Εφυγε, χτες ήσυχα, διακριτικά κι αθόρυβα απο την ζωή, που αγαπούσε και πάλευε,
η δημοσιογράφος και εκδότρια της εφημερίδας "ΠΕΙΡΑΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ", ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΑΞΥΠΟΛΗΤΟΥ.
ΕΝΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ, ΜΕ ΑΡΧΈΣ, ΉΘΟΣ, ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΙΜΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ,
Η ΧΡΥΣΟΥΛΑ.
Χωρίς πλάτες και χορηγούς, κράτησε 11 ολόκληρα χρόνια μια εφημερίδα, που ξεκίνησε απο τον Πειραιά και γρήγορα... αγκάλιασε ΄΄ολη την Αττική.
Ηταν ένα θαυμάσιο....παιδί, που αγωνίστηε μόνο του και τα κατάφερε.
Αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους κι έδινε τα πάντα για αυτούς μέσα απο την δημοσιογραφία.
Δεν λύγισε ΠΟΤΕ, η Χρυσούλα.
Την ξεγέλασε ο θάνατος κι έφυγε με αξιοπρέπεια και περηφάνεια.
Χωρίς να ενοχλήσει κανέναν.
Ορθια μέχρι την τελευταία στιγμή της.Ταξίδεψε, αλλα άφησε πίσω της μιά παρακαταθήκη.
Οταν θελει ο άνθρωπος , μπορεί.
με ένα ποίημα τησ Κατερίνας Γώγου, την αποχαιρετούμε, φίλοι και συνάδελφοι.
Το τελευταίο αντίο, σήμερα στη 1.30, στο τρίτο νεκροταφείο.
Καλό ταξίδι, Κατερίνα.
Αντίο Ικαρε....
ποπη χρ.
----------------------------------------------------------------------
Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.
Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις
.
Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός
γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και
οι φίλοι μου με φοβούνται.
Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε
φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω.
Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε
πως είσαι εσύ.
Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;
κατερινα γωγου
