4 ΧΡΟΝΙΑ PEIRATIKO REPORTAZ
Ένα επάγγελμα "παρεξηγημένο" , που όμως γίνεται"καρμανιόλα" για τους πολλούς.
Αυτούς, που το υπηρετούν με μοναδικό γνώμονα την ΑΛHΘΕΙΑ, που δίνουν σκληρή καθημερινή μάχη , για να την αποκαλύπτουν, που συχνά χάνουν και το ψωμί τους για να υπερασπιστούν την αληθινή, την ουσιαστική, την δημοσιογραφία προς όφελος του λαού!
Μετράμε θύματα της. Συναδέλφους, που "φεύγουν" νωρίς κι αφήνουν πίσω δάκρυα και βαθύ πόνο για όλους εμάς , που μένουμε πίσω.
Πάντα το επάγγελμά μας ήταν "καρμανιόλα".
Τα τελευταία χρόνια, όμως η ραγδαία αύξηση της ανεργίας στα όρια της ανελέητης "ΣΦΑΓΗΣ", η μανία των αφεντικών, που πλουτίζουν δεκαετίες στις πλάτες μας, των εκδοτών, των καναλαρχών και των ιδιοκτητών ραδιοφώνων και portal εναντίον των δημοσιογράφων, αλλά και των τεχνικών ραδιοφώνου και τηλεόρασης και των υπαλλήλων στα ΜΜΕ μας έκανε όλους πιο ευάλωτους απέναντι σε χρόνιες ασθένειες, στον αδυσώπητο καρκίνο, σε εγκεφαλικά επεισόδια και σε καρδιακές παθήσεις.
Ανεργία και οφειλές δεδουλευμένων πολλών μηνών, κλείσιμο εφημερίδων ραδιοφωνικών σταθμών και καναλιών, απολύσεις άδικες και ομαδικές, μείωση αυτών των ήδη χαμηλών μισθών μας και αβεβαιότητα, ανασφάλεια, πείνα και απελπισία μας μετέτρεψαν σε καρυδότσουφλα μέσα σε τυφώνα!
...Χάνουμε πολύ άδικα συναδέλφους και φίλους, άξιους και αγωνιστές και καθόμαστε και βλέπουμε την γκαιμπελιστική εργασία στην υπηρεσία της τρόικας και της άθλιας συγκυβέρνησης ξεπουλημένων"δημοσιογράφων" , που δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση με την πλειονότητα ενός κλάδου με εργαζόμενους χαμηλόμισθους, διωκόμενους, ανέργους, ανασφαλείς, πεινασμένους και πολύ συχνά και ασθενείς.
Ως πότε;
Κάποτε θα πρέπει τα ξεπουλημένα "οργανάκια" της δημοσιογραφίας να πάνε εκεί, που τους αξίζει και να δώσουμε μάχη οι υπόλοιποι, που σεβόμαστε τους εργαζόμενους , τον αδικημένο Ελληνικό λαό, τους νέους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους συναδέλφους μας από όλους τους κλάδους.
Είναι πολύ οδυνηρό να "φεύγουν" οι ήρωες της δημοσιογραφίας να υποφέρουν όσοι ακόμα όρθιοι και μαχητές, αξιοπρεπείς και περήφανοι ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ και να μας φτύνει όλους συλλήβδην ο λαός, γιατί οι ξεφτιλισμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε κόλακες της Τρόικας και τα οικονομάνε εις βάρος του λαού.
Και αν υπάρχει και κάτι άλλο, που μπορούμε να κάνουμε, είναι να απλώσουμε το χέρι σε όσους συναδέλφους μας υποφέρουν, να είμαστε στο πλευρό τους, να βοηθήσουμε όπως και όσο μπορούμε
να μην γυρνάμε την πλάτη, κλεισμένοι στο μικρόκοσμο μας στους απολυμένους, στους απλήρωτους, στους ανέργους και σε όσους πάσχουν, γιατί το άγχος, η...σφαγή, οι διώξεις, η ..θηλιά στο λαιμό, η ανεργία, η πίκρα, ο πόνος και η απελπισία αύριο θα είναι ...εδώ στην πόρτα μας.
Μόνο με αγάπη πραγματική και αλληλεγγύη ουσιαστική και με πράξεις, έχουμε ελπίδα.
Αλλιώτικα...ξεχάστε μας!
Πόπη Χριστοδουλίδου
