Ανεστραμμένα είδωλα
Οι άξιοι, οι ικανοί, οι τα καλά ποιήσαντες
ζουν άγνωστοι στην απομόνωσή τους.
Μακριά απ' το αδιάφορον, το άκριτον πλήθος.
Γαλήνιοι και ταπεινοί, χαίρονται ήσυχοι
την τίμια προσφορά τους.
Οι ήρωες είναι στους τάφους τους και ένιοι
εξ' αυτών στις φυλακές.
Ευδαίμονες στη μακαριότητα τους!
Μα... πάνω στους βωμούς τους, στις λευκές
πέτρες με τα επιγράμματα κάθονται,
-φρικτά κοράκια- οι εποφθαλμιούντες τη θυσία
και τη δόξα τους. Κρώζουν ξεδιάντροπα
άδειες κραυγές, προβάλλοντας -τάχα- την
ανύπαρκτη κενή περηφάνειά τους.
Οι ένδοξοι νεκροί, οι τιμημένοι, ακίνητοι,
ανέκφραστοι -ανεστραμμένα είδωλα της δόξας
αμίλητοι παρόντες - χλευάζουν, με
τη σιωπή τους, την κούφια αυταρέσκεια
των άθλιων σφετεριστών.
Ε. Ν. Μητάχος
Αφιερωμένο στους συναδέλφους αξιωματικούς ΛΣ εκ ΣΝΔ, που σύρουν το σταυρό του μαρτυρίου (όσοι δεν μήδισαν κι όσοι αντιλαμβάνονται την αθλιότητα των ημερών).
(Αναγνώστης)
