Είναι μια διαπίστωση που μας ανησυχεί και μας προβληματίζει.
Τα αποτελέσματα «χρήσης» αυτών των δύο ετών μιλούν από μόνα τους…. Είναι μια σελίδα που δεν γράφηκε ποτέ.
Ανύπαρκτο νομοθετικό έργο, ελάχιστες πρωτοβουλίες για την λειτουργία του Οργανισμού αλλά και την βελτίωση της υπηρεσιακής, επαγγελματικής και προσωπικής καθημερινότητας των στελεχών του Λιμενικού.
Ούτε καν τα αυτονόητα μιας δήλωσης στήριξης, μιας πράξης αλληλεγγύης ή ακόμα ακόμα μιας δέσμευσης με συγκεκριμένη ημεροχρονολογία.
Οι ευθύνες για όλα τα παραπάνω βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τις πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων δύο ετών.
Τους εμπιστευτήκαμε περισσότερο απ’ όσο έπρεπε ή απ΄όσο άξιζε;
Υπάρχει ελπίδα για την συνέχεια;
Μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση;
Δύσκολα, εάν κανείς «διαβάσει» την πολιτική σκέψη και συμπεριφορά της παρούσας πολιτικής ηγεσίας.
Παράδειγμα: το σχέδιο νόμου των κ.κ. Δρίτσα – Κουρουμπλή, όπως πληροφορούμαστε, αναρτάται πιθανώς αύριο για διαβούλευση.
Και αυτή η διαβούλευση βέβαια, φρονούμε θα έχει την ίδια τύχη με την προηγούμενη μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων και συνδικαλιστικών φορέων.
Η «διαβούλευση» που υπήρξε εως σήμερα με τους θεσμούς του συνδικαλισμού και τους υπηρεσιακούς παράγοντες μας θυμίζει την διαβούλευση που γίνεται με τους Τροϊκανούς επιτηρητές της πατρίδας μας.
Από τη μια πλευρά η αυθεντία ή οι αυθεντίες και από την άλλη πλευρά εμείς, οι αντιρρησίες, οι κακοί, εκείνοι που δεν θέλουν την αλλαγή. Πρόκειται δηλαδή για ένα «παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα», με προειλημένες αποφάσεις.
Κατά τα λοιπά, όπως επισημαίνουμε, όλα κινούνται σε ένα πλαίσιο ακατάπαυστης και ακατάσχετης υποσχεσεολογίας.
Η πραγματική εικόνα όμως άλλα μαρτυρά, στασιμότητα αν όχι αναχρονιστική αντίληψη.
Όποιος τολμά να αναδείξει προβληματικά πεδία, ή να αρθρώσει αντίθετη άποψη στον δημόσιο λόγο αντιμετωπίζεται ως να έχει διαπράξει έγκλημα καθοσιώσεως, με μια ακατανόητη επιθετικότητα και προσωπικές ύβρεις.
Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος, υπάρχει ελπίδα;
Αναζητείται….θα λέγαμε. Σε κάθε περίπτωση πάντως στο λιμάνι δεν έφτασε.
Πρόεδρος της ΠΕΑΛΣ
