Της Νίκης Ζορμπά
Η κυβέρνηση εργάζεται εντατικά, λέει, για την ολοκλήρωση της τεχνικής συμφωνίας έως τις 20 Μαρτίου, οπότε και συνεδριάζει το Eurogroup. Θεωρεί μάλιστα στόχο εφικτό την επίτευξη του Staff Level Agreement έως τότε,  ήτοι σε διάστημα περίπου δύο εβδομάδων. 

Τα μαντάτα πάντως από τις τεχνικές διαβουλεύσεις στο Χίλτον της πρώτης εβδομάδας, όχι μόνον δεν φαίνεται να γεφύρωσε τις διαφορές Ελλάδας- Θεσμών, αλλά αντιθέτως μάλλον μεγέθυνε τις αντιθέσεις και μάλιστα εφ όλης της ύλης και σε όλα τα μέτωπα της διαπραγμάτευσης. 
Μεταξύ του ΔΝΤ δε και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, αναπτύχθηκε τέτοια "θερμότητα", που η Ντέλια Βελκουλέσκου ήταν έτοιμη την Πέμπτη να πακετάρει βαλίτσες και να αναχωρήσει εσπευσμένα. Πυροσβεστικά έδρασε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο γάλλος ΥΠΟΙΚ, ζητώντας "επανασύνδεση" στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. 
Τα ανοιχτά μέτωπα με τους Θεσμούς ( και ιδιαίτερα το ΔΝΤ) διατρέχουν όλη τη σκαλέτα των υπό διαπραγμάτευση μέτρων με αποκορύφωμα για την ελληνική πλευρά, την πλήρη διαφωνία στο μείγμα των αντίμετρων που θα συνοδεύσουν τη μείωση του αφορολόγητου. Η κυβέρνηση επιθυμεί στήριξη σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες , δια μείωσης ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ κλπ ενώ το Ταμείο, είναι στοχοπροσηλωμένο σε μέτρα με αναπτυξιακό πρόσημο. 
Οι προσδοκίες και η παγίδα
Η εμπλοκή αυτή- δεν είναι η μοναδική μεν αλλά έχει εξαιρετικά υψηλή πολιτική σημασία για την Κυβέρνηση- συνοδεύεται από τα ήξεις- αφήξεις του Βερολίνου σχετικά με την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που θα την οδηγήσει – βάσει του κυβερνητικού προγραμματισμού- σε δοκιμαστική έξοδο στις αγορές εντός του έτους. 
Κι αν δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες, βάσει των οποίων, η Άνγκελα Μέρκελ δεσμεύεται να "δώσει" τον πολυπόθητο προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων που θα ανοίξουν την κάνουλα της ΕΚΤ, αν η Ελλάδα ολοκληρώσει άμεσα την αξιολόγηση, ευαρέστησαν κυβερνητικούς παράγοντες, υπάρχει και "ανάποδη" ανάγνωσή τους που θορύβησε τους πιο καχύποπτους. 
Κοινώς, υπάρχει η εκτίμηση τινών στην ελληνική πλευρά ότι σχετικά σενάρια
 είναι "πονηρά", καθόσον βλέπουν πίσω από τις "βερολινέζικες διαρροές", όχι μόνον 
το τυρί αλλά και τη φάκα: Να συρθεί η Ελλάδα σε υπογραφή όποιων μέτρων της ζητηθούν ( εξαιρετικά επώδυνων για αφορολόγητο και συντάξεις) προκειμένου να της παρασχεθούν οι προϋποθέσεις ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης αλλά… μόλις νομοθετηθούν τα μέτρα και κλείσει η β’ αξιολόγηση, να μεταφερθεί η συζήτηση για τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων για το χρέος , σε ένα "απώτερο" μέλλον. 
Στην περίπτωση αυτή, η Κυβέρνηση κινδυνεύει με ανάληψη υψηλότατου πολιτικού κόστους – διότι η ούγια των μέτρων θα γράφει Α. Τσίπρας και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-  και απογυμνωμένη πλήρως από το αφήγημά της: Εντείνουμε τη ρευστότητα δια του QE, βγαίνουμε στις αγορές στο τέλος του 2017. 
Καθόλου τυχαία δεν είναι άλλωστε η χθεσινή επιμονή του έλληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος σε κοινές δηλώσεις με τον γάλλο ομόλογό του, αναφέρθηκε επανειλημμένως στην κυβερνητική επιδίωξη για "συνολική συμφωνία" ( global agreement), η οποία θα περιλαμβάνει τον όλο οδικό χάρτη: 1. Κλείσιμο αξιολόγησης 2. Προσδιορισμός μεσοπρόθεσμων μέτρων 3. Ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο QE.