ΕΘΝΟΣ
Συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Συνελήφθη από τη χούντα δύο φορές. Πέρασε στρατοδικείο και φυλακίστηκε. Οικονομικός συντάκτης στο «Εθνος» και το «Εθνος της Κυριακής» από το 1990 μέχρι τη συνταξιοδότησή του
Ο Αντώνης γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αμαρουσίου και το 1968 γράφτηκε στην ΑΣΟΕΕ, την τότε Ανωτάτη Εμπορική, την οποία το 1970 εγκατέλειψε για λόγους ανωτέρας βίας. Το καλοκαίρι του 1966 ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη δημοσιογραφία μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή», την οποία έκλεισε η δικτατορία στις 21 Απριλίου του 1967.Ο Αντώνης Σωτηράκος ήταν οικονομικός συντάκτης του «Εθνους» και του «Εθνους της Κυριακής» από το 1990 μέχρι και πριν από δύο χρόνια, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Και μέχρι χθες έδινε τη μάχη της ζωής του. Αντιμετώπιζε την επάρατο νόσο και τα προβλήματα υγείας που είχε με την καρδιά του με αξιοζήλευτο θάρρος, με μοναδικό αυτοσαρκασμό και χιούμορ. Χαρακτηριστικά που τον διέκριναν σε όλη του τη ζωή. Εφυγε, όμως, ξαφνικά... Οπως ξαφνικά και πάντα με... σαματά έμπαινε τόσα χρόνια στα γραφεία της εφημερίδας μας.
Ο Αντώνης Σωτηράκος συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, μέσα από τις Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης (ΔΕΑ). Τον Σεπτέμβριο του 1967 συνελήφθη από το καθεστώς μαζί με τους Πέτρο Δημητρίου, Γιώργο Γλυνό, Αδαμάντιο Χρυσικό, Θύμιο Παπανικολάου και Αριστείδη Μαυροσκούφη.
Δύο φορές συνελήφθη στη διάρκεια της δικτατορίας, το 1967 και το 1969. Πέρασε από δύο στρατοδικεία, φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ και στην Αίγινα. Αποφυλακίστηκε λίγο πριν από την πτώση της χούντας και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, στην οποία επέστρεψε το 1984.
Από τη μεταπολίτευση και μετά εργάστηκε σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς καλύπτοντας πάντα το ρεπορτάζ του υπουργείου Οικονομικών και ειδικά τα φορολογικά θέματα.
Μεταξύ άλλων εργάστηκε στις εφημερίδες «Αυριανή», «Δημοκρατικός Λόγος», «Εξόρμηση», στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, στο γραφείο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών, στην «Ημερησία» και στο «Εθνος» και το «Εθνος της Κυριακής».
Αντικομφορμιστής, αριστερός και πάνω απ΄ όλα ελεύθερο πνεύμα, με το αίσθημα του δικαίου ριζωμένο μέσα του, δεν υποχώρησε ποτέ μπροστά στις αρχές, το ήθος και τις αξίες του.
Στο πλευρό των νέων
Διορατικός, μπορούσε να διακρίνει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, και όταν συνάδελφοι, περισσότερο για να τον πειράξουν, του πήγαιναν κόντρα, τους κοίταζε λοξά, κούναγε το κεφάλι, χαμογελούσε πονηρά και έλεγε:
Διορατικός, μπορούσε να διακρίνει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, και όταν συνάδελφοι, περισσότερο για να τον πειράξουν, του πήγαιναν κόντρα, τους κοίταζε λοξά, κούναγε το κεφάλι, χαμογελούσε πονηρά και έλεγε:
«Δεν βλέπεις ούτε τη μύτη σου. Ξύπνα. Είσαι μακριά νυχτωμένος...». Και με επιχειρήματα αποδείκνυε το ορθό των λεγομένων του. Και συνήθως ερχόταν η επιβεβαίωση...
Ο Αντώνης ήταν πάντα στο πλευρό των συναδέλφων και ιδίως των νεοτέρων. Να τους διδάξει, να τους βοηθήσει να τους στηρίξει.
Λάτρευε τις δύο κόρες του, την Ηλέκτρα και την Ιωάννα, και τα εγγόνια του, τον Οδυσσέα και τον Χρήστο. Του άρεσε να ψαρεύει με τη βάρκα του. Η παρέα μαζί του ήταν γοητευτική.
Εμείς, η οικογένεια του «Εθνους» και του «Εθνους της Κυριακής» αποχαιρετούμε τον φίλο, συνάδελφο και μαχητή Αντώνη Σωτηράκο, σήμερα στις 5.30 το απόγευμα στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία στην Αγία Παρασκευή. Ευχόμαστε στην οικογένειά του και στους στενούς του ανθρώπους «κουράγιο».
ΕΣΗΕΑ
Υπηρέτησε με σεβασμό τη δημοσιογραφία
Υπηρέτησε με σεβασμό τη δημοσιογραφία
Το διοικητικό συμβούλιο της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών με ανακοίνωσή του για τον αιφνίδιο θάνατο του Αντώνη Σωτηράκου εκφράζει τη θλίψη του και επισημαίνει: «Ο Αντώνης Σωτηράκος αγάπησε τη δημοσιογραφία και την υπηρέτησε με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης συλλυπείται τη σύζυγό του και τις αγαπημένες του κόρες και αποχαιρετά τον άξιο και αγαπητό μας συνάδελφο».
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΧΑΚΗΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΧΑΚΗΣ
Καλό ταξίδι «παππούλη»...
Θέλω να... αποχαιρετήσω τον Αντώνη και τα δάκτυλά μου παραμένουν «παγωμένα» πάνω από το πληκτρολόγιο. Κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή και στο μυαλό μου έρχονται στιγμές από τα 20 χρόνια που δουλέψαμε μαζί σε αντικριστά γραφεία.
Θέλω να... αποχαιρετήσω τον Αντώνη και τα δάκτυλά μου παραμένουν «παγωμένα» πάνω από το πληκτρολόγιο. Κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή και στο μυαλό μου έρχονται στιγμές από τα 20 χρόνια που δουλέψαμε μαζί σε αντικριστά γραφεία.
Από την πρώτη μέρα που ήλθα στο οικονομικό τμήμα του «Εθνους» άκουσα την προσφώνηση «παππούλης». Ετσι τον φώναζαν οι παλαιότεροι συνάδελφοι, όχι για την ηλικία του, αλλά επειδή είχε... ασπρίσει από μικρός.
Τα οικονομικά και κυρίως τα φορολογικά θέματα τα έπαιζε στα δάκτυλα μέχρι σημείου να διορθώνει νομικούς συμβούλους υπουργών για φορολογικές διατάξεις. Παρέδιδε... μαθήματα επί καθημερινής βάσεως.
Υπερασπιζόταν τη γνώμη του με θέρμη κι όταν διαφωνούσαμε στο οικονομικό μάς άκουγε όλη η αίθουσα σύνταξης. Αυτό γινόταν και μετά το 2010 που βγήκε στη σύνταξη στις συχνές επισκέψεις του στην εφημερίδα.
Τον τελευταίο καιρό αυτές αραίωσαν, μία και έδινε μια άνιση μάχη. Το πάλεψε, αλλά...
Καλό ταξίδι «παππούλη»
