areios_pagos.jpg
Σύμφωνα με το σκεπτικό του Αρείου Πάγου, η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας | EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας φέρνει σε δυσμενέστερη θέση χιλιάδες εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτοι, αφού οι εργοδότες αρνούνται να καταβάλουν τις συμφωνημένες αποδοχές.
Πρόκειται για ακόμα μία απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία δίνει... πάσα στους εργοδότες, καθώς κρίνει ότι «η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί από μόνη της να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει τον εργαζόμενο σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σε αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης».
Παρόμοιο αντεργατικό σκεπτικό έχει να επιδείξει και σε άλλες δύο παλαιότερες αποφάσεις του ο Αρειος Πάγος (υπ’ αριθμ. 795/2007 και 381/2012). Αυτή τη φορά τον απασχόλησε αναίρεση την οποία άσκησε τεχνική εταιρεία σε εφετειακή απόφαση με την οποία είχε κριθεί ότι θα πρέπει να καταβάλει σε υπάλληλό της τους συμφωνημένους μισθούς και επιδόματα (δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα κ.ά.).
Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για την υπ’ αριθμόν 677/2017 απόφαση, όπου οι αρεοπαγίτες έκαναν δεκτή την αναίρεση της εργοδότριας τεχνικής εταιρείας, αποφασίζοντας να επιστρέψει η υπόθεση πίσω στο Εφετείο για νέα κρίση.
Σύμφωνα πάντα με την απόφαση, «η μονομερής από τον εργοδότη και δυσμενής για τον μισθωτό μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας δεν συνεπάγεται χωρίς άλλο τη λύση της αλλά παρέχει στον μισθωτό το δικαίωμα είτε να θεωρήσει τη μεταβολή αυτή ως άτακτη καταγγελία της σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη και να ζητήσει την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης είτε, εμμένοντας στη σύμβαση, να αξιώσει την τήρηση των όρων της και την αποδοχή της εργασίας του από τον εργοδότη σύμφωνα με το πριν τη μεταβολή περιεχόμενο της σύμβασης και, σε περίπτωση άρνησης του εργοδότη να αποδεχθεί την εργασία αυτή, να ζητήσει μισθούς υπερημερίας. Μόνη όμως η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την εκτεθείσα έννοια, μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, εκτός αν γίνεται δολίως και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του».
Η ερμηνεία
Ερμηνεύοντας περαιτέρω την κείμενη νομοθεσία το ανώτατο δικαστήριο κατέληξε ότι «μόνη η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει αυτόν σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σ’ αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης. Εφόσον δε στις παραδοχές της προσβαλλομένης δεν διαλαμβάνεται ότι διαπιστώθηκε τέτοια πρόθεση της εναγομένης εργοδότριας, δεν θεμελιώνεται βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας του ενάγοντος που ισοδυναμεί με έκτακτη καταγγελία της σύμβασης αυτής».
