Τις πρώτες 30 ημέρες, τις περίμενα αλλιώς. Συγκλονιστικές. Αισιόδοξες. Τολμηρές. Ανατρεπτικές. Ρηξικέλευθες. Πράγματι, υπήρχαν όλα αυτά, αλλά από την ανάποδη. Απεργίες στο λιμάνι. Αλλαγή πολιτικής. Διάλυση του υπουργείου Ναυτιλίας. Καθυστέρηση στα Προεδρικά Διατάγματα. Σύγχυση. Αδράνεια. Αποχώρηση των Γερμανών από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Οι άγονες γραμμές είναι ακόμα ορφανές. Απλήρωτοι ακόμα οι ναυτικοί του Αγούδημου. Η ακτοπλοία, λένε, θα διοικείται από τη Μυτιλήνη. Οι ακτοπλόοι απειλούν ότι θα σηκώσουν ιταλική σημαία στα πλοία τους και θα πάρουν φθηνούς Βούλγαρους και Ρουμάνους. Κάντε, κάτι γιατί χάθηκα, όπως λέει και το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Γιάννη Θεοδωράκη:
Χάθηκα μέσα στους δρόμους
που έζησα για πάντα
Μαζί με τα σοκάκια
μαζί με τα λιμάνια
Χάθηκα
Γιατί δεν είχα τα φτερά
Γιατί είχα εσένα Κατινιώ
Γιατί είχα όνειρα πολλά
Και το λιμάνι ήταν μικρό
Γιατί ήμουν πάντα μόνος
Και θα ‘μαι πάντα μόνος
Σάββας Ν. Αθανασίου
