"Είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας, μέρος
αυτού του λαού. Προερχόμαστε από οικογένειες που εργάστηκαν και
εργάζονται σκληρά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.... Ότι αφορά στην
κοινωνία, ότι αφορά στον διπλανό μας, μας αφορά...Πάμε λοιπόν όλοι μαζί
να τους δείξουμε τι σημαίνει να είμαστε όλοι μαζί"!
www.limenika-nea.blogspot.gr-αναδημοσίευση
Συνάδελφοι, Λιμενικοί, Αστυνομικοί, Πυροσβέστες, στην ενέργεια και στην αποστρατεία.
Τα κατάφεραν.
Δεν μας έπεισαν κι όπως φαίνεται από τη σημερινή μας συγκέντρωση, δεν έπεισαν ούτε εσάς.
Μας είπαν, δεν σας αφορά η ρύθμιση.
Κάποια στιγμή υπονόησαν ότι θα τύχουμε διακριτικής μεταχείρισης και μας έκλεισαν το μάτι με νόημα.
Τους απαντάμε … δεν «τσιμπάμε».
Ότι αφορά στην κοινωνία, ότι αφορά στον διπλανό μας, μας αφορά.
Είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας, μέρος αυτού του λαού. Προερχόμαστε
από οικογένειες που εργάστηκαν και εργάζονται σκληρά για να ζήσουν με
αξιοπρέπεια.
Εν τέλει έχουμε πάθει κι έχουμε μάθει.
Έξι βάρβαρα μνημονιακά χρόνια, μας δίδαξαν πολλά.
Είδαμε … και τι δεν είδαμε!
Περικοπές μισθών, ακύρωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, εργασιακών
δικαιωμάτων, επιθέσεις καταλήστευσης των ταμείων μας, υποβάθμιση των
συνθηκών εργασίας, μη συμμόρφωση του Κράτους με τελεσίδικες αποφάσεις
των δικαστηρίων, περικοπές των προϋπολογισμών των οργανισμών που
υπηρετούμε …. ατέλειωτη η λίστα.
Το νέο αυτό προσχέδιο δεν μας αφορά, μας λέει η Κυβέρνηση, μας αφορά με βεβαιότητα, λέμε εμείς.
Και πώς να είναι διαφορετικά όταν στο πρώτο άρθρο ρητά αναφέρεται ότι με
όμοιο τρόπο, με άλλο νόμο, θα ρυθμιστούν τα θέματα των λειτουργών του
δημοσίου και των στρατιωτικών.
Έμμεσα λοιπόν στέλνουν το μήνυμα ότι αυτά που καθορίζονται στο σημερινό
προσχέδιο νόμου και αφορούν τους «άλλους» όπως λέει η Κυβέρνηση, σύντομα
θα περάσουν και σ΄ εμάς.
Κι επειδή οι ρυθμίσεις με αρνητικό πρόσημο είναι πολλές, σημαντικές
και θα μας επηρεάσουν άμεσα, οδηγώντας μας σε περαιτέρω φτωχοποίηση,
αντιστεκόμαστε και αντιδρούμε.
Για να δούμε όμως ποιες είναι αυτές;
Πρώτον, αυτή καθ’ αυτή η ένταξή μας στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Δεύτερον, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, που πλέον θα
υπολογίζεται με βάση τις εισφορές ολόκληρου του ασφαλιστικού βίου κι όχι
της τελευταίας πενταετίας, γεγονός που άμεσα θα επιφέρει μειώσεις της
τάξης του 15% και άνω.
Τρίτον, το ποσοστό αναπλήρωσης που για έναν εργαζόμενο με σαράντα χρόνια
ασφάλισης κατακρημνίζεται πλέον στο 60% του συντάξιμου μισθού.
Τέταρτον, η κατάργηση του μεικτού συστήματος υπολογισμού της σύνταξης,
που τιμωρεί κυρίως όσους έκαναν το λάθος να επιλέξουν την εργασία από
την συνταξιοδότηση.
Να λοιπόν πως προκύπτει το ένα δίς οκτακόσια εκατομμύρια ευρώ, που
προβλέπεται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης που
ψηφίστηκε το Καλοκαίρι.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η νέα αρχιτεκτονική του συστήματος στηρίζεται, όπως λέει ο Υπουργός εργασίας, στην εφαρμογή ενιαίων κανόνων για όλους.
Θεωρητικά ακούγεται όμορφα. Αφήνει μάλιστα να εννοηθεί ότι πρόκειται για
μια θετική ενέργεια γιατί διαπνέεται από κοινωνική δικαιοσύνη,
εφαρμόζοντας ενιαίους κανόνες.
Για να δούμε όμως, είναι έτσι;
Στον ενιαίο φορέα κοινωνικής ασφάλισης, όπως μας διεμήνυσε δια ζώσης ο
Υπουργός Εργασίας, θα ενταχθούν οι πάντες, όλοι, μισθωτοί, ελεύθεροι
επαγγελματίες, αγρότες και αργότερα στρατιωτικοί και υπηρετούντες στα
Σώματα Ασφαλείας, σε μια λογική οριζόντια, χωρίς να αναγνωρίζονται οι
ιδιαιτερότητες των επαγγελμάτων.
Και πάλι λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεστε θα κληθούμε εμείς, τα συνήθη
υποζύγια, να σηκώσουμε το βάρος των όποιων ελλειμμάτων του παρελθόντος
αλλά και του μέλλοντος.
Το άκριτο τσουβάλιασμα διαφορετικών ταμείων με διαφορετικές
συνιστώσες σε ένα ενιαίο, το μόνο που θα επιφέρει είναι να βουλιάξει
αύτανδρο.
Έχουμε πει πολλές φορές ότι το ένστολο προσωπικό δε μπορεί να συνεχίσει
ν’ αντιμετωπίζεται με τρόπο άδικο. Έχουμε διατυπώσει ισχυρά επιχειρήματα
που αποδεικνύουν περίτρανα τις ειδικές συνθήκες εργασίας, την απλήρωτη
υπερεργασία, δηλαδή τη «μαύρη» εργασία, το επικίνδυνο του επαγγέλματος,
που έχει «προσφέρει» μέχρι σήμερα ποταμό αίματος.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα αυτή η πραγματικότητα δεν αναγνωρίζεται, αντίθετα
για άλλη μια φορά επιχειρείται η ισοπεδωτική και άδικη αντιμετώπισή μας.
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Όλοι γνωρίζετε ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας των Λιμενικών, των
Αστυνομικών, των Πυροσβεστών. Σήμερα, ευτυχώς για εμάς το έχει
αντιληφθεί κι ολόκληρη η κοινωνία. Οι μόνοι που προσποιούνται ότι δεν
γνωρίζουν και κωφεύουν είναι οι εκάστοτε κυβερνόντες.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να αναφερθώ ως εκ της θέσης μου, εν συντομία, στα
προβλήματα που εμείς οι Λιμενικοί αντιμετωπίζουμε ως στελέχη αλλά και ως
Οργανισμός.
Το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή τον τελευταίο χρόνο σηκώνει στους
ώμους του ένα μεγάλο βάρος, μια μεγάλη ευθύνη. Το προσφυγικό –
μεταναστευτικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα
στελέχη μας. Τα ηρωικά εκείνα στελέχη που καθημερνά σώζουν ζωές στο
Ανατολικό Αιγαίο, που σηκώνουν ψηλά την Ελλάδα με τις πράξεις και την
προσπάθειά τους και διδάσκουν τι σημαίνει πολιτισμός, τι σημαίνει
ανθρωπιά.
Σήμερα λοιπόν που η παγκόσμια κοινότητα στο σύνολό της αναγνωρίζει τον
ηρωισμό και τις προσπάθειες των συναδέλφων μας και θα πίστευε κανείς ότι
η αντιμετώπιση του οργανισμού που υπηρετούμε αλλά και των στελεχών από
την πολιτεία θα ήταν διαφορετική, όχι «προνομιακή» αλλά λίγο καλύτερη,
δυστυχώς για εμάς, αυτό δεν συμβαίνει.
Ακόμη και σήμερα η οργανική δύναμη του Λιμενικού δεν αποκαταστάθηκε,
παραμένει μειωμένη κατά 2500 θέσεις προσωπικού, όπως επίσης δεν
αποκαταστάθηκαν και οι οργανικές συνθέσεις των Λιμεναρχείων που
εξακολουθούν να παραμένουν ελλιπείς.
Τα μέσα που διαθέτουμε πλωτά, χερσαία, εναέρια είναι λιγοστά, στην
συντριπτική τους πλειοψηφία παλαιάς τεχνολογίας που λόγω της εντατικής
χρήσης τους παρουσιάζουν συχνές βλάβες, με αργές αποκαταστάσεις, τόσο
λόγω έλλειψης χρημάτων όσο και ενός δαιδαλώδους γραφειοκρατικού
συστήματος.
Αναφορικά τώρα με τις συνθήκες εργασίας των στελεχών μας… σε τι να
πρωτοαναφερθούμε! Στις ελλείψεις σε προσωπικό; Στα εξουθενωτικά ωράρια;
Στην έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;
Στην παντελή έλλειψη διοικητικής μέριμνας; Στις ελλείψεις των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας; Στην απλήρωτη εργασία;
Για όλα τα παραπάνω επιβάλλεται να αντισταθούμε και αντιστεκόμαστε,
επιβάλλεται να αντιδράσουμε και αντιδρούμε, επιβάλλεται να αγωνιστούμε
και αγωνιζόμαστε.
Αγωνιζόμαστε για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, για να βελτιώσουμε τα
κακώς κείμενα και θα αγωνιζόμαστε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η προηγούμενη εμπειρία έδειξε ότι όταν δεν καταθέσαμε τα όπλα, προσφεύγοντας στην δικαιοσύνη, δικαιωθήκαμε.
Το ότι δεν αποκατασταθήκαμε πλήρως, σύμφωνα με τις τελεσίδικες αποφάσεις
του ΣτΕ, αυτό οφείλεται στο πως αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε κυβερνόντες
τη λειτουργία του Κράτους Δικαίου.
Θα επιμείνουμε.
Χαμένος αγώνας είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε.
Πάμε λοιπόν όλοι μαζί, ενωτικά, αγωνιστικά, διεκδικητικά να ανατρέψουμε
λογικές που δεν προάγουν τη συνεννόηση και τη συνεργασία και δεν
εμπεδώνουν το αίσθημα δικαίου στη κοινωνία.
Πάμε λοιπόν όλοι μαζί να αποκρούσουμε ισοπεδωτικές λογικές.
Πάμε λοιπόν όλοι μαζί να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι για άλλη μια φορά ενεργούν λαθεμένα και μας αδικούν.
Πάμε λοιπόν όλοι μαζί να τους δείξουμε τι σημαίνει να είμαστε όλοι μαζί.
Εμείς θα συνεχίσουμε να σώζουμε ζωές, δεν θα τους επιτρέψουμε όμως να πνίξουν τις δικές μας.
Καλό Αγώνα!
Συνεχίζουμε...
Δημήτρης Α. Σαϊτάκης
