Σχετικά με το τι σχέση έχει ο αντικαπιταλιστικός δρόμος με τις εκλογές της αυτοδιοίκησης, απάντησε: «Όλα τα ζωτικά καθημερινά μας προβλήματα συνδέονται με τις επιλογές του συστήματος, του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων: Το αν ο κόσμος θα έχει δουλειά, καθαρό αέρα να αναπνέει, αν θα καίγεται με την πρώτη φωτιά ή αν θα υπάρχει πυροπροστασία, αν θα πνίγεται στην πρώτη βροχή ή αν θα υπάρχει μια φυσική αποκατάσταση των ρεμάτων, αν θα βρωμάει η Αττική ή αν θα υπάρχει μια διαχείριση των σκουπιδιών φιλική στο περιβάλλον και στον άνθρωπο και όχι προσαρμοσμένη στο ιδιωτικό κέρδος, όλα αυτά καθορίζονται από μια κεντρική επιλογή. Ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε κρίση, προσπαθεί σήμερα να αρπάξει τον πλούτο, να εκμεταλλευτεί τη φύση και τον άνθρωπο, για να ξανακερδίσει την κερδοφορία του. Γι’ αυτό ο αγώνας μας είναι αντικαπιταλιστικός. Όχι γιατί δεν δίνουμε έμφαση στους καθημερινούς αγώνες. Το αντίθετο: Εννιά χρόνια στο περιφερειακό συμβούλιο ασχοληθήκαμε με κάθε μικρό και μεγάλο θέμα της Αττικής. Όμως, το να κοιτάμε κατάματα τον εχθρό, δίνει δύναμη στους αγώνες»
Σχετικά με τον κατακερματισμό των δυνάμεων της Αριστεράς: «Η απάντηση για μια αριστερά πραγματικά ανατρεπτική βρίσκεται στη σφυρηλάτησή της μέσα από τους αγώνες και την κοινή δράση. Γι’ αυτό, παρά τις διαφορές μας και με το ΚΚΕ και με τη ΛΑΕ και με άλλα ρεύματα, επιμένουμε ότι θα πρέπει να υπάρχει κοινή δράση μέσα στο κίνημα. Αυτή η κοινή δράση στο κίνημα ήταν που μας έφερε σήμερα ως αποτέλεσμα να έχουμε ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική ένα ψηφοδέλτιο πολύ ευρύτερο από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να υπάρχουν άλλες 3 οργανώσεις που μας στηρίζουν, να συσπειρώνουμε κατά 35% των ψηφοδελτιων μας ανένταχτους αγωνιστές των κινημάτων, ανθρώπους που πήγαν κόντρα στη Διοίκηση της Δούρου, όπως την Φλώρα Νικολιδάκη, την πρώτη περιφερειακή σύμβουλο που δήλωσε αποχώρηση από την παράταξη της Δούρου και καταψήφισε τον ΠΕΣΔΑ και τους προϋπολογισμούς της Δύναμης Ζωής, την Τίνα Μαύρου που ήταν υποψήφια της Δύναμης Ζωής και τώρα είναι μαχητικά στον Πειραιά με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή. Μέσα από τις μάχες που δίνουμε, στο εργατικό κίνημα, στο αντιφασιστικό κίνημα, την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στα περιβαλλοντικά θέματα».
Για τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΛΑΕ στο περιφερειακό συμβούλιο: «Το ΚΚΕ έχει μια ιδιοκτησιακή σχέση με τους αγώνες με την οποία διαφωνούμε. Δεν αφήνει δυνατότητα συνάντησης με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις.
Οι δυνάμεις της ΛΑΕ μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο άργησαν πάρα πολύ να κόψουν τον ομφάλιο λώρο στήριξης στη Δούρου. Αν το σύνολο των δυνάμεών τους, που το 2015 δήλωναν ότι είναι με τη Δούρου αποχωρούσαν, δεν θα είχε πια πλειοψηφία η Δούρου. Δεν θα μπορούσε να περάσει μια σειρά πράγματα από την πολιτική της. Εμείς δεν κακίζουμε αυτόν τον κόσμο. Χαιρόμαστε για το ότι σήμερα ξεκαθαρίζουν τη θέση τους, παρότι μετά από πολλές απώλειες, γιατί αντί να τραβήξουν τον κόσμο από τον ΣΥΡΙΖΑ με αυτή τη διαδικασία έχασαν κόσμο προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτές τις αγωνιστικές δυνάμεις, για να μπορέσουμε να κάνουμε μια βαθύτερη συμφωνία, θα πρέπει να αναγνωρίσουν τι έκαναν λάθος, να κάνουν την αυτοκριτική τους σε αυτό το σημείο, στο ότι στήριξαν την πολιτική της Δούρου, και αυτό θα είναι η προωθητική βάση για μια σαφή κατεύθυνση που θα δώσουμε στον κόσμο και το κίνημα για να ελπίζει σε μια δυνατότητα ότι τα πράγματα θα πάνε αλλιώς αυτή τη φορά –κι όχι προς ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ- για να μιλήσουμε για μια πραγματική δυνατότητα ανατροπής.
Για το γιατί κατεβαίνουμε στις εκλογές είπε: «Ζητάμε να μας δώσει ο κόσμος δύναμη με την ψήφο του, ώστε αυτή την δύναμη να τη γυρίσουμε μέσα στο κίνημα, με το δυνάμωμα των αγώνων την επομένη των εκλογών. Αρνούμαστε κατηγορηματικά να γίνουμε κατοικίδιο συνδιαχείρισης μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο»
Για το θέμα της ασφάλειας και της επίθεσης του Ρουβίκωνα με μπογιές στη Βουλή: «Θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση είναι γελοία. Αν μιλήσουμε για την ασφάλεια, προφανώς κανένας πολίτης δεν αισθάνεται απειλή από τις ενέργειες του Ρουβίκωνα. Όμως, έχω μια επιφύλαξη για την ίδια την αποτελεσματικότητα τέτοιων ενεργειών, για το κατά πόσο δεν μένουν και αυτές στο επικοινωνιακό του πράγματος. Εμείς μιλάμε για πραγματικούς αγώνες, που τους υλοποιούν μαζικά κινήματα. Πραγματικές συγκρούσεις, όπως τον Γενάρη, όταν ήμασταν έξω από τη Βουλή, στις πρώτες αλυσίδες με τους αναπληρωτές, που διεκδικούσαν την εργασία τους. Εκεί ήμασταν στην πρώτη γραμμή απέναντι στα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα. Αυτός είναι ο δρόμος για την αριστερά και όχι τα επικοινωνιακά τρικ».
