ονειρο
Το ονειρο που ομως
ηταν,ειναι και θα
παραμεινει
ΑΠΑΤΗΛΟ και ΑΠΙΑΣΤΟ.


Θανος Λαμπροπουλος